Bursztynowe Morze

Lauri Iloinen

- Owszem - odpowiedział. Wpaść w oko... to brzmiało tak niezobowiązująco! A Lauriemu podobało się wiele wilczyc, w każdej potrafił dostrzec choć odrobinę piękna. Miał nadzieję, że Szandia nie zapomni, iż fakt, że ktoś wpadł mu w oko nie jest równoważny z zakochaniem - tylko dlatego jego odpowiedź była twierdząca. Między spodobaniem się a zakochaniem była przepaść. Ogromna przepaść.

Szandia

Szandia wyczuła znajomy zapach. Po chwili dostrzegła Koku. Nie powiedziała nic, gdyż wadera wyglądała na śpiącą. Wolała nie przerywać jej spokoju. Przeniosła wzrok na basiora. - Ja wybieram zadanie. Trochę ruchu dobrze zrobi. - powiedziała.

Lauri Iloinen

Lauri dostrzegł przybyłą wilczycę, lecz odrzucił ją tylko krótkim spojrzeniem, wyrażającym nikłe zainteresowanie. Jego złociste oczy szybko powrócił do obserwowania Szandii, zaś na pysku pojawił się lekki uśmieszek, już nie tak przyjazny, jak wcześniej. Teraz kufa samca wygięta była w bardziej złośliwym grymasie. Szandia nie miała co liczyć na ruch.
- Zadanie... w porządku - odrzekł. - Wyrwij sobie z ogona kosmyk sierści i go połknij.
Nie mógł się powstrzymać przed poleceniem jej czegoś głupiego.

Szandia

- Kiedyś cię ugryzę. - powiedziała. Pogłaskała swój biedny ogon i jednym, zwinnym ruchem wyrwała mały kosmyk sierści. Po chwili wpakowała do pyska i zjadła. - Łe. - wykrzywiła się. - Co wybierasz? - zapytała.

KokuRai

Koku podniosłą daszek czapki i spojrzała na Szandie, a następnie na Samca. - Jestem KokuRai - przywitała się. Po chwili upuściła daszek czapki. Jej ogon leżał na ziemi. Woda była zimna, więc wadera wyciągnęła łapę. Leżała tak i leżała, a do jej futra dobiegało pomału zimno, jednak ona się tym nie przejmowała.

Lauri Iloinen

Patrzył z nieukrywanym rozbawieniem na to, jak Szandia połyka kosmyk swej własnej sierści. Kiedy udało mu się powstrzymać chichot, odpowiedział. - Pytanie.
Ciekawiło go, co wilczyca tym razem wymyśli. Jej ostatnie pytanie poruszało jedne z najciekawszych sfer wilczego życia.

Szandia

- Boisz się zadania? - zapytała. Nie było to pytanie dotyczące zabawy. Musiała samca zmusić do podjęcia się zadania. - Czy kiedykolwiek miałeś partnerkę? - zadała pytanie. Chciała przycisnąć trochę basiora, żeby nie brał pytania. Spojrzała na Koku. - Witaj. Może się przyłączysz? - powiedziała.

KokuRai

- Nie chcę wam przeszkadzać - powiedziała i uśmiechnęła się, a następnie zamachała ogonem. - Jak on będzie chciał, to z chęcią - rzekła wesoło. Wadera podniosła łapą, daszek czapki i spojrzała na nich.

Lauri Iloinen

Roześmiał się.
- Skądże! Ja po prostu nie mam nic do ukrycia, a pytania są bezpieczniejsze. I nie, nigdy nie byłem z wilczycą dłużej niż kilka dni, więc można uznać, że nie miałem partnerki. Partnerstwo jest bardziej... hm... poważniejszym rodzajem związku - niemalże jednym tchem odpowiedział na wszystkie pytania Szandii skierowane do niego. Spojrzał na KokuRai i uśmiechnął się do niej. - Nie będziesz przeszkadzać, wręcz przeciwnie. Chodź więc do nas. I mówi mi Lauri.

Szandia

- Dlaczego, ty niby masz przeszkadzać. - powiedziała. Spojrzała na samca. Zgodzi się by ta oto wilczyca przed nimi dołączyła do ich zabawy? Machnęła kilka razy ogonem. Chmury zasłoniły całkowicie księżyc i gwiazdy.

KokuRai

Więc KokuRai wstała, a następnie podeszła do wilków i klapnęła na cztery litery. Dała daszek wyżej tak żeby wszystkich dokładnie widzieć, jednak teraz było widać jej świecące na czerwono, ślepe oko. Wadera nie przejmowała się tym. Rozglądała się po nich z uśmiechem.

Szandia

- Kogo wybierasz na swoją ofiarę? - zapytała. Koku mogła teraz zdecydować kogo chce załamać pytaniami, lub uprzykrzyć życie zadaniami. Ogon Szandi delikatnie falował, niczym fale. Jej wzrok spoczywał na samcu i Koku.

KokuRai

- Szandia pytanie czy zadanie? - zapytała z chytrym uśmiechem. Zamachała wesoło ogonem. Poprawiła czapkę czekając na wybór wadery. Patrzyła na nią przez cały czas, a jej szalik falował na wietrze. Długie uczy i długi ogon. Jak to wszystko do siebie pasowało.

/Brak weny/

Szandia

- Pytanie. - odpowiedziała. Nie zamierzał okaleczać siebie. Pogłaskała swój ogon. Wstała i przeciągnęła się. Po chwili znowu się położyła. Skrzyżowała łapy, czekając na pytanie. Była ciekawa co wymyśli Koku, dla niej. Wiatr delikatnie rozwiewał jej sierść. Machnęła kilka razu ogonem.

KokuRai

- Więc czy kiedykolwiek podlizywałaś się jakiemuś samcowi żeby z nim chodzić? - zapytała się wesoło. Ona zawsze takie pytania wymyśli. Wadera zamachała ogonem uśmiechając się. Czekała an odpowiedź wadery.

Szandia

- Ni. To nie w moim stylu. - powiedziała. Podlizywanie się dla nie było czymś ohydnym. - Koku, zadanie czy pytanie? - zapytała. Będzie się chciało jej ruszyć, czy może woli się wypłakać na ramieniu? Oto największy dylemat.

KokuRai

- Oczywiście że zadanie - powiedziała patrząc wciąż chytrze na Szandie. Zamachała ogonem wesoło. Koku zawsze wybierała zadanie, ponieważ nie była taka co lubi opcję pytanie. Czekała an zadanie od wadery z niecierpliwością.

Szandia

- Wejdź do wody i wytrzymaj pod nią 6 minut. - powiedziała - Oczywiście nie możesz mieć żadnej rurki, czy coś w tym stylu. - dodała. Ziewnęła. Była ciekawa czy Koku podoła temu zadaniu. No następnym razem może być gorzej.

KokuRai

- Okej. Nie ma sprawy - powiedziała wesoło. Rozebrała z siebie szalik i czapkę. Nie chciała żeby się zamoczyły. Po chwili weszła do lodowatej wody. Koku już traciła powietrze po 3 minutach, jednak chciała wytrzymać. Jej oczy pod wodą zaczęły się zamykać. Gdy minęło 6 minut Koku z ledwością wypłynęła na brzeg. Na lądzie położyła się na ziemi cała mokra i zaczęła ciężko oddychać. - Wykonane - rzekła łapiąc powietrze. Nie wstawała. - Lauri prawda czy zadanie? - zapytała ledwo, ledwo. Koku wciąż ciężko oddychała.

Lauri Iloinen

Lauri z lekkim zniesmaczeniem patrzył, jak KokuRai zanurza się pod wodą i nie wypływa tak długo. Nie mógł być pewien, czy wadera sobie poradzi. A to zadanie wcale mu się nie podobało - rozumiał wyzwania głupie, ośmieszające, ale nie niebezpieczne, mogące wpłynąć na czyjeś zdrowie. Cóż, nie miał jednak wpływu na pomysły Szandii.
- Prawda - odpowiedział. - Tylko poczekaj z tym pytaniem, aż trochę odetchniesz, bo nam tu jeszcze ducha wyzioniesz.