Bursztynowe Morze

Fumi

-Jak mam odejść ?xd Może zmienimy temat albo gdzie indziej pójdziemy.-zaproponowała.

Yumi

-Właśnie ... Dobry pomysł. Chodźmy stąd. - Powiedziała. Wstała i otrzepała futro z ... z czego? W sumie z niczego. Kichnęła. - Haha... Prawda. Biegnij za mną! - Krzyknęła i zaczęła biec w stronę urwiska.

Fumi

Fumi się roześmiała i zrobiła co kazała koleżanka. -Poczekaj już biegnę.-krzyknęła.I pobiegła w stronę urwiska.

Kanna

- Cóż, nie spotkałam się z nią osobiście, ale dużo o niej słyszałam - przyznała.
Fakt faktem Kanna nie miała wielkich znajomości. Zdecydowanie wolała się trzymać na uboczu, z dala od dzikich tłumów. Tutaj spojrzała na odbiegającą Fumi. Skąd takie wilki biorą w sobie tyle energii? Cóż.

Rydian

Przyszedł powolnym krokiem. Położył się tuż przy brzegu, a zaraz przy nim ujrzał kilka małych rybek. Obserwował je czujnie aż odpłynęły. Woda już zmieniała kolor, ale nie do końca. Pięknie wyglądały niebieskie pasma wijące się w bursztynowej wodzie. Słońce chyliło się ku zachodowi, a chmury nad horyzontem przybierały płomienną barwę. Eragon zatracił się w tym pięknym widoku na dłuższą chwilę.

Akeli

Akeli przyszła i się rozejrzała.Nie kojarzyła tego miejsca.-Witam..-rzuciła na przywitanie i usiadła nad wodą.Zamoczyła w niej łapkę.Te spotkanie z matką lekko ją załamało.Uderzyła łapą o ziemie.

Rydian

-Również witam.-Odparł z uśmiechem. Widząc, że wilczyca jest nie w sosie, postanowił dowiedzieć się co się dzieje.
-Czy coś się stało?-Spytał, tym razem nieśmiało. Spojrzał z oczy wilczycy, po czym spuścił wzrok w dół. Zamachał powolnie ogonem i przyjrzał się jeszcze raz wilczycy. Na prawdę wyglądała na strapioną, ale co on tam wie! Może mu się tylko wydaje...

Akeli

-Ni..spokojnie.Wszystko ok.Tylko, że jestem po łączeniu z duchami.I tak troszkę..nie ogarnięta jeszcze.-wyjaśniła.-Jam być Akeli, a ty jak mieć na imię?-zapytała.

Rydian

-Ja jestem Eragon.- Odparł pewniej. Uśmiecnął się szeroko (tak o ucha do ucha) do wilczycy. Zobaczył muszelkę na dnie morza. Wszedł do wody, zanurkował złapał muszelkę i wynurzył się szybko z wody.
-To dla ciebie.- Powiedział bez zbędnego owijania w bawełnę. Położył muszelkę przed wilczycą i jeszcze raz się uśmiechnął. Przyjrzał się muszelce, która była większa niż sam sądził. [link widoczny dla zalogowanych]

Akeli

-Jej..bardzo ładna.Dziękuje...-podziękowała i włożyła muszelkę do plecaczka.-Ładny widok prawda?-zapytała i spojrzała na zachodzące słońce.Otuliła się ogonem.

Rydian

-Ależ proszę.- Odpowiedział z uśmiechem.
-Tak, piękny. Prawie tak samo jak ty.- Powiedział. "Co ty mówisz!? Lepiej siedź cicho kiedy trzeba!" Krzyczał do siebie w duchu. Zakrył głowę łapami i nadal karcił się w myślach. Ale po chwili spojrzał wilczycy w oczy, w jej piękne oczy. Nawet w nich na chwilę utonął. Nie wiedział czy robi jakąś idiotyczną minę. Teraz miał tylko nadzieję, że nie.

Akeli

-Ojej....tusz mi się rozmazał?-zapytała i przykryła głowę łapami.-Przecież nie dawno poprawiałam ten makijaż..-powiedziała ''czerwona''jak burak.Ale wpadka.

Rydian

Zerknął na wilczycę.
-Nie, ani trochę.- Stwierdził po chwili. Chyba sam onieśmielił wilczycę. Tym się martwił, bo spodobała mu się. Na prawdę spodobała. Zerkał to na nią, to w jakiś nieistniejący punkt na niebie. Za każdym razem coraz bardziej bał się powiedzieć, tego co powie za chwilę.
-Czy... Czy możemy być razem?- Spytał i po chwili opuścił wzrok w dół. Teraz wszystko zależy od niej, a on na to nie wpłynie. Sekundy ciągnęły się, zdawały się być wiecznością. Serce Eragona waliło jak szalone. Nie mógł się uspokoić. Czekał tylko na jej odpowiedź.

Akeli

-Uff....to dobrze.-stwierdziła.-Razem...hmm..tak!-powiedziała radośnie i usiadła bliżej wilka.Dobrze,ze jej s5ę tusz nie rozmył..wyglądała by jak..clown..jak nie gorzej.

Rydian

Wilkowi ulżyło. Uśmiechnął się do wilczycy. Zamknął oczy i zamyślił na chwilę. Otworzył oczy, spojrzał na nią i znowu zamknął oczy. Powoli, powoli zbliżał swój pysk do jej pyszczka. Znowu poczuł falę gorąca i stres. Powoli, powoli zbliżał się do niej...

Akeli

A ona dokończyła.Zbliżyła swój do jego i go pocałowała.-Hej!nie musisz sie stresować.-powiedziała i przymknęła lekko oko drapiąc się głowie.Akeli należała do takich którzy wszystko biorą n luzie.

Rydian

Widząc nastawienie wilczycy poczuł się pewnie. Położył delikatnie swoją głowę na jej łapie, tak, by Akeli mogła zrobić to samo. Był szczęśliwy. Zamknął oczy i zastanowił się co po wiedzieć. Słowa same wyszły mu z pyska.
-Kocham cię.- Rzekł cicho. Słońce już zniknęło za horyzontem, a o już się nie bał. Księżyc wschodził powoli, a on z każdą chwilą był szczęśliwszy i spokojniejszy.

Akeli

-Ja ciebie też.-Zrobiła to samo.Machała kita na lewo i prawo.Przytuliła się do Eragona.Zamknęła oczy.Ona tez była spokojna.Szczerze mówiąc...tak jak zawsze.Nie miała ani problemów ani kłopotów.

Rydian

Leżał nieruchomo przez dłuższą chwilę. Myślał o wszystkim co weszło mu do głowy. Teraz nic nie mogło mu popsuć tego dnia.Właściwie to już nocy.
-Co chcesz robić?- Spytał po pewnym czasie wilczycę.

Akeli

-Hmm...a może.-wstała i wskoczyła do wody.Ochlapała Eragona.-Ha!Widzisz ochlapałam Cię.-zaśmiała się i zanurkowała.Po chwili wypłynęła-hmm..jak myślisz są tu koralowce?