Bursztynowe Morze

Szasta

-To co się wydarzyło to puśćmy to w nie pamięć... - uśmiechnął się.
- Moja krew cię wyleczy? - dopytywał się jak ciekawy świata szczeniak.

Avia

Uśmiechnęła się.
- Tak. Między innymi. - odparła patrząc mu w oczy.

Shera

- AVIA! AVIA! Mam napar! - krzyczała cały czas. Podbiegła do Avii.
- No pij, pij! - mówiła zniecierpliwiona, wpychając Avii dzbanuszek do pyska.

Szasta

Patrzył na nadpobudliwą małą waderę, ale jak to ma pomóc to czemu nie. Pomyślał i popatrzył na nie - Moja pomoc się przyda czy nie? - spytał.

Avia

Słodkawy napar wlał jej się do pyska, zanim zdąrzyła zrozumieć co się dzieje.

Shera

- Pan jest tu najbardziej potrzebny - puściła oko do Avii i pobiegła z pustym dzbankiem.

Szasta

- Co ja mam niby zrobić...pocałować ją jak śpiącą królewnę - zażartował lekko wstrząśnięty i trochę rozdrażniony sytuacją.

Avia

Miejsce, gdzie ma serce zalśniło. Była wolna. Wstała z szeroko otwartymi oczami. Usiadła znów.
- Ja... czuję się... szczęśliwa! - powiedziała i przytuliła Szastę.
- Oj... przepraszam... - powiedziała i puściła go

Szasta

- No to fajnie - otrzepał się z piasku, który natrzepała mu na sierść wadera. - W porządku? Nie będziesz mdlała, na nikogo rzucała się i miała napadów histerii lub czegokolwiek innego? - upewniał się zanim powie jej to co chciał powiedzieć.

Avia

- Nie. Będę najnormalniejszą wilczycą... - nie mogła w to uwierzyć, ale w jej charakterze i wychowaniu nie leżało skakać i wariować z tego powodu.

Szasta

- Wiec chciałem ci powiedzieć, że z przyjemnością zostanę twoim przyjacielem - uśmiechnął się i podął jej łapę żeby jakoś przypieczętować ten gest.

Avia

- Cieszę się... że zapomniałeś o tym wszystkim. Eh, dziś, zaczynam nowe życie... - powiedziała z uśmiechem.
- A... co u was? Mam na myśli... was wszystkich. Masz znów jakieś problemy... prawda? Nie chcę się wtrącać ale... możesz mi powiedzieć wszystko.

Szasta

- Moja miłość odeszła - westchnął a z jego ślepia spłynęła jedna łza. Położył się na piasku i wbił wzrok w dal, położył uszy po sobie.

Avia

Nie wiedziała co powiedzieć. Położyła się obok niego.
// ja już kończe pa//

Szasta

//okey pa///
- Nie będę cię zadręczać swoimi opowiastkami i tak już masz mnie dość co -zaśmiał sie i zamknął ślepia. Zasnął ze zmęczenia...to był ciężki dzień.

Nagareboshi

wilk był ostro zszokowany tym co przed chwilą usłyszał - coo, szasta jak mogłeś a ja uważałem cie za przyjaciela , byłeś pierwszą osobą która tu spotkałem, jak ty możesz, nie rozumiem- pobiegł za lajrą

Avia

Popatrzyła na śpiącego Szastę.
- Ja, nigdy nie będę cię miała dość... wiesz o tym... - powiedziała szeptem do siebie. Położyła się obok niego i też zasnęła, z łapą na jego łapie.

Szasta

Otworzył jedno oko bardzo powoli i zobaczył piękne morze. Otworzył drugie powoli i zobaczył czyjąś łapę na jego łapie. Obrócił łeb i zobaczył śpiącą obok niego Avie, bardzo się zdziwił - Czy tu do czegoś doszło...nie...a może ja nic nie pamiętam z wczorajszego wieczoru nad morzem. Czy ona i ja...- bił się z myślami, ale bardzo cicho żeby jej nie zbudzić.

Avia

Poczuła jakiś ruch obok niej. Podniosła głowę.
- Jej... nie powiem żebym się jakoś szczególnie wyspała... - ziewnęła i spojrzała na Szastę.

Szasta

- A jednak - zrobił wielkie ślepia po jej słowach i zaczął się dopytywać dla pewności - Avia jak ci minęła Noc...? - patrzył na nią wyobrażając sobie Bóg wie co.