Bursztynowe Morze

Halloween

-Imię nie jest ważne. Możesz mne nazywać jak chcesz, nie ma to dla mnie różnicy jak będziesz do mnie mówił - Powiedziała dosyć tajemniczo.

Wasp

- Hm, jak uważasz - odpowiedział. Milczał przez chwilę jakby zastanawiał się nad czymś, po czym westchnął i powiedział dziwnym tonem. - W sumie to masz rację... Imię nie jest ważne. Ani imię, ani nic innego co widać na pierwszy rzut oka. Wnętrze jest najważniejsze.

Monalisa

Odpowiedziała nieznajomemu wilkowi - Nazywam się Monalisa, dla przyjaciół Mona - uśmiechnęła się - a ty, jak się nazywasz - spytała z zaciekawieniem.

Halloween

Uśmiechnęła się. Widać, ten wilk nie był aż taki głupi jak reszta wilków.

Wasp

Z powrotem oparł łeb o przednie łapy. Nie miał ochoty odwzajemniać jej uśmiechu, był w dokładnie odwrotnym nastroju. Popatrzył na morze i pomyślał:
- "Woda jest dziś bardzo spokojna... Aż za spokojna."
Zastanawiał się czy następne spotkanie z Renną nie zakończy się przypadkiem sztormem.

Monalisa

Spojrzała na brązowego wilka, oczekując odpowiedzi, zerknęła na morze.

Halloween

-Coś czuję że nie masz nastroju do rozmów. - Powiedziała i odeszła do wilka.

Wasp

- Jeśli tak sądzisz... - rzucił, choć nie wiedział nawet czy wilczyca go słucha. Wstał i napił się wody, po czym wrócił do poprzedniej pozycji. Zmrużył oczy wsłuchując się w szum nadpływających fal. Działał na niego uspokajająco.

Monalisa

Patrzyła w morze, ma piękny kolor, nie mogła oderwać oczu od niego, od czasu do czasu patrzyła na brązowego wilka.
Po chwili wstała i wybiegła. Miała ochotę coś innego porobić, niż tylko siedzieć i patrzeć na morze.

Vil

Vil przyczłapał z Karenaj na grzbiecie. Nigdy tutaj jeszcze nie był. Popatrzył na mieniące błękitem morze.

Handies

- helołł panieeee Vilu
Krzyczał malec.
Gdy nagle niespodziewanie wtargnął na teren gdzie aktualnie znajdował się wilk
i wskoczył na niego, prezentując się w całej okazałości .

Karenaj

O Boże!-jęknęłam dusząc sie-mógłbyś ze mnie i Vila zejśc?-zapytałam nie mogac złapac oddechu. Zaczęły bolec mnie skrzydła

Vil

Vil wykrzywił pyszczek na znak zaskoczenia i wielkiej zadumy. ^^ Wyglądało to trochę komicznie. - Hej. A my się znamy?

Jak Karenaj odezwała się Vil zaczął się rozglądać. - Kto to powiedział? xD

Kelir

Wyszedł zza wydmy, zerknął przed siebie i rozciągnął pysk w szerokim uśmiechu.
- Morze! Zupełnie, jakbym był w moim "prawdziwym" domu! - uradował się i rozsiadł się na plaży. Patrzył na połyskującą wodę i szorował piasek szerokimi machnięciami ogona.

Monalisa

Przybiegła nad morze, wleciała do wody, po czym wyszła cała mokra, a jej fotro zamieniło się w sople, ociekające wodą, otrzepała się i troszkę ochlapała Kelira - sorry - uśmiechnęła się i usiadła na plaży.

Kelir

- Znowu od ciebie obrywam. Jak nie śniegiem, to soplami. - roześmiał się. Wbił wzrok w krwistoczerwony horyzont - Niesamowity widok. Zaczynam się zastanawiać, czy nie przenieść tu swojego legowiska.

Monalisa

- a no widzisz, trzeba być przewidywalny - teraz ogrzewała się na cieplutkim piasku - legowisko, tutaj, nizły pomysł - rozejrzała się po okolicy.

Kelir

Skinął głową.
- No tak, widok pierwsza klasa, ale z jedzeniem kiepsko i może kości trochę przewiać. Nie, chyba jednak zostanę przy mojej Skale - zerknął na Monę. - A ty masz gdzieś swoje legowisko?

Monalisa

- ja.. nie, nie mam cały czas sie gdzieś przemieszczam i jakoś nie miałam czasu na zrobienie legowiska - uśmiechnęła się, - ale może w końcu zrobie, bo niedługo coś mi się zaczyna i musze miec legowisko - spojrzała na morze.

Kelir

- Rozumiem - obserwował krążącą nad ich głowami mewę. -Wygodne legowisko to podstawa. Zwłaszcza dla ciebie i innych samic. Jeśli będziesz się chciała porządnie wyspać, a nie znajdziesz jeszcze nic swojego, jesteś u mnie mile widziana. A teraz - uniósł się na łapy i spojrzał na Monę z sympatią - ja się powoli będę zbierał. Trochę padnięty jestem, Skała czeka. Może cię gdzieś odprowadzić?