Bursztynowe Morze

Fumi

Fumi wstała i nagle coś usłyszała. Podniosła swoje różowe uszka i nasłuchiwałam... W pewnym momencie jej źrenice zrobiły się bardzo bardzo małe..tępo patrzyła w las.. Nagle zerwała się do biegu i zniknęła w krzakach... Fumi już nad morzem nie było...
z.t

Scharoy

Weszła wolno , jej grzywa lekko drgała za każdym jej ruchem . Usiadła na brzegu morza aby woda z każdym nadejściem fal delikatnie muskała jej łapy . Była tu sama...niebieskie ślepia zatopiła w nicość.

Idalia

Brzegiem morza kroczyła smukła wadera o gęstej, dość jasnej sierści. Szła powoli, nie zważała na fale słonej wody, które raz po raz moczyły jej łapy. Wzrok utkwiony miała w linię horyzontu.

Rydian

Przyszedł powolnym krokiem. Rozejrzał się dookoła. To tu właśnie poznał Akeli. Zobaczył kilka obcych wilków. Usiadł przy brzegu i obserwował wiecznie ciągnącą się wodę.

Scharoy

Skinęła łbem do przybyłych , chciała podejść do kogokolwiek , lecz jej łapy odmawiały posłuszeństwa w czym jej nieśmiałość wygrała - Scharoy - przedstawiła się rzucając swe imię w powietrze.

Idalia

Usłyszawszy, że ktoś się przedstawił, oderwała wreszcie wzrok od horyzontu i rozejrzała się, by dostrzec zebranych. Miała nadzieję, że będzie tu sam, cóż... przeliczyła się. Skinęła głową do nieznajomych, lecz się nie przedstawiła. Nie lubiła wtrącać się w rozmowę niepytana... a być może te słowa Scharoy skierowała do samca.

Rydian

-Jestem Eragon.- Odpowiedział. Przyglądał się wszystkim zebranym i zanurzył łapy w wodzie. Wyszedł z morza i pokręcił się po plaży.

Idalia

Oddaliła się nieco od morza. Chłodna woda, która z każdym przypływem moczyła jej sierść na łapach, zaczęła się robić uciążliwa - łapy poczęły marznąć. Położyła się na rozgrzanym od słońca piasku i utkwiła spojrzenie w zebranych nad morzem wilkach.

Scharoy

Wyszła jakoś nie czując się pewnie w tym oto miejscu .
Skinięciem pożegnała wilki i zaczęła się oddalać aż w końcu zniknęła.

Rydian

Wilk przebudził się. Czyżby zasnął? Na to wygląda. Wstał, przeciągnął się i lekko zanurzył w wodzie. Po dłuższej chwili wyszedł z wody i oddalał się od brzegu powolnym krokiem. Zniknął w oddali nie oglądając się za siebie.

Sayona

Spokojnym krokiem szła przy brzegu.Zatrzymała się i usiadła patrząc na morze...

Kristin

Wadera krocząc wolno niczym ślimak zatrzymałą się przy brzegu morza.Postawił uszy po sobie rozglądając się bez radnie.Ogon a włąciwie jego końcówka poruszał się leniwie.Nudy strasznie jej doskwierały.

Ashtare

Biegła na granicy plaży i wody, a kropelki bryzy morskiej rozpryskiwały się na jej pysku. Zwinnie przeskoczyła małą kłodę, którą woda wyrzuciła na brzeg. W oddali dostrzegła sylwetkę jakiegoś wilka. Znudzona i spragniona rozmowy podbiegła do niego, a raczej do niej i się zatrzymała.
- Witam.- przywitała się.

Kristin

Leniwy łeb wilczycy obrócił się w strone białej wadery.
-Witaamm..
Rzuciła mrużąc ponownie ślepia.Ogon nabrał nieco tęmpa a uszy postwiły się na sztorc.
-Jestem Kristin..Ale możesz mi mówić Kris
Było jej to obojętne czy zaraz padnie czy też nie.

Ashtare

Przyjrzała się wilczycy, tak jak to robiła zawsze przy pierwszych spotkaniach: wzrokiem zimnym i obojętnym.
- Ja jestem Ashtare, ale możesz mi mówić Ash.- usiadła na mokrym piasku i owinęła łapy ogonem.- Lubisz to miejsce?

Kristin

Zerkneła na nią przlotnie.
-Bo ja wiem..
Spojrzał za horyząnt a puźniej na morze.Wiatr musnoł delikatnie jej sierść.Postawił uszy po sobie i malsneł z niesmakiem.Ogon zatrzymał się chwilowo.

Ashtare

- Nie zastanawia Cię, co jest tam dalej... ta niezbadana głębia kryje przed nami wiele tajemnic...- zmrużyła oczy, wciąć wpatrując się w Kris. Cały czas pozostała nieruchoma, niczym posąg.

Schadow

skoczył i policzył wodę. po tym zdeptał sam siebie piernął podpalił sie i był czarny uciekł z futrem

Enfer

Enfer warknął na wszystkich i szczególnie na tych co go tak nazwali wściekł się na to widząc co się dzieje burknął -jeszcze się z tobą porachuję -warknął i wyszedł stawiając ciężkie kroki w stronę zacisznego miejsca. Zależało mu ale teraz za późno jak nie poskutkowało to już zostawi to wszystko.

Heroine

Przyszła powolnym krokiem. Rozejrzała się dookoła lustrując uważnie otoczenie. Podeszła do drzewa i wskoczyła na nie płynnym ruchem. Zamknęła oczy i przyglądała się tafli wody. Nic nie mówiła. Nie miała teraz ochoty na rozmowy.