Bursztynowe Morze

Matter

Szary młody wilk nie mogąc przyzwyczaić się do swego nowego ciała szedł brzegiem bielistej plaży z łapami, które co chwila moczyła nadciągająca fala. Wciąż z powątpieniem spoglądał na swe odbicie obawiając się, iż za chwile zniknie i wróci do swojego starego, drobnego, kruchego ciałka.
W końcu po długiej wędrówce, jego ciało zechciało odpocząć, zatem ułożył się na piachu dając się zalać bladymi i nikłymi promieniami jesiennego słońca.

Akeli

Akeli szła powoli wzdłuż brzegu machając spokojnie ogonem. No i przyszła jesień. Wszędzie można zobaczyć opadające liście,prawie już łyse drzewa bez ani jednego liścia. Teraz nic nie będzie szeptało na wietrze jak te liście. Zatrzymała się i zobaczyła leżącego nieopodal wilka. -Witam. Jestem Akeli.- przedstawiła się i ułożyła wygodnie na piasku.

Matter

Wilczur leżał i wciągał powietrze. Nagle zawiał wiatr od strony samicy, która tutaj była. Matter ją teraz wyczuł. Kiedy po raz pierwszy poczuł ten zapach, zamknął oczy.
- Akeli? - Spytał unosząc łeb w stronę wadery, gdy usłyszał jej imię. Oto i pierwsza osoba - pomijając Selenę, będącą świadkiem jego przemiany - która widzi go nie jako pulchnego szczeniaka a mocnego wilka. Hm, może by to przetestować?
- Witam. - Mruknął tylko.

Akeli

Usiadła obok wilka. -Hmm.. a mogę ja poznać twoje imię? A zresztą.. młody jesteś.. no.. na pewno młodszy ode mnie. I tak patrząc na twoją postawę... może jesteś ode mnie młodszy o jakiś.. miesiąc albo dwa.- stwierdziła i owinęła łapy ogonem.

Mizu

Mizu szła sobie brzegiem morza z opuszczoną głową. Szła już od dłuższego czasu nie zwracając na nikogo ani na nic uwagi. Była sama ze swoimi myślami... Oczywiście nie licząc NIEGO. Dopiero wróciła do normalności gdy jej łapki obmyła jedna z lodowatych fal. - Aj ! - Krzyknęła cienkim głosem gdy poczuła zimno łapkami. - Ty głupia wodo ! Powinnaś być po mojej stronie ! - Krzyknęła zdenerwowana. Co się działo ? Czemu wszystko ją denerwuje ? Coś jest nie tak... Rozejrzała się dookoła siebie i zauważyła dwa wilki z czego jednego, a raczej jedną chyba znajomą. Wciągnęła powietrze do płuc, jednak nic. Musi podejść bliżej, i tak zrobiła. Usiadła obok. - Dobry wieczór.

Akeli

Uśmiechnęła się promiennie. -Mizu! Jak Cię dawno nie widziałam!- zawołała i przytuliła ją mocno. -Wybacz, nie panuję nad sobą.- dodała i przymknęła oko na chwile by później znowu je otworzyć. Kiedy ostatnio ją widziała? A.. Wodospad Szeptów! No tak!

Mizu

Gdy podeszła do wilków do jej nozdrzy doszedł znajomy zapach. - Akeli! - Powiedziała nieco głośniejszym tonem. - Jej... Zmieniłaś się. - Teraz jej głos był już w normie. - Co u Ciebie słychać? Zmieniło się coś poza wyglądem? Poznałaś kogoś? - Zadawała pytania i owinęła łapy puszystym ogonkiem. Uszy położyła ku sobie i nasłuchiwała kątem oka obserwując wilka obok.

Akeli

-Nie, nic się nie zmieniło. Tylko tyle, że zdaję na Szamankę.. i nikogo nie poznałam. Polowałam, chodziłam i miałam mały wylot z krainy.- wyjaśniła i ją przeleciała wzrokiem od góry do dołu. -Ty też się zmieniłaś.. a właśnie a u Ciebie co słychać?- zapytała.

Mizu

-Na Szamankę? To bardzo dobrze! - Powiedziała z delikatnym, ledwo widocznym uśmieszkiem. - U mnie ? A no nie wiele... Tylko no... W sumie to coś się zmieniło, ale nie u mnie. Tylko we mnie. - Powiedziała i spuściła wzrok. Jeszcze nie mówiła Akeli o NIM, nigdy. Ale czy miała jej dziś powiedzieć? Była by pierwszą osobą. Wcześniej nie miała takiej potrzeby, ON zniknął, a raczej został uśpiony czy coś w tym stylu. A teraz znowu postanowił z kimś porozmawiać, a do wyboru miał tylko Mizu.

Akeli

-W tobie..? Co takiego..?- zapytała z lekkim zszokowaniem w głosie. Ale co się mogło zmienić? A może... Mizu ma w sobie demona? Ale.. jakoś tego nie widać.. chyba, że jest uśpiony.. ale to tylko myśl i Akeli. Zaraz je odrzuciła.

Mizu

-A no właśnie nie umiem tego określić. Tak jakby wszystko co kiedyś mnie weseliło i radowało teraz ze mnie wypłynęło. - Powiedziała pierwszą prawdę o sobie, a raczej swoim poglądzie. Zamiotła końcówką ogona piasek, na którym siedziała. - A drugie to ... - I tu przerwała. Wahała się nad powiedzeniem tego co chodziło jej po głowie. "Nie mów jej! Nie powinien nikt wiedzieć!" Krzyknął ON. Ale Mizu musiała, teraz nie mogła sobie z nim poradzić. A skoro Akeli zdawała na Szamankę to może jakoś by jej pomogła?

Dobra ja spadam. Będę jutro. Pa ! ^^

Akeli

Owszem pomogła by.. tylko aby Mizu powiedziała. Zresztą Akeli pogłębiała wiedzę na temat szamaństwa, demonów i duchów. To na pewno Demon. -Mizu.. mówisz o NIM? Mam na myśli potężniejszą istotę od ciebie która za jakiś czas nad tobą może zapanować..- wyjaśniła i się do niej uśmiechnęła.

Mizu

-Skąd o NIM wiesz?! - Zapytała przestraszona. Nie pamiętała, żeby komukolwiek o NIM mówiła. Dobra, nie było już to takie ważne. - Ale on nade mną nie zapanuje. Nie potrafi. On nie jest Demonem. - Powiedziała z pełną szczerością w głosie jak i w oczach. Dobrze to wiedziała, wiedziała by gdyby ON był Demonem. Ze względu na wszystkie pozory nie był.

Akeli

-Może dlatego, że.. będę szamanką?- zapytała i się wyszczerzyła. -No.. jak nie jest Demonem to na pewno jest on Duchem, czyż nie mam racji?- znowu pytanie ile jeszcze tych pytań? Zależy..

Mizu

-Nie wiem. - Powiedziała spuszczając smutno wzrok. Jednak było to spowodowane tą niewiedzą. - Zawsze jak pytam kim jest ON zmienia temat. I dlatego ON pozostał NIM a nie kimś innym. - Podniosła spojrzenie na na Akeli. - Ale ON nic nie robi, tylko ze mną rozmawia i tyle. - Zamiotła piasek ogonem. ON chciał już coś powiedzieć, ale jednak nie zrobił tego. Mizu dobrze to czuła, bardzo dobrze. Jednak to nie ona spowodowała jego nic nie mówienie, tego nie umiała.

Matter

A on po prostu podniósł się i już go nie było. Ruszył w głąb lądu opuszczając plaże i samicę oraz szczeniaka. Czas nie stanie nawet wtedy, kiedy tak nam się wydaje. Pomyślał tylko i czubek jego ogona znikł za zakrętem.

Akeli

Spojrzała za odchodzącym wilkiem. -Słuchaj... jak byś chciała to mogłybyśmy się z nim.. no skontaktować... i. no zrobić z nim co byś chciała.- powiedziała i machnęła ogonem wpatrując się w Mizu. Zmieniła się.. to było widać na pierwszy rzut oka,

Mizu

-Skontaktować? Tak, że Ty też byś go słyszała? - Zapytała dość zaciekawiona tym pomysłem. Może Akeli będzie umiała jakoś do niego dojść? Kurcze, ON się chyba wystraszył. Chce coś powiedzieć, lecz nie może. Siedzi cicho tak jakby się obraził. Leniwie wstała i położyła się na brzuchu. Łapkę założyła na łapkę, lecz głowę miała uniesioną wyżej niż na poziomie barków. Chciała obserwować Akeli.

Akeli

-Wiesz co lepiej z nim pogadamy w jaskini przy Wodospadzie Szeptów.. zgoda?- zapytała i się podniosła. Otrzepała się i machnęła leniwie ogonem. -Pamiętasz jeszcze drogę?- zapytała.

Mizu

-Raczej tak. - Powiedziała i kącik jej pyska uniósł się do góry tworząc uśmiech. "Nie! Nie! Nie! Nie będę z nią gadał! Nie będę i tyle rozumiesz?! Nie pójdziesz tam." Krzyczał ON, widać na prawdę nie chciał. Ale czego się bał? Tego, że zostanie wypędzony? Bardzo możliwe... - A zobaczysz, że będzie inaczej. - Syknęła do niego Mizu.