Bursztynowe Morze

Siomha Lorcan · Wysłany: Czw 22:36, 24 Mar 2011 Temat postu:

-Czemu ja Cię wcześniej nie poznałam?- spytała wesoło.- Tyle razy łaziłam po tych krainach i się nudziłam, bo większość wilków wymiękała.- zaśmiała się. O tak, zwykle natrafiała na osobniki, które wolą siedzieć i rozmawiać, albo i milczeć. Mało kto lubił spacery. To znaczy takie spacery. Ruszyła przed siebie sprężystym krokiem.

Lauri Iloinen · Wysłany: Pią 16:47, 25 Mar 2011 Temat postu:

- Nie zapominaj, że jestem w tej krainie od naprawdę krótkiego czasu - odpowiedział ze śmiechem. - Jeśliby spojrzeć na to z mojej perspektywy, to poznaliśmy się dość szybko. Krótko po moim przybyciu.
Lauri ruszył za Siomhą. Przy każdym kroku kopał delikatnie jakiś drobny kamyczek, który dostrzegł pomiędzy ziarenkami złocistego piasku.

Marillion · Wysłany: Pią 17:10, 25 Mar 2011 Temat postu:

Siomha Lorcan · Wysłany: Pią 23:03, 25 Mar 2011 Temat postu:

-Oj wiem, wiem.- powiedziała wesoło. Przyjemnie było znów poczuć morską bryzę na sierści.- Ale to nie zmienia faktu, że spotkałam mało wilków, które potrafiły dotrzymać mi towarzystwa w moim trybie życia.

Amija · Wysłany: Sob 18:44, 26 Mar 2011 Temat postu:

Delikatny uśmiech zagościł na jej kufie. Z lekko przymkniętymi powiekami wtuliła się w miękką sierść basiora. Nie zwróciła uwagi na pozostałe obecne tutaj wilki. Liczyła się tylko ta chwila i tylko on.

Lauri Iloinen · Wysłany: Wto 20:13, 29 Mar 2011 Temat postu:

A on tylko się roześmiał, patrząc na falującą, morską wodę. Po chwili rzekł:
- Czyli jest kolejne, co nas łączy. Dotychczas nie spotkałem jeszcze osoby, która by za mną nadążyła.
Niesamowite, że tyle cech łączyło go z tą waderą.

Siomha Lorcan · Wysłany: Wto 20:22, 29 Mar 2011 Temat postu:

Na pysk Siom zawitał smutny uśmiech, który zaraz zniknął. Co z tego, że tak wiele ich łączy? Siomha z autopsji wiedziała, że to nic nie znaczy. Że kiedyś znów będą dla siebie obcymi... chociaż... spojrzała na Lauriego. Patrząc na tego wesołego wilka postanowiła sobie, że nie pozwoli na to, żeby i z nim tak było. Nie myślała o nim, jak o kimś więcej, niż dobrym kompanie do spędzania czasu, a może później jak o przyjacielu.
-Tak więc, miło mi jest wiedzieć, że w razie czego jest w tej krainie taki Łazik, którego mogłabym wyciągnąć na łazęgę.- również się uśmiechnęła, a smutek zniknął całkowicie.

Lauri Iloinen · Wysłany: Wto 20:31, 29 Mar 2011 Temat postu:

- Ależ oczywiście. Łazik Lauri Iloinen zawsze będzie w pełnej gotowości, by wyruszyć - odrzekł ze śmiechem. Wspaniale spędzało mu się czas przy tej wilczycy, być może dlatego, że wreszcie spotkał taką przedstawicielkę płci pięknej, która nie robiła do niego maślanych oczu. Przypomniała mu się Sharera i mimowolnie zaśmiał się pod nosem.

Siomha Lorcan · Wysłany: Wto 20:45, 29 Mar 2011 Temat postu:

-Tak!-powiedziała zdecydowanym i pewnym siebie tonem.-I przemierzymy ta krainę wzdłuż i w szerz. I zrobimy mapy i będziemy je sprzedawać. I robić wycieczki.- zakończyła przemowę i uniosła pysk do góry. Zaraz się roześmiała. Cała ta absurdalna paplanina ją rozśmieszyła. Siom już tak czasami miała. Nagle jednak wilczyca zatrzymała się.- Lauri, czekaj. Poczekaj.- powiedziała. Chciała coś pokazać wilkowi. To po to tutaj przyszli. Mroki nocy zaczynały ustępować szarówce, a zaraz wszystko zapłonie w ferworze czerwieni, pomarańczy i złota. wadera usiadła, czekając. Nie mogła tