Bursztynowe Morze

KokuRai

- Nie kracz - powiedziała patrząc na łóżko. - A co teraz robimy? - zapytała uśmiechając się szeroko i szaleńczo. Koku patrzała na Anabell, a następnie jej ogon machała bardzo szybko w obie strony.

Ines

-Dobra nie kraczę.- powiedziała i przyłożyła łapy do pyska, ale za chwilę zaczęła się.. śmiać. Sama nie wiedziała z czego, ona miała napady głupawki, cóż.. wali Anaś na dekielek i co na to poradzić? Głupawka u niej i tak się rzadko pojawia, tak więc.. miała to prawo o!

Samuerian

Jael zajrzał do podziemnego domku dziewczyn.
- Wiecie co, laski? - rzekł a echo rozniosło się po wnętrzu groty. - Ja już będę leciał. Mój radar wyczuwa gdzieś w pobliżu imprezkę, więc muszę kierować się za jego głosem. - Wilk oddalił się od Bursztynowego Morza, skinął Monroe, który nie jest pedofilem na pożegnanie i zniknął.

zt.

KokuRai

Koku spojrzała na w górę, a następnie wdrapała się do góry. Na dół spuściła gruba linę, żeby Anabell mogła łatwo stamtąd wyjść. Wadera usiadła na górce śniegu, a następnie uśmiechnęła się patrząc na białe chmury.

Sherry

Drzemała na plaży. Uwielbiała takie miejsca. Słyszała o tym miejcu wiele, że jest piękne, niesamowite. Nie zdawała sobie jednak sprawy, że jest tu tak urokliwie. Przeciągnęła się, wydając przy tym pomruk i przymknęła ponownie oczy, by trochę odpocząć.

Suriss

Biała wilczyca wbiegła do tego miejsca i nie przystając rozejrzała się. Zauważyła leżącą wilczycę. Zwolniła i opuściła ogon. Teraz wlokła go po ziemi. Lekkim acz ostroznym krokiem podeszła do tej leżącej wadery. Usiadła koło, lecz nie za blisko. Za nim miała wyruszyć w dalszą podróż chciała się tutaj rozejrzeć, pozwiedzać i poznać nowe osoby. Jak na samotnika ostatnio polubiła towarzystwo innych wilków. Może to dlatego, że ostatnio była ciągle sama.

Sherry

Usłyszawszy kroki zastrzygła uszami. Jeżeli ten ktoś chciał się zakraść, niezbyt mu to wyszło, ale może miał inne zamiary. Wyczuła czyjąś obecność, ktoś był bardzo blisko niej. Najpierw otworzyła oczy i spojrzała na wilczycę, po czym usiadła. Jej ogon poruszał się, aż w końcu zamarł przy przednich łapach. Przyglądała się wilczycy.

KokuRai

Samica spojrzała na dwie nowo przybyłe, a następnie uśmiechnęła się i zapaliła papierosa, a następnie zaczęła palić. - Hejka - powiedziała, a następnie zeszła z górki śniegu. - Ja cie chyba znam - powiedziała do białej wadery z naszyjnikiem. Po chwili rzekła: - Dobra koniec rozmowy ja muszę lecieć. - Wadera uśmiechnęła się, a następnie krzyknęła: - Papa Anabell. - Potem znikła, uciekła, wybiegła.

Suriss

Biała wilczyca zauważyła, że wadera podniosła się, usiadła i zaczęła się jej przyglądać. Westchnęła cicho i również na nią spojrzała.
-Witaj.-Mruknęła cicho. Nie lubiła wychodzić z inicjatywą, ale czasem trzeba jakoś zacząć.

Sherry

Zamrugała, by przekonać się, że to nie zwidy. Ktoś krzyknął, ale nie zwróciła uwagi, zbyt daleko, by się przejmować.
- Witaj, miło mi. - wyczuła dym papierosowy i skrzywiła się, próbując nie oddychać nim - Jestem Sherry, a ty? - spytała.

