Bursztynowe Morze

Wardress

- A Ty wychowałeśsiew tej krainie? jestem tu od młodych lat szczenięcych i tylko raz opuściłam to miejsce. I to był mój jedyny błąd. - mruknęła pod nosem patrząc na spokojne morze.

Wasp

- Nie urodziłem się w tej krainie, ale spędziłem większość dzieciństwa. Trafiłem tu jako szczeniak - odpowiedział. Zamyślił się na chwilę, przypominając sobie Okami.

Szasta

Wstał i ruszył przed siebie, omijając zakochanych. Nie patrzył nawet na nich, odpływał myślami coraz to dalej. Po chwili jego sylwetka zaczęła znikać w oddali aż całkowicie zniknął.

Wardress

- I zapewne poznałeś mojącórkę Paige. - uśmiechnęła się na myśl o swjej małej waderze. Tak, rzadko kiedy widywała Paige ale ta zawsze była gdy tylko Ward chciała ją zobaczyć.

Wasp

- Tak - odrzekł i uśmiechnął się na myśl o Paige. Bardzo polubił tę wilczycę. - Poznaliśmy się dość niedawno.

Wardress

- Od kiedy pamiętam zawsze pytała o tatę. A ja ciągle kłamałam mówiąc, że zaraz przyjdzie. - westchnęła. Tak, bycie nie kochaną to nic w porównaniu do tego jak mocno trzeba kochać dziecko za dwoje rodziców.

Wasp

Popatrzył na Wardress uważnie. - Wciąż tęsknisz za... - urwał, próbując przypomnieć sobie imię partnera Ward, o którym kiedyś mu opowiadała. Po chwili dokończył. - ...Shadow, tak?

Wardress

- Poniękąd tak. Ale wymazałam go z pamięci i mam wrażenie, że już nie wróci. Więc jestem na etapie poszukiwań wilka, który zostanie ojcem drugiego miotu. - uśmiechnęła się żartobliwie spoglądając na Wasp'a. - A jak u Ciebie? Są jakieś konkretne wilczyce które przypadły Ci do gustu? - mruknęła.

Wasp

Roześmiał się i odpowiedział. - Oczywiście, że tak. W tej krainie jest mnóstwo pięknych wilczyc. Szkoda tylko, że ponad połowa zatrzymała się w rozwoju na poziomie szczeniaka.

Wardress

- Mam nadzieję, że za taką mnie nie uważasz. Jeśli można, o które chodzi? - uśmiechnęła się podejrzliwie. Po chwili jednak i ona zaśmiała się radośnie.

Wasp

- Oczywiście, że ciebie za taką nie uważam. Gdybym twierdził, że jesteś głupia to nad tym wodospadem od razu bym się ulotnił na twój widok - odpowiedział i uśmiechnął się, po czym odpowiedział na jej pytanie. - Nie powiem ci.

Wardress

- A czemu mi nie powiesz? - powiedziała używając teatralnego głosu pełnego rozpaczy. Uśmiechnęła się po chwili myśląc nad wszystkim, co dzisiaj powiedziała.

Wasp

- Bo nie lubię się zwierzać? - odpowiedział i roześmiał się. Spytał po chwili. - Dlaczego tak cię to interesuje?

Wardress

- Ale przecież to tylko przyjazna rozmowa. - zaprzeczyła jakoby chciała zwierzeń Wasp'a. - Od zawsze byłam ciekawa, jestem i będę. - uśmeichnęła się delikatnie i położyła się na piasku.

Wasp

Was przewrócił oczami. Mało kto potrafił poprawić mu humor tak jak Wardress. - Ciekawość to pierwszy stopień do piekła, wiesz? - powiedział.

Wardress

- Mam jużza sobą ten drugi stopień. - uśmiechnęła się złowieszczo i podeszła bliżej Waspa. Ich pyski dzieliły zaledwie milimetry. Zwróciła pysk ku ziemi i obeszła powolnym krokiem wilka dookoła.

Wasp

Wodził wzrokiem za waderą. - Naprawdę? A nie wyglądasz na diablicę - powiedział i zaśmiał się.

Wardress

- Pozory czasem mylą. - zaśmiała się. Trąciła nosem jego pysk. - A Ty się rozluźnij, przecież Cię nie zjem. - dodała wysuwając język w jego kierunku.

Wasp

Utkwił wzrok w Wardress. A konkretnie w jej oczach, próbując coś z nich wyczytać. Uśmiechnął się i spytał. - A czy ja ci wyglądam na spiętego?

Wardress

- Może odrobinę. - mruknęła i delikatnie musnęła szyję wilka ogonem. - Wciąż myślisz o Okami, prawda? - zpaytała spokojnie nie mając na celu przywoływania żadnych złych wspomnień wilka. Zapytała ot tak.