Biała Plaża

Hari

Gonił ją z nową werwą, nie zważając na zagłębiające się w mokrym piasku łapy. Ani na drobne ziarenka wplecione w futro, ani na wodorosty zwisające z głowy, ani na grzywkę przewiązaną w kucyk. Liczyła się ta radość i zabawa, której przed spotkaniem z Yumi doświadczył jedynie przy zaledwie paru wilkach.
- Złapię cię!

Yumi

-Jeszcze zobaczymy! - Krzyknęła. Biegła w stronę wydm. Wbiegła na jedną i schowała się za jakimiś zaroślami xd
Czekała cicho aż zobaczy Daleka... Chciała go wystraszyć po przez zaskoczenie...

Hari

Stracił Yumi z oczu niezwykle łatwo - wodorosty oparły prosto na oczy i zasłoniły widoczność. Potrząsnął głową, aby pozbyć się tego szmaragdowego zielska.
- No i gdzie ona jest? - zastanowił się na głos, przechadzając po białej plaży ostrożnie.

Yumi

-Ćwir, ćwir... - Udawała ptaka i zaczęła się śmiać. Tak... Czasami nie umiała być poważna xdd
-Ymm... To znaczy... tutaj mnie nie ma! - Krzyknęła

Hari

Z iście szatańskim uśmiechem obszedł usypaną z białego piasku wydmę, zaglądając za jej fały bacznie. Wreszcie dostrzegł strzęp ciemnego futra należącego z pewnością do Wadery. Skradając się podszedł do niej od tyłu i kłapnął ją w ogon.

Yumi

-Ałłł! - Krzyknęła i błyskawicznie się odwróciła.
-Nie ma tak! Oszukiwałeś! To ja miałam Cię wystraszyć! -Powiedziała i zrobiła minę obrażonego dziecka.

Hari

Zachichotał cicho, odsuwając się.
- Dobra, to spróbujmy jeszcze raz - powiedział z uśmiechem, cofając się za wydmę. Wyszedł zza niej głośno tupiąc i pogwizdując.

Yumi

-Oki. - Uśmiechnęła się. I czekała, aż Dalek będzie szedł koło zarośli xdd

Hari

No i Dalek przeszedł koło zarośli, specjalnie zwalniając kroku i czekając na ruch Yumi.

Yumi

-Mam Cię! - Krzyknęła skacząc na Daleka. I tworząc przy tym wilczą "kulę" xd
Zaczęli się staczać po wydmie... xd

Hari

Ze śmiechu aż nie zdołał ustać na łapach, co niechybnie sprowadziło go do tego, iż sam również stoczył się po miękkim, jasnym piasku w ślad za waderą. Legł tuż u podnóża wydmy, wijąc się i chichocząc.

Yumi

Leżała na plecach i też się śmiała. Ze śmiechu rozbolał ją brzuch, więc złapała się za niego łapami.
-No... Teraz mi się udało. - Powiedziała zadowolona z siebie co chwile przerywając na chwilę śmiechu.

Hari

- Tak, udało ci się - przytaknął między wybuchami śmiechu Dalek, turlając się po piasku. Wreszcie jakoś zdołał się uspokoić, a wtedy przewalił się na plecy i spojrzał na odległe, szafirowe niebo.

Yumi

Spojrzała co robi Dalek. Patrzał w niebo. Poszła w jego ślady...
-Patrz! Królik! - Krzyknęła patrząc na puszystą chmurkę.
-A za nim idzie baran. - Powiedziała.

Hari

Zachichotał, podejmując nową zabawę.
- A tam widać gryfa - pokazał na jedną z większych chmur. Z pyska nie schodził mu uśmiech, a ślepia błyszczały jak kiedyś, gdy był jeszcze małym szczeniakiem. Tak odległe czasy...

Yumi

-Gryf? To jest gryf? No może... - Powiedziała przyglądając się ciągle zmieniającej się chmurze.
-A to wygląda jak kot goniący mysz. - Pokazała na kolejną chmurkę.

Hari

- A nad nimi czai się lew. - Wskazał następny śnieżnobiały obłok, przymrużając lekko oczy z powodu jasnego światła słońca. W końcu te wspięło się już na nieboskłon, więc miało prawo zsyłać im swe promienie.

Yumi

-Yyy... Prawie jak nie razi - Odpowiedziała sarkastycznie.
Po czym zobaczyła, że już słońca nie ma. Że zasnęła. Zbyt mało jest ostrożna... Ale czego tu się bać? Skoro nikogo oprócz Yumi i Daleka nie ma.?
Dalek milczał... Więc pewnie też poszedł spać. "Jeśli tak. To mu się nie dziwie. I tak dobrze, że sobie nie poszedł." Pomyślała.
Dobrze się czuła nie będąc sama. A Dalek był dobrym przyjacielem.
Wstała i podeszła do delikatnych fal morza. Usiadła na brzegu. Wiatr lekko wiał w jej futerko a woda obmywała łapy. Za to ona patrzała w jedno miejsce, do którego jako mały szczeniak zawsze chciała dolecieć. Tak, dolecieć. Nie wiedziała jak... ale chciała. Było to miejsce gdzie niebo i woda stawały się jednym... gdzie się łączyły. Zamknęła oczy i dała się porwać myślą.

Hari

Spojrzał na Yumi, nie przerywając jednak przedłużającego się milczenia. Zabawa jest wspaniała, rozmowy idą im gładko, lecz czasem trzeba również wspólnie pomilczeć. Podniósł się na łapy, otrząsnął futro z piachu i podszedł cicho do wadery. Usiadł tuż obok niej, wpatrując się w kołyszące fale, błękit nieba zasnuty nielicznymi już chmurami oraz biały piasek.

Yumi

Spojrzała na Daleka. Potem na morze, znowu Dalek i na końcu morze.
-Ładnie tu. - Powiedziała spokojnym głosem przecinając ciszę.
-Już dawno nie byłam nad morzem. - Przyznała.
-Jak byłam mała rzadko jeździłam na plaże. - Dodała po chwili.