Bursztynowe Morze

Ariana · Wysłany: Śro 15:27, 09 Mar 2011 Temat postu:

Pojawiła się Ariana jej duch. Spojrzała na siomhę i krzyknęła -Dream cię potrzebuje płacze w twojej jamie -i po chwili wzniosła się i opadła przy niej.

Dream · Wysłany: Śro 15:32, 09 Mar 2011 Temat postu:

Przyszedł nad morze bursztynowe. Tęsknił za swą partnerką która znikła mu z oczu. Bał się że ją rzuci. Przyszedł by ją tu odnaleźć. Zaczął płakać cierpieć z śmierci Arianki malutkiej niewinnej siostry. Po chwili wstał i odbiegł płacząc.

Ariana · Wysłany: Śro 15:41, 09 Mar 2011 Temat postu:

Po chwili jęknęła z bólu i znikła roztapiając czerwony błysk jak błysk aparatu fotograficznego. Nie mogła znieść bólu brata i jego cierpienia.
z.t.

Carly · Wysłany: Śro 16:17, 09 Mar 2011 Temat postu:

Carly, niestety, nie mogła wyczuć Ariany, gdyż już nie miała woni. Nie mogła jej też usłyszeć, bo Siomha z Marillionem stali za daleko. A szkoda. Virve na pewno ucieszyłaby się ze spotkania siostry. No ale cóż robić?

Virve · Wysłany: Pią 14:00, 11 Mar 2011 Temat postu:

Zerknęła na mamę spod zmrużonych powiek. Była czerwona! Tak strasznie...jaskrawa. Czy podobał się Virve wygląd mamusi? Właścicielce małej wadery na pewno, ale nie samej Virve. Zmarszczyła nosek. Na jej pyszczek wpłynął uśmiech.
- No! Tak to pa - uśmiechając się, wymówiła to swym radosnym głosem.
Po chwili wyszła.

zt.

Carly · Wysłany: Pią 14:09, 11 Mar 2011 Temat postu:

Carly spojrzała za małą Virve. Wszędzie biegała sama, bez ciągłego nadzoru Carly. Czy jej mama powinna za nią tak biegać? Albo inaczej, czy jeszcze powinna? To był pierwszy miot brązowookiej, nie wiedziała zbytnio, jak się zachować. Ale skoro ona sobie poradziła w życiu jako szczeniak, a Virve jest z rodu Fabiano, ona także powinna. Więc wilczyca rozłożyła skrzydła i odleciała stąd.

z.t

Vane · Wysłany: Pią 16:06, 11 Mar 2011 Temat postu:

Vane napełniona nową chęcią do zwiedzania świata, przywędrowała tu i usiadła w mgnieniu oka na piasku. Wiatr głaskał jej sierść a ona poddawała się tej przyjemności. Po chwili opanowała się i wstała. Westchnęła. Czyste i świeże powietrze było wspaniałe.
- Już na mnie czas. - powiedziała cicho do wiatru i rozpłynęła się między drzewami.

z.t

Marillion · Wysłany: Sob 19:01, 12 Mar 2011 Temat postu:

- Nie znam zbyt wielu, a za przyjaciółkę uważam tylko jedną wilczycę. Niestety, od bardzo dawna jej nie widziałem. Nie wiem nawet, czy jeszcze mieszka w tej krainie - odpowiedział i westchnął na myśl o Amiji. Co się mogło dziać z tą waderą? Przepadła jak kamień w wodę. A może umarła? Nie, nie! Marillion szybko odrzucił tę myśl.

Amija · Wysłany: Sob 21:47, 12 Mar 2011 Temat postu:

Skrzydlata wadera swoim typowym wolnym krokiem szła wzdłuż brzegu ze spojrzeniem utkwionym w dali. Widać było, że gorączkowo się nad czymś zastanawia. Kolejny raz opuściła krainę, kolejny raz nabawiła się kłopotów. Jednak nie przejmowała się nimi zbytnio. Uniosła leniwie spojrzenie przyglądając się obecnym. Momentalnie stanęła jak wryta. Czyżby to był on?

Marillion · Wysłany: Sob 21:59, 12 Mar 2011 Temat postu:

Nie zauważył od razu przybycia Amiji, lecz po chwili lekki wietrzyk przyniósł do jego nosa jej zapach. Wilk kilkukrotnie zamrugał oczami i się rozejrzał. Amijciak?! To naprawdę Amijciak?! Nie zmieniła się od ich ostatniego spotkania, lecz było to tak dawno temu, że nie mógł być pewny... utkwił w niej spojrzenie.

Amija · Wysłany: Sob 22:05, 12 Mar 2011 Temat postu:

W przeciwieństwie do niej on zmienił się i to dużo. Przez moment stała znieruchomiała i tępo wpatrywała się w sylwetkę wilka. Po chwili powoli, jakby niepewnie stawiała łapę za łapą, aż w końcu doszła do basiora. Zmrużyła delikatnie czarne ślepia przyglądając mu się badawczo. Wyciągnęła prawą łapę, by dotknąć jego klatki piersiowej opuszkami. Zaraz szybko ją zabrała niczym sparaliżowana. Chciała w ten sposób sprawdzić, czy aby to nie są zwidy. Nie były. Jednak nadal nie potrafiła wydobyć z siebie słowa.

Marillion · Wysłany: Sob 22:11, 12 Mar 2011 Temat postu:

On również długo w milczeniu przyglądał się wilczycy. Do momentu, kiedy ta go dotknęła, wtedy upewnił się, że stojąca przed nim wilczyca nie jest tylko wytworem jego wybujałej wyobraźni. Nieraz już zdarzyło mu się widzieć coś, co w rzeczywistości nie istniało...
- Amija! - powiedział uradowanym tonem. Nie mógł się powstrzymać i wręcz rzucił się na nią, mocno przytulając.

Amija · Wysłany: Sob 22:22, 12 Mar 2011 Temat postu:

Na jej pysku wymalował się szeroki uśmiech, kiedy wilk się na nią rzucił. Sama wtuliła pysk w jego futro przez moment przymykając ślepia.
- Marillion... - rzekła właściwie sama do siebie. Tak bardzo cieszyła się, że go widzi. Jej dotychczas nieruchomy ogon teraz wesoło falował na wietrze, który swoją drogą był bardzo przyjemny.

Marillion · Wysłany: Sob 22:28, 12 Mar 2011 Temat postu:

- Nawet sobie nie wyobrażasz, jak bardzo za tobą tęskniłem - powiedział, wciąż tuląc do siebie przyjaciółkę. Kiedy wreszcie ją puścił, odsunął ja od siebie na długość przednich łap, by lepiej jej się przyjrzeć. Stwierdził po chwili. - Wcale się nie zmieniłaś. Jesteś śliczna, jak zawsze.

Amija · Wysłany: Sob 22:33, 12 Mar 2011 Temat postu:

-Ja też. - powiedziała, po czym także dokładnie przyjrzała się basiorowi. Zmienił się, oj, zmienił. - Dziękuję. Ciebie za to ledwie poznałam. - posłała mu uśmiech, by po chwili dodać. - Wiesz... Też jesteś ładny. - i kolejny uroczy uśmiech.

Marillion · Wysłany: Sob 22:38, 12 Mar 2011 Temat postu:

Zaśmiał się.
- No widzisz? Ty ładna, ja ładny... świetna z nas parka przyjaciół - powiedział i również posłał jej uśmiech. Ojej, kiedy oni ostatnio się widzieli... Marilliona nawet dobrze nie pamiętał, kiedy dokładnie to było.

Amija · Wysłany: Sob 22:42, 12 Mar 2011 Temat postu:

Zaśmiała się krótko.
- Faktycznie. No, to mów co u ciebie. - zapytała z szerokim uśmiechem. Teraz dopiero zasypie go pytaniami. Długo, długo się nie widzieli. Amija także ledwie sięgała pamięcią do tamtych wydarzeń.

Marillion · Wysłany: Sob 22:51, 12 Mar 2011 Temat postu:

- Nic. Zupełnie nic. Przez krótki czas kręciłem się trochę poza krainą, lecz wróciłem niedawno - odpowiedział i klapnął na swoje zgrabne cztery litery. - A poza tym nic ciekawego. Śniadanie, obiad, kolacja, sen, śniadanie, obiad, kolacja, sen... i tak na okrągło.

Amija · Wysłany: Sob 22:53, 12 Mar 2011 Temat postu:

- Widzę ciekawe masz zajęcia. - mruknęła, po czym usiadła owijając łapy ogonem. Ciepły wiaterek przyjemnie rozwiewał jej grzywkę. - U mnie też raczej nic ciekawego. Ostatnio zdarzają mi się częste wypady za krainę. Ale jak na razie wróciłam. - z pyska nie schodził jej delikatny uśmiech.

Marillion · Wysłany: Sob 23:03, 12 Mar 2011 Temat postu:

- I nawet nie próbuj mi znikać za granicą po raz kolejny! - powiedział, grożąc Amiji łapą. Dziwnie było mu bez niej w krainie... pewnie gdyby zostawiła go znowu na tak długo, jeszcze bardziej by mu odbiło, biedaczkowi. Jego ogon po raz pierwszy od bardzo dawna radośnie w zmiatał piaszczyste podłoże. Wreszcie Marillion miał prawdziwy powód do uśmiechu!