Bursztynowe Morze

Vedette

Ved wzięła głęboki wdech.
- Och Karenaj. - posłała jej sztuczny uśmiech. - To naprawdę nic takiego. Po prostu się posprzeczałam ostatnio z Azzem. Pogadamy i wszystko wróci do normy. - powiedziała z udawanym spokojem.

Seyu

- Ojeeej! - zawołał momentalnie, gdy tylko dojrzał przepiękne morze. Tafla wody raz po raz unosiła się, mącona przez fale stale podpływające ku brzegowi. Chwile stał i obserwował to cudowne zjawisko. Niebawem zbliżył się ku morzu, brodząc łapami w piachu. Zauważył, że ogromnie ciężko mu się chodzi i uznał, że znacznie lepiej jest na twardym podłożu. W pewnym momencie jego łapa ugrzęzła w zmoczonym piasku, który okazał się nieprzyjemnie zimny. Zastanawiał się, jak to jest, że piasek jest mokry, mimo że woda jest tak daleko? Schylił się, by powąchać zwiżlony grunt, wtedy też nastąpił przypływ i morze wślizgnęło się wpost pod jego łapy z taką siłą, że stracił równowagę i rąbnął na piach, przy okazji woda wlała mu się w nozdrza. Parsknął, kichnął, trzepnął łbem i niezrażony uśmiechnął się szeroko, a następnie przeturlał. Okazało się jednak, że woda ponownie zwiała w tył. Nie miał zamiaru dłużej czekać, toteż przybliżył się do brzegu.

Karenaj

-Niech Ci będzie.-Stwierdziła przecząco kiwając głową.-Ale i tak Ci nie wierze.-Stwierdziła i podeszła do Seyu.-Piękny widok, co?-Spytała uśmiechając się do niego.-Ale z góry jest jeszcze ładniejszy.

Vedette

- Karenaj...- łypnęła na nią i podeszła bliżej. - Nie namawiaj Seyu na rundkę w powietrzu. Jest jeszcze za mały. - uśmiechnęła się do niej. - A Azz jest po prostu pierwszy raz ojcem i się trochę pokłóciliśmy. Nie martw się o nas. - powiedziała łagodnym tonem.
- Seyu kochanie, uważaj na siebie. I nie wchodź za głęboko. - powiedziała do młodego smoczka.

Carly

Ach, jak długo tu siedzę. Odwróciłam łeb, gdy nad morze przybyły dwie wilczyce i... mały smok? Przekrzywiłam łeb i wstałam, podchodząc do nich.
- Witam - skinęłam łbem.
Patrzyłam z uśmiechem na smoczątko.

Vedette

Ved stanęła nagle i podeszła pomiędzy wilczycę a Seyu, który nadal się bawił na brzegu wody. Nawet nie wyczuła jej kiedy się zbliżała, więc zaklęła w duchu.
- Witaj. - powiedziała nieufnie.

Carly

- Jestem Carly - uśmiechnęłam się szeroko, zwracając wzrok na wilczycę - Szpieg Watahy Wody.
Usiadłam, owijając ruchliwy ogon wokół łap. Nie przywykłam do mówienia o tym, że jestem szpiegiem, ale cóż. Poruszyłam uchem, patrząc jak zawsze rozbawionymi oczyma na czarną wilczycę.

Vedette

Ved miała nadal napięte mięśnie.
- Jestem Vedette. - powiedziała mierząc wzrokiem wilczycę. - Widać, że dobry z ciebie szpieg, ale za to trochę wkurza twe czajenie się. - posłała jej lekki uśmiech. Nadal zakrywała swoim ciałem małego. Tak bardzo się o niego bała...miała hopla na jego punkcie.

Carly

Popatrzyłam na zachowanie wilczycy w stosunku do smoczego maleństwa.
- Nie bój się - mruknęłam - No i dziękuję. Następnym razem będę ostrzegać, kiedy będę podchodzić - dodałam.
Popatrzyłam przelotnie na falujące morze.

Vedette

Ved napięła mięśnie i mimowolnie obnażyła trochę kły.
- Nie boję się ciebie. Tylko o małego smoka. - powiedziała po czym się rozluźniła. - Miło by było gdybyś informowała. W końcu nie każdy jest szpiegiem. - powiedziała i rozluźniła wszystkie mięśnie widząc, że wilczyca nie ma złych zamiarów. Odetchnęła z ulgą, lecz nie zmieniła pozycji.

Carly

- Mówiłam właśnie o nim - powiedziałam spokojnym tonem.
Widząc, że wilczyca lekko się zezłościła, a potem przestała, w moim ciele zadominował spokój. W duszy cieszyłam się, że nie uważają mnie za wytwór demona. Może nie do końca dosłownie.

Vedette

Ved uśmiechnęła się już normalnie.
- Mam hopla na punkcie tego pisklęcia. - obejrzała się za siebie i ujrzała Seyu.
Mały smoczek z zapałem i wielkim zaciekawieniem oglądał bursztynowe morze i jak widać, nie zauważył nieznajomej. Może to i nawet dobrze?
Wilczyca uśmiechnęła się szeroko, gdy tak patrzyła na smoczka, który miał tyle pozytywnej energii i chęci poznawania świata. Miło jej było to oglądać. Od razu się rozchmurzyła i zapomniała o złości na braciszka.

Carly

- Rozumiem - uśmiechnęłam się przyjacielsko.
Zaraz przypomniałam sobie o sprawie z Waspem. Hm, właśnie, Wasp. Ciekawe co tam u niego. I czy zmienił zdanie. Westchnęłam, poruszając uchem.

Vedette

Ved wstała i wróciła na swoje miejsce. Po chwili znowu wstała i podeszła do Seyu.
- Za kilka minut zobaczysz jak morze zmieni barwę na bursztynową. Stąd jego nazwa. - trąciła go lekko nosem. - Postaraj się tak nie potykać ciągle bo siniaki sobie nabijasz. - uśmiechnęła się do niego czule.
Miała o wiele lepszy humor, gdy czuła ciepłe ciałko Seyu przy nodze. Nie wiedziała czemu, ale jego bliskość ją uspokajała.

Carly

Z uśmiechem na pyszczku, zwróciłam wzrok na morze, kładąc się na piasku. Oparłam łeb o łapy, wciąż czuwając, mając uszy postawione na sztorc. Owinęłam ogon wokół łap.

Karenaj

-Skoro mi i tak nie ufasz, to sobie pójdę.-Fuknęła, odwróciła się od siostry, nie przywitała się nawet z Carly, wyszła na ląd, otrzepała się, rozłożyła skrzydła i odleciała.

Vedette

Ved jęknęła w odpowiedzi i się skrzywiła. To bolało i to bardzo. Zgarbiła się, lecz nadal powstrzymywała się od jęknieć czy wycia. Po co ma martwić Seyu? Przecież on jest taki malutki...problemy matki to nie jego świat, więc nie będzie się odkrywać przed nim.

Notte

A Notte leżała na jednej z mniejszych wydm piaskowych nasłuchując i uważnie obserwując waderę o imieniu Carly.Do wody nie miała zamiaru podchodzić nie nie bała się po prostu nie miała ochoty mieć mokrego futerka a później przez to marznąć

Agresja

Gdy młoda wilczyca weszła nad morze, był już wieczór, nawet późny, a zimny wiatr rozwiewał jej futerko, przyprawiając małą o dreszcze, co ją "ciut" irytowało.
Szła przez plażę, nie patrząc pod łapy, aż potknęła się "o coś" puchatego. Upadła, a gdy się poderwała, zobaczyła pod sobą Notte.

Notte

Warknęła przeciągle pokazując kły i wyczołgując się spod młodej wadery - Uważaj gdzie leziesz - powiedziała sucho kładąc się obok i obserwując dwie nieznane jej wilczyce