Bursztynowe Morze

KokuRai

Koku wyciągnęła pazury, a następnie wbiła je bliżej głowy. - Nie chcę cię zabić - powiedziała z cierpieniem. Teraz było widać jej czerwone oczy i czerwoną bliznę na lewym oku. Jej żądza śmierci się powiększa. Koku bardzo chciała ją zabić. Koku ugryzła Yuko potem podniosła głowę, a z jej kłów kapała krew. Wadera naglę upadła, po kilku minutach przebudziła się. Jej oczy były bardziej czerwone, a jedyne słowo w jej głowie to zabić.

Renna

Renna pojawiła się za zapachem krwi Yuko. Z jej gardła wydobył się szyderczy śmiech. Podeszła do Yuko i mrugnęła znacząco do innych. Renna stała teraz nad Yuko.
Wyjęła...papierosa!
- Chcesz? Byłaś dla mnie wredna, ale zasługujesz na to - na końcu spojrzała na innych.
Jej wzrok mówił ,,zobaczycie, co się stanie". Renna zamachała Yuko papierosem nad nią. Jednak machała na tyle wysoko, aby Yu. nie mogła po niego sięgnąć.

Ines

-Koku? Czekaj ja to zrobię.- powiedziała i wyjęła z niej pazury i kły. Teraz już niema odwrotu, złapała ją łapami za łeb a kły wbiła w szyję, jak wampir. Zacisnęła kły, można było usłyszeć tylko chrupnięcie chrząstki czy czegoś podobnego, marny żywot Yuko został zakończony. Wyjęła kły z nich kapała krew, An się oblizała i odeszła od trupa, teraz się nią zajmie robactwo, albo jakieś ptaki. Podeszła do Koku. -Koku, dobrze się czujesz?- zapytała z troską w głosie.

Yuko

-Pa..pieros daw..- to był jej ostatni bełkot, wilczyca już nie żyła, padła, dobił ją. Nic nie czuła, ostatnia myśl która przeszła jej przez głowę to "To tak wygląda śmierć".

*zdechła*

Renna

- Nie dla psa kiełbasa - mruknęła, patrząc na zwłoki Yuko.
Zbliżyła jej ciało do swego pyska. Warknęła ostro. Napiła się..krwi Yuko. Jak wampir. Rozerwała jej ucho. Oblizała pysk, po czym zapaliła papierosa, i wesoło pogwizdując, odeszła.

KokuRai

- Zabić - powiedziała, a z jej kłów leciało bardzo dużo krwi. Koku spojrzała na martwą Yuko, a następnie szukała nowej ofiary. Jej wzrok padł na Jael'u do, którego pomału się przybliżała. Oblizała się, a następnie zerknęła na Anabell.

Ines

-O cholera..- szepnęła i spojrzała na Koku. Stanęła przed Jaelem. -Koku, chyba nic mu nie zrobisz? Prawda? To przyjaciel..- zaczęła tłumaczyć, w głowie miała nadzieję, że pojawi się jakaś Szamanka, która ogarnęła by Koku, ale cóż... śmiała w to wątpić.

KokuRai

Koku zaśmiała się głośno i wrednie. - Zabić - powiedziała tonem bez uczuć. W środku to ten osobnik i jeszcze ktoś zadali Koku najwięcej bólu. - Zabić - powtórzyła patrząc na Anabell. Gdy była już przy niej to odsunęła ją gwałtownie. Koku była już twarzą w twarz z Jaelem, a jej łapa podniosła się. Koku walnęła Jaela tak że leżał na ziemi. Koku stała nad nim, a teraz chciała zadać ostateczny cios, jednak coś było nie tak. Z oczu Koku zaczęły lecieć łzy. Po chwili Koku leżała na ziemi obok Jaela, ale on żył. Pod waderą pojawił się jakiś krąg z którego wyszedł demon. - Koku zostawiam cię już w spokoju ponieważ dorosłaś. Być dalej taka odważna, ale pamiętaj że kiedyś wrócę. Ja jestem twoim Ojcem. Pozdrów i przeproś matkę - powiedział i zniknął. Potem Koku otworzyła po woli oczy i spojrzała na Jael. Z jej oczy leciało jeszcze więcej łez. - To ja zrobiłam? - zapytała gwałtownie.

Ines

-Tak, to ty zrobiłaś.- powiedziała i podeszłą do Jaela, usiadła obok i mu się przyjrzała. Nie zauważyła strasznych obrażeń, odetchnęła z ulgą i spojrzała na Koku, nie miała do niej o nic żalu, ponieważ wiedziała, że to nie ona tylko demon. Hmm... a może dlatego z oczu Koku leciała krew?

Samuerian

- O... - Z ust Jaela wydobyło się słowo, które nie pasowało bynajmniej do arystokraty. Wilk podniósł się i spojrzał na ciało Yuko. - Nie przesadziłyście trochę, dziewczyny? Wiem, że zachowywała się jak się zachowywała, ale żeby tak od razu uśmiercać...?

KokuRai

Koku spojrzała na ciało Yuko. - Ona nie żyje. Ona nie żyje. Ona nie żyje - mówiła, a z jej oczu leciały łzy. Koku cały czas patrzała w tamtą stronę. - Ja miałam nie płakać - powiedziała patrząc na Jaela, a po chwili uciekła. - To mój ostatni płacz i ostatnia ucieczka - rzekła i usiała w korze drzewa.

Ines

-Jael, ona sama tego chciała.... i to nie my ją uśmierciłyśmy tylko ja.- powiedziała grobowym tonem i spojrzała na Koku, co ona bredzi? Ostatni płacz, ostatnia ucieczka? Do małej główki Anabell przyszło tylko jedno-chce się zabić, ale zaraz te myśli uciekły z jej głowy.

KokuRai

Koku spojrzała na Anabell, a następnie na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech. - Nie chcę się zabić tylko chcę się zmienić - powiedziała ciepłym tonem. Koku uświadomiła sobie kiedyś że życie jest najważniejsze. Wadera przetarła łzy i wyszła z kory drzewa. Samica usiadła i nie patrzyła na zwłoki Yuko.

Ines

Wypuściła już spokojnie powietrze. -O..ojej, już się bałam! Wygląda na to, że czasami jestem zbyt hm... pomysłowa.- powiedziała i się uśmiechnęła, owinęła łapki ogonem i zerknęła na ciało Yuko. -Jael.. .chciałeś krew zobaczyć, to widzisz.- rzuciła i przejechała pazurem po piachu.

KokuRai

Koku spojrzała na Anabell, a następnie na Jaela. ,,Krew" pomyślała wesoło po czym spojrzała na ciało Yuko i wyrzeźbiła piękny Krzyż lodowy. Koku położyła go na zwłokach, a następnie odeszła i usiadła. Wadera zaczęła kopać wielki dół, a gdy skończyła to weszła do niego i se siedziała. - Ale tu fajnie - powiedziała i zaczęła kopać. dalej.

Ines

Podeszła do Koku i się nachyliła. -Nie za wcześnie na kopanie sobie grobu?- zapytała i się uśmiechnęła. Pochyliła się jeszcze bardziej i wpadła lądując na Koku. -Przepraszam..- powiedziała i się przepraszająco uśmiechnęła.

KokuRai

- Anabell ała - powiedziała przymykając jedno oko. - Dobra kopie dalej - rzekła i zaczęła kopać dalej, lecz tym razem w bok. Zamachała ogonem i zrobiła podziemny, lodowy dom. Koku wyrzeźbiła drzwi, a następnie przeróżne przedmioty, oraz fotel, stół itp. Koku podeszła do Anabell i rzekła: - Dom gotowy. - Dziwne ponieważ podziemia było cieplej, jednak nic nie nie topiło.

Ines

Wyskoczyła z domu i wskoczyła na Jaela wywracając go. -Ty sam sobie musisz domek zbudować.- powiedziała do niego i zeszła z jego brzucha. Weszła do domku i spojrzała w górę, teraz się czuła tak samo jak wtedy, nad urwiskiem. -Ano, rzeczywiście. Tu jest cieplej, ponieważ lód zatrzymuje ciepło i nie wypuszcza go na zewnątrz.- wyjaśniła i machnęła ogonem.

KokuRai

Koku usiadła na kanapie zmęczona, a następnie wyrzeźbiła sobie łóżko i się położyła. - Zmęczyłam się - rzekła i położyła głowę na lodowej poduszce i zamknęła oczy. Koku wiedziała że tam nie wolno zasnąć, więc nawet nie próbowała. Potem Koku wstała i podeszła do Anabell. - Wiesz że jesteśmy bardzo podziemia? - zapytała, a następnie spojrzała w górę. Żeby tam wejść trzeba umieć dobrze się wspinać.

Ines

-Tak wiem o tym, lecz tu potrzeba kocich ruchów wiesz takich... mrrr, albo mraw, jak wolisz.- powiedziała i się zaśmiała, położyła się na lodowej kanapie patrząc na Koku. -A gdyby teraz ten śnieg runął?- zapytała z udawaną powagą.