Bursztynowe Morze

Assire

- Tak znamy się dość długo, a wspomnienia z naszej przyjeźni są bardzo wyraźne. lubię soie wspominać - powiedział patrząc na Idalię. Wiatr zaczął wiać, a może falowało spokojnie. - Chcesz popływać? - zapytał uśmiechając się pod kagańcem.

Fari

Z wścibskim uśmieszkiem Fari przybyła w to miejsce. Morze było tak spokojne, że tafla wody stała w miejscu i czasami się poruszała. Wilczyca usiadła i popatrzyła na Assire.
- Witaj Assire. - powiedziała i popatrzyła na morze. Wiatr targał jej grzywkę a ogon wydawał się nadmuchany.

Assire

- Cześć Fari - powiedział, a następnie spojrzał na Idlię z uśmiechem. Zamachał ogonem patrząc już na morze, które faluje spokojnie. Chmury zaczęły poruszać się już szybciej. Samiec zerknął na Fari, a następnie znów na Idalię i morze.

Fari

- Co robisz tutaj? - zapytała i lekko zarumieniła się. Podniosła się i znalazła płaskie kamyki. Wzięła je do pyska i wróciła do Assire. Usiadła. Nagle rzuciła jeden kamyk. Kamyk kilka razu odbił się od powierzchni.
- Chcesz porzucać? - zapytała i przesunęła kamyki do Assire.

Yotto

Kusketa przylazł tu. Nagle zobaczył tą samą wilczycę, co w legowisku Shazzy. Podbiegł do niej. Witam.-Powiedział do niej i uśmiechnął się. Wstchnął cicho. Był zasapany, lecz jakoś tu dobiegł. Jestem Kusketa Mohekun, a panienka?-Zapytał poważnym, lecz uśmiechniętym tonem. Nie chciał się jednak podlizywać, bo to brzydko z jego strony by było. Nie chciał jej jakoś zaszkodzić. Pamiętał to zdarzenie gdziś indziej, gdzi poznał Mahigun, która do dziś jest jego przyjaciółką i znajomą. Uśmiechłą się jednak ciągle. Nie chciał, by ona uciekła.

Assire

- Jestem tutaj z przyjaciółką - powiedział i spojrzał wesoło na Idalię, a następnie znów na Fari. -Nie dzięki - odpowiedział na pytanie z kamieniami. Zamachał ogonem, a następnie znów się uśmiechnął i spojrzał w morze. ,,Ciekawe co zrobi Fari? Czy podejdzie do niego i znów będzie mówić że chce z nim chodzić, że jest fajny? I będzie jeszcze przytulać? pomyślał z uśmiechem na mordce, jednak nie umiał se tego wyobrazić.

Yotto

Kusketa spojrzał na basiora. Teraz Ku miał tryumfalny wyraz ślepi. Był wesół, że znalazł tą wilczycę, której szukał. Ja chętnie porzucam kamienie.-Powiedział miło do Fari. Lecz jak Ci na imię, wadero?-Zapytał się tej szarej, obok której siedział. Westchnął cicho. Chciał, by się odezwała. Dawno nie miał z nikim gadać. Uśmiechnął się do szarej wilczycy i dalej się uśmiechał. W zasadzie to jednak raczej na razie nikogo nie kochał, lecz tamta szara jej się naprawdę podobała.

Fari

- Assire tylko nic znowu nie wymyślaj. - warknęła zabawnie i przeniosła wzrok na Kusketę.
- Jam jest panienka Fari. - popatrzyła na niego i na kamień. Kamień leżał na piasku, więc Fari rzuciła go tak wysoko, że walnął mewę i ptak spadł wprost do wody. Wilczyca popatrzyła na ryby. Były bardzo podobne do siebie i widać było, że są parą. Fari przekrzywiła głowę i pomyślała, że ryby to dwa wilki. Jedną z nich jest ona a drugą....Wadera nie była w stanie pomyśleć kto to. Może Assire, Kusketa a może nawet jeszcze nieznajomy jej wilk.

Yotto

Kusketa zobaczył, jak mewa spada do wody. Wskoczył szybko w toń jeziora. Myślał, że chwycił mewę i wypłynął na brzeg. Gdy to położył to... To ku swemu zdziwieniu nie była to mewa, lecz bursztyn. Spojrzał na niego. W środku był mały konik morski. Kusketa wziął ten bursztyn i spojrzał na pogrążoną w myślach Fari. Masz.-Powiedział i wręczył jej bursztyn. Dlaczego to zrobiłaś tamtej brązowej wilczycy? Nie zraniła Ciebie tak mocno, jak ty ją.-Powiedział z nutą żalu w głosie. Westchnął znów cichutko. Jednak tego nie był zbytnio ciekaw.

Idalia

Idalia leżała w milczeniu, nawet jej nie przeszkadzało, że została zignorowana przez przybyłe wilki. Lubiła być na uboczu. Oparła smukły pysk o wyciągnięte wprzód łapy i obserwowała poczynania ciemnej wadery.

Fari

- Ja nie wybrałam ją na wroga. Lubiłam ją, lecz po tych wszystkich słowach, które mówiła, rozbudziłam w sobie instynkt. Nienawidzę przemądrzałych! - warknęła, lecz nie na Kusketę a do siebie. Zauważyła kamień i polizała Kusketę.
- Dzięęki. - uśmiechnęła się i nie była pewna, czy basior przyjmie całusa.

Yotto

Ech. Kusketa zignorował causa. Ale wiesz, że ona nie skrzywdziła Ciebie tak mocno i nie była przemądrzała.-Wytłumaczył jej Kusketa. Ale mniejsza z tym.-Rzekł do Fari i uśmiechnął się. To była pierwsza osoba, która jemu się spodobała. Odetchnął w końcu po tylu latach wiecznej pustki. Może pójdziemy gdzieś indziej?-Zapytał się Far i podejrzliwym okiem spojrzał na basiora. Nie czuł się dobrze w towarzystwie tych innych. Warknął na nich w sercu cicho i nieusłyszalnie. Spojrzał się za siebie i zauważył czarną wilczycę. A z resztą. Chyba znalazł tą jedyną, lecz w jego mózgu dopiero to się zaczęło rozwijać. To gdzie pójdziemy?-Zapytał Fari z uśmieszkiem.

Idalia

Idalia wciąż obserwowała rozmawiające wilki, a na jej pysku samoczynnie pojawił się delikatny, ledwo dostrzegalny uśmiech. Tych dwoje bez dwóch zdań miało się ku sobie. Jak miło, że innym tak pięknie życie się układa... Idalia nie odczuwała zazdrości względem osób, które były szczęśliwie zakochane. Potrafiła cieszyć się radością innych, nawet obcych, widzianych przez kilka chwil.

Fari

- Żegnaj Assire! - wykrzyknęła Fari.
- Pójdę gdzie będziesz chciał. - uśmiechnęła się i "Przytuliła" bursztyn.

Assire

Assire spojrzał zdziwiony na Fari. Poco do niego krzyknęła? Samiec położył się, a jego głowa spoczywała na ziemi. Ogon leżał na ziemi. Patrzył na Idalię. Śnieg zaczął delikatnie kruszyć, jednak ob się tym nie przejmował. Spojrzał wzrokiem na morze, a potem znów na waderę.

Fari

Fari zniecierpliwiona powoli szła w stronę wyjścia. Potem usiadła i musiała czekać na kusketę, więc w tym czasie zaprzyjaźni się z Idalią.

- Witaj jestem Fari a ty? - zapytała wilczycę.

Idalia

Posłała Assiremu pytające spojrzenie, kiedy ciemna wilczyca wykrzyknęła te dwa słowa. Nie rozumiała, dlaczego Fari krzyczała, skoro znajdowała się nieopodal. As wyglądał na równie zaskoczonego, cóż... Idalia przeniosła wzrok na zachmurzone niebo i znowu odpłynęła myślami, cicho westchnąwszy. Niespodziewanie jej dobry humor prysł niby bańka mydlana.
Kiedy wadera zadała jej pytanie, Idalia lekko się do niej uśmiechnęła, pospiesznie wracając na ziemię ze swej zadumy.
- Jestem Idalia - przedstawiła się krótko.

Yotto

Do lasu roślinożerców.-Zaproponował Kusketa i spojrzał na czarną waderę. Potem jednak znów na Fari i spojrzał po chwili za nią. Nic tam się nie działo, więc Ku przysiadł na zadzie. Do lasu roślinożerców.-Powiedział stanowczo do Fari. Powiercił trochę łbem. Tam się będzie przyjemniej rozmawiać.-Rzekł i uśmiechnął się do wadery. Skończył wiercić łbem. Ziewnął delikatnie i przy tym łeb odwrócił za siebie. Gdy już skończył, to znów spojrzał na Fari.

Assire

Assire leżał tak i leżał, a jego pomarańczowe oczy zalśniły. Odpłynął totalnie. Mysli wciąż rosły i rosły, aż bum. Samiec, aż zamrugał. Niestety myśli było zadużo, aż w końcu wybuchły. W jego głowie został sam popiół z wybuchu. As westchnął radośnie.

Fari

Wilczyca popatrzyła na Idalię i odwzajemniła mały uśmiech. Popatrzyła na Kusketę i dodała. - No to chodźmy. - pobiegła do lasu roślinożerców.

JMTN