Bursztynowe Morze

Abaddon

- Dziwny? Mamy więc coś wspólnego - powiedział tym samym co wcześniej, spokojnym, wręcz wypranym z wszelkich emocji tonem i uśmiechnął się lekko. Machnął zamaszyście długim ogonem i położył go płasko na ziemi.

Soaphy

-Rozumiem .. - powiedziała z lekka ironicznie.
Dalej patrzyła na basiora ... Jednak i tak potraktowała go obojętnie. Nie była zainteresowana. Jej humor jest bardzo zmienny. Teraz właśnie bardzo szybko się zmieniła. Z ciepłej i miłej, przeszła na zimna i oschła. Czekała na dalszy ruch Abaddona.

Abaddon

Abaddon nie planował jednak żadnego ruchu, nie chciało mu się po prostu. Koniec jego ogona znowu zaczął leniwie się poruszać, a wilki jął wodzić znudzonym wzrokiem po okolicy.

Soaphy

-"A więc tak? " - pomyślała. W tej chwili So bardzo się zdenerwowała. "Olewanie" jej nie było najlepszym ruchem wilka. Zmarszczyła pysk i wystawiła duże, białe kły. Zawarczała groźnie na basiora. Nie bała się go. Obrzuciła wilka gniewnym spojrzeniem. Zastrzygła uchem, a więc dawało to znak, żeby przestać jej robić na złość. Wadera nigdy nie odpuszczała.

Abaddon

Westchnął ciężko, przewracając oczami. - O co ci właściwie chodzi? - zapytał. - Najpierw gapisz się na mnie bezustannie, potem masz pretensje, że ja patrzę na ciebie, a na końcu złościsz się, że już tego nie robię.

Soaphy

Spojrzała na niego z dziwaczną miną...
- Yyy ..? Czy mi o coś chodzi ? O nic! To Ty się na mnie gapisz, potem nic nie robisz, a na koniec mnie denerwujesz ?!- Powiedziała zszokowana . - Uważam, że nie powinieneś mnie denerwować!- Dodała z nutą obojętności w głosie.

Abaddon

- Nie miałem takiego zamiaru - powiedział, przyglądając się wilczycy z uwagą. Dodał. - Och, wybacz, że zwróciłem uwagę na to, iż ciągle na mnie zerkałaś.

Nikita

Słońce zaczęło świtać . Jego promienie padając na pysk Nikity obudziły ją . Powolna i jeszcze zaspana wadera zeszła ostrożnie z drzewa . Rozciągnęła się i zastrzygła uchem . Chwilę popatrzyła na wilki , które dawały się jej sprzeczać .
Wilczyca nie czuła się jeszcze wyspana . Ziewnęła szeroko wyciągając na wierzch swój czerwony jęzor . Wadera położyła się na chłodnym piasku tyłem do wschodzącego słońca i zasnęła .

Dyzman

Dyzman chodził wolnym krokiem wzdłuż plaży. Siadł sobie na wydmie i wpatrywał się w fale uderzające o brzeg.

Fedorra

Fedorra podeszła do przyjaciółki , - Cześć - powiedziała kładąc się obok niej . Zobaczyła że wilczyca śpi , lekko capnęła ją w plecy i powiedziała : - Pobudka !
Czekała aż zaspana wilczyca obudzi się .

Dyzman

Dyzman po długim odpoczynku wstał.
Podszedł do wody ,zobaczył swoje odbicie ,które mu się spodobało.
Wyszczerzył białe kły i się długo uśmiechał do swojego odbicia.

Nikita

Nikita przestraszyła się nieco obcego dotykania po grzbiecie . Wstała szybko z piasku i wyszczerzając kły i pazury warknęła na obcą postać . Dopiero po chwili zorientowała się , że ta postać to jej przyjaciółka Fedorra . Schowała szybko pazury i kły siadając obok przyjaciółki . Jej ślepia były skierowane w kierunku spacerującego po plaży znajomego jej młodego wilka który to niedawno uciekał przed starszym i groźnym basiorem . Krzyknęła do niego - Witaj ! Podejdź tu .. -

Dyzman

Dyzman podszedł na zawołanie wilczycy. Dostrzegł z daleka ,że to Nikita i się przywitał . - Dzień dobry. - Powiedział spokojnym głosem.

Fedorra

- Cześć - odpowiedział Fedorra z uśmiechem widząc znajomego wilka . - Co robimy ? Jest takie piękne popołudnie , aż strach marnować tak piękny czas . - odpowiedziała okrążając młodego wilka . A nastepnie zwróciła się do Nikity : - Może ty cos wymyślisz ? - spytała podbigając do niej .

Nikita

Uśmiechnęła się ciepło następnie pokazała mu łapką żeby usiadł obok niej .
- Cześć , jak się masz ?- Zapytała Dyzmana . Następnie popatrzyła na Fedorę i zbliżyła swój pyszczek nieco do jej ucha . Zakryła łapką policzek aby ani jednej litery nie usłyszał nikt inny oprócz jej przyjaciółki .
- Jak tam Ci idzie z Aronem ? - Spytała szepcząc Fedorze do ucha . Posłała jej ciepły uśmiech a następnie jej oczy powędrowały natychmiast na lecące nad morzem stado ptaków . Nikita tak jak i dnia wczorajszego zachwycała się podmuchem wiatru lekko podnosząc pyszczek do góry i zamykając oczy . Czekała na odpowiedź któregoś ze zebranych tu jej znajomych wilków .

Dyzman

Dyzman odpowiedział.
- mam się dobrze. Wszystko spokojnie.
Dyzman także pomyślał ,że wilczyce go obgadują, ale Im tego nie powiedział.

Fedorra

- A , Aronn..... Nie odzywa się - odpowiedziała Fedorra , - Bardzo tesknię ! - powiedziała wtulając się w futerko przyjaciółki . - Chciałabym z nim pogadać , albo coś . - dokończyła . Popatrzyła na Dyzmana , - Masz jakąś waderę na oku ? - spytała .

Nikita

- Nie martw się . Ten typ tak ma - Powiedziała wadera z ciepłym uśmiechem na pysku . Nikita położyła łapkę na plecach wadery co miało być znakiem pocieszania jej . Następnie dodała - Będzie dobrze . Zobaczysz - Wadera popatrzyła na Dyzmana z uśmiechem od ucha do ucha bo była ciekawa co odpowie na zadane przez jej przyjaciółkę pytanie .

Dyzman

Dyzman odpowiedział -Nie nie mam nikogo!!! - Odpowiedział.
Spytał się Fedorry. - A ty masz kogoś !?!

Nikita

Nikita zaczęła się cichutko śmiać . Była ciekawa czy przyjaciółka powie mu prawde czy tez skłamie . Wadera wiedziała wszytko o Fedorze . Uśmiechała się do niej i śmiejąc zapytała - No własnie masz kogoś Fedorro ? - Nikita zdjęła łapkę z grzbietu przyjaciółki i położyła ją obok drugiej łapki . Czekała na odpowiedź przyjaciółki