Suriss

Wilczyca skrzywiła się lekko.
-Suriss...-Powiedziała oplatając łapy swym ogonem.-Długo jesteś tutaj?-Spytała i pyskiem pokazała wokół siebie. Miała na myśli oczywiście całą tę krainę a nie tylko to miejsce.

Sherry

Uśmiechnęła się.
- Jeżeli chodzi o to miejsce, to z pół godziny, nie wiem, nie mam zegarka. - usmiechnęła się przyjaźnie - A jeżeli o krainę to cztery miesiące i kilka dni. Co prawda nadal czuję się dość dziwnie, jakbym była obca.

Suriss

Suriss spojrzała w przestrzeń i uśmiechnęła się słysząc to porównanie.
-Też tak się czuję, ale ja tutaj jestem obca.-Powiedziała powracając spojrzeniem na waderę.-A może ty znasz Siomhę Lorcan?-Spytała przechylając głowę na bok by spojrzeć na wilczycę i lewym okiem.

Sherry

Pogrzebała w pamięci. Znajomo brzmiało to imię. Pokręciła głową z rezygnacją.
- Widziałam ją ze dwa razy, nic bliżej. - stłumiła śmiech na wspomnienie swoich wyczynów z Zielonką. - A coś się stało?

Suriss

-Cóż... Nic konkretnego.-Powiedziała z delikatnym uśmiechem, który szybko zgasł.-Z jakiej jesteś watahy?-Spytała znów przekrzywiając łepek i delikatnie mrugając, by lepiej widzieć. Spojrzała na swe łapy. Całe szczęście już nie krwawiły. Powróciła spojrzeniem do wadery.

Sherry

Trochę skuliła się, na pytanie Suriss. Chciała ją zapytać, "A wygnaniec do jakiej może przystapić watahy?", jednak się powstrzymała. Nie powinna za dużo opowiadać o sobie innym wilkom.
- Jestem samotnikiem. - pociągnęła nosem, wyczuwają znajomą woń. - Co ci się stało w łapy? - spytała podejrzliwie.

Suriss

Suriss zamyśliła się patrząc na nie.
-Jakbyś długo szła lub biegła po śniegu lub kamieniach, to jak myślisz? Co by ci się stało w łapy?-Odpowiedziała pytaniem na pytanie spoglądając na Sherry z pytaniem w oczach.

Sherry

Trochę się rozluźniła. Nawet nie zauważyła, jak bardzo jest spięta.
- Szczerze to nie wiem, bo nigdy nie zdarłam sobie łap do krwi, choć w pewnym okresie swojego życia, musiałam przebyć bardzo długą drogę. - spięła łopatki i rozluźniła je. Przyszło jej na myśl, że wilczyca może to odebrać jako oschłe. - Byłaś z tym u lekarza?

Suriss

-Nie.-Powiedziała i kolejny raz zdziwiła się, lecz znowuż nie dała tego po sobie poznać.-Już ktoś się mnie o to pytał...-Mruknęła pod nosem.-Powiedz mi... Czemu miałabym iść z takim drobnym szczegółem do... lekarza?-Wypluła ostatnie słowo jakby było jakąś obelgą.

Sherry

Nie dziwiła się niechęci Suriss do lekarzy, ją samą odrzucała nazwa.
- Na ten przykład, by nie wdało się zakażenie. Gdyby to było draśnięcie, gdzieś indziej, być może nie proponoiwałabym tego. Ale ... - spojrzała na łapy wilczycy - skaleczenie bądź rana jest w miejscu, które dotyka ziemi. - zastanowiła się, czy zbyt tego nie zaplątała - Chodzi o to, by nie wdało się zakażenie. Teraz wystarczyłoby przemyć je i ochronić, a później może być gorzej. - ponownie spięła łopatki - Ale zrobisz co będziesz uważała. Nie mam zamairu cię ciągnąć na siłę. - posłała jej swój czarujący uśmiech.