Bursztynowe Morze

Idalia

Usłyszawszy cichutkie, drobne kroczki zwróciła łeb ku przybyłemu wilkowi. Dźwięk kroków podpowiedział jej, że w okolicy pojawiło się szczenię. Przez chwilę węszyła by poznać zapach nieznajomej.

*Raven*

Weszła.Odraza omiotła spojrzeniem cały zakątek jej wzrok zatrzymał się na wilczycy , która wydawał się być posągiem , lecz widziała jak jej sierść faluje pod wpływem leniwego aczkolwiek silnego wiatru.Podeszła do niej nic się nie odzywając.Przyjęła pozę ów wilczycy.

Idalia

/OWEJ wilczycy. Czy nikt z was nie potrafi odmieniać wyrazu "ów" przez przypadki i osoby?/

Usłyszała kolejne kroki. Tym razem cięższe, rzadsze... na plaży pojawił się ktoś dojrzały. Hekate westchnęła cicho z dezaprobatą. W kolejnym spokojnym miejscu zaczynało być tłoczno.

Nana. · Gość

Dopiero po długiej chwili ustabilizowała zmysły by odwrócić się i zobaczyć co spowodowało naruszenie ciszy w jakiej się znajdowała.Zaskoczona zrozumiała że jest to stworzenie bardzo przypominający ją samą.

*Raven*

// mój błąd //
- cześć wyjąkała patrząc w oczy małej tak bardzo przypominającą ją samą
Odwróciła łeb w bok by piasek nie wpadł jej do oczu
Uśmiechnęła się od wilczycy na znak by się nie bała.W zasadzie nie wiedziała jak postępuję się ze szczeniakami.

Idalia

/Nie tylko Twój... szczerze mówiąc jeszcze nigdy nie widziałam, żeby ktoś na RPG dobrze odmienił ten zaimek -.-/

Wadera wydała z siebie jeszcze jedno ciche westchnięcie. Wstała i zaczerpnęła kilka łyków wody, po czym odwróciła się i wyszła pospiesznie.

Nana. · Gość

Tak bardzo chciała wydusić z siebie cokolwiek.Patrzyła szkarłatnymi oczami na postać która według jej mniemania wyglądała jak anioł.Spuściła łeb.Tym razem mogła się odezwać.
- Ty mnie nie lubisz prawda ? , gdybyś mnie lubiła nie robiłabyś mi tego ! powiedziała cichutko .

*Raven*

- Nie waż się tak mówić ! nie krzyczała.
Uniosła jej głowę i powiedziała :
- nie znam cię , ty mnie też ...
, ale ..ale coś mi mówi że podobasz się mi.

Nana. · Gość

Wielkie wręcz olbrzymie zaskoczenie wymalował się na jej twarzy.
Po raz pierwszy ktoś nie powiedział jej , że jest dziwna , inna czy też postradała zmysły.Czy to możliwe żeby po zaledwie kilku minutach ta oto stojąca przed nią wilczyca stała się jej ideałem, Przeciez nawet nie za jej imienia !
- nie powiedziałaś czy mnie lubisz
nie powiedziałaś "Nana lubię cię".
Tylko w ataki sposób potrafiła się jej przedstawić...

//skończymy jutro bya bya //
;*

Kyuubi · Gość

Przyszła...a raczej się pojawiła. Spojrzała na skały, uśmiechnęła się. Nadal na brzegu były znaki, że kiedyś tu opętana stoczyła walkę. Zamachała ogonem.

Speed

Spokojnym, leniwym krokiem nad morze przybył wilk, spoglądając kątem oka na rozmawiające wilki, podszedł do morza i zaczerpnął kilka łyków.

Idalia

Do uszu zgromadzonych dotarł odgłos cichych, spokojnych kroków. Smukła, szaro- czarna wilczyca o długiej, gęstej sierści powoli kroczyła w stronę brzegu. Oczy miała zamknięte, uszy postawione, gotowe wyłapać każdy, nawet najcichszy szmer. Zatrzymała się tuż przy brzegu nie przejmując się ciągłymi przypływami moczącymi końcówki jej łap. Zaciągnęła się zapachem słonej wody.

Speed

- Witaj Hekate - powiedział cicho, niemal szeptem - Dawno cię nie wiedziałem - odparł i odszedł od morza.

Idalia

Nie rozpoznała głosu witającego się z nią wilka. Nigdy nie zapominała poznanych osób, jednak głos basiora wydał jej się obcy. Odwróciła głowę w jego stronę i spytała. - Czy... my się znamy?

Speed

- Tak - odpowiedział - Gdy byłem jeszcze małym szczeniakiem - odparł, po czym zaczął patrzeć w stronę Hekate.

Idalia

- Hm, może... Przepraszam, nie skojarzyłam Twojego głosu - powiedziała i uśmiechnęła się. Gorączkowo zaczęła się zastanawiać nad tym, kim może być jej tajemniczy rozmówca. W końcu palnęła bez zastanowienia. - Legendarny, tak?

Speed

- Można tak powiedzieć - odparł - Jestem teraz pod imieniem Speed

Idalia

- Speed? - pytającym tonem powtórzyła nieco zdziwiona. Po chwili spytała. - Dlaczego zmieniłeś imię? Oczywiście, jeśli to nie tajemnica.

Speed

- Wiele rzeczy skłoniło mnie do zmiany imienia - powiedział - Jednak nie chce mi się teraz o tym mówić - odparł, po czym ziewnął przeciągle.

Idalia

- Jak uważasz - powiedziała i uśmiechnęła się. Sama z chęcią zmieniłaby swoje imię, już od dawna nie odzwierciedlało jej usposobienia.