Bursztynowe Morze

Marillion

Przeniósł spojrzenie na rozmówczynię - Też nie lubisz szczeniąt? - zapytał, analizując dokładnie ton, w którym Amija wypowiedziała te słowa. Mruknięcie, w jego odczuciu ponure.

Amija

Popatrzała na wilka. - W prawdzie mam siostrę, która jest Wiecznym Dzieciakiem, ale długo jej nie widziałam i odzwyczaiłam się od młodych wilków. - odpowiedziała sciszonym tonem. - Denerwuje mnie u nich to dziecięce zachowanie, ale cóż, dziecko to dziecko. - powiedziała, a ostatnie słowa wymówiła z lekkim obrzydzeniem.

Taiko

-Aki wiem,że tu ładnie.Chodź oprowadzę Cię do wodospadu.-powiedział i uderzył ogonem o ziemie.

Marillion

- Wieczny dzieciak? A cóż to takiego? -zapytał wyraźnie zainteresowany określeniem, którego Amija użyła dla swojej siostry. Zerknął z ukosa na stojące niedaleko szczeniaki.

Amija

Spojrzała lekko zdziwiona na Marilliona. - Nie wiesz ? Wieczny Dzieciak to taki wilk, który już na zawsze pozostanie dzieckiem. - wyjaśniła mu uśmiechając się lekko. Popatrzała kątem oka na znajdujące się nieopodal wilki.

Marillion

- Mhm. I ty tak na pierwszy rzut oka potrafisz odróżnić zwykłego szczeniaka od takiego wiecznego - odrzekł z nieukrywaną nutą ironii w głosie. Jemu nie sprawiało różnicy, czy ma do czynienia z normalnym szczeniakiem, czy z takim niedorozwiniętym.

Amija

- Tak się składa, że już kiedyś spotkałam te wilki i wiem, że są wiecznymi dzieciakami. - powiedziała patrząc na linię horyzontu z lekko zmróżonymi oczyma. Ogon latał w tę i spowrotem, jednak po chwili opadł gładko na ziemię.

Marillion

- A jest w tej krainie ktoś kogo nie znasz? - zapytał, obserwując szczeniaki. Wciąż dziwaczne dla niego było, że w tej krainie nierosnące szczenięta zyskały sobie takie określenie. Dla niego był to po prostu pewien rodzaj upośledzenia. Bo jak inaczej nazwać szczenię, które nie rośnie?

Amija

Popatrzała na niego kątem oka. - Napewno. - powiedziała i spojrzała na szczeniaki. "Hm... to Akillini i Taiko, o ile się nie mylę..." - pomyślała, po czym wystawiła łapy przed siebie. Gdy chłodna woda podmyła jej kończyny, po ciele przeszedł przyjemny dreszcz.

Akilini

okej - powiedziała uśmiechając się słodko -do wodospadu? No to prowadź, bo ja się tu zgubie - powiedziała świetnie udając że sie boi

Lee

W ciemności zamajaczyły dwie postaci jedna czarna i o pięciu ogonach, a druga leżąca na tej mrocznej.
Kiedy wyszli z zarośli można było w śietle księżyca odróżnić dwa wilki samca i waderę.
-No, jesteśmy na miejscu.-Uśmiechnął się i zdjął ze swych pleców córkę, po czym usiadł i wpatrywał się w horyzont.

Sheala

- Niezła przejażdżka. - powiedziała uśmiechając się od ucha do ucha. - A widok jeszcze piękniejszy. - tym razem mówiła rozmarzonym głosem, przymykając swoje ślepia. milczała. Była ciekaw, o co zapyta ją ojciec.

Lee

-Jak bardzo Cię zraniłem?-Zapytał smutnym tonem, nie chciał do tego wracać, a pytanie o to było jeszcze bardziej przygnębiające niż sądził. Ciekawość to ponoć pierwszy stopirń do piekła...
Spojrzał na córkę wzrokiem troskliwego ojca.

Sheala

- Bardzo. Długo nie umiałam się po tym pozbierać. Dopiero teraz wracam do normalności. - odpowiedziała rozkoszując się morską bryzą i wiatrem smagającym pieszczotliwie jej sierść.

Lee

-Ech. Było minęło.-Rzekł i odwrócił wzrok od Shei. Patrzył teraz przed siebie na niebo spowite chmurami i statek majaczący na horyzoncie.
Wilk zmrużył oczy patrząc na statek, z tak daleka nie potrafił stwierdzić jakiego rodzaju on jest.
Westchnął i ziewnął, dopiero teraz zauważył, że jest zmęczony.

Sheala

Położyła się nieopodal wody, przymrużyla oczy. W tym miejscu mogłaby spędzić calutkie dnie obserwując wschody i zachody słońca. - A mamy nigdzie nie spotkałeś? - zapytała, chociaż znała odpowiedź na to pytanie. Gdyby znalazł jakieś jej rzeczy, na pewno nie zaprzestałby poszukiwań. Ale chciała wiedzieć...

Mizu

Powoli przyszła co chwila spoglądając czy Maryse idzie za nią. Nie chciała jej zgubić więc musiała być też ostrożna. Niepewnie łapami weszła na nagrzany od ciepłych promieni słońca piasek.
"Przyjemny co nie?" Zapytał głos w jej głowie.
-Oczywiście, że tak. - Odpowiedziała mu na głos. Dziwne dziecko. Nie pomyślała w głowie. Ale też nie uważała tego za rozmawianie ze sobą. Ponieważ głos w jej głowie był inny niż jej. Nieznajomy...

Maryse

Po krótkiej chwili Maryse pojawiła się obok Mizu. - Jeej, rzeczywiście tu pięknie. - powiedziała nie zwracając na nic uwagi. Wpatrywała się w fale bijące o brzeg morza. Tak na prawdę to chyba nigdy nie była nad morzem. No może raz, ale tylko na chwilę. I tamte było całkiem inne niż to. Tam było ponuro, brudno i wszystko co najgorsze, a tu jest czysto i przede wszystkim ładnie.

Mizu

-Prawda... - Bardziej potwierdziła niż zapytała.
-A najładniej jest o wschodzie i zachodzie słońca. Bo przez promienie woda ma kolor bursztynowy jak sama nazwa na to wskazuje. Ale jest jeszcze wiele pięknych rzeczy. Jak na przykład Dalek zabrał mnie w góry to widziałam zorzę polarną. - Pochwaliła się .
-To takie kolorowe, latające po niebie światła. Ale zupełnie inne niż tęcza. - Wytłumaczyła.
-Musisz w ogóle poznać Daleka. Jest bardzo fajny i mądry. I Crimson. Oni są moimi przyjaciółmi. Są świetni. Ale to zapoznam Cię z nimi kiedy indziej. - Gadała i gadała, a jej pyszczek się nie zamykał.

Maryse

Zaśmiała się słysząc jak Mizu się rozgadała. - Napewno kiedyś ich poznam. - powiedziała uśmiechając się. - Hmm, opowiesz mi coś o nich ? - spytała zaciekawiona patrząc już na wilczycę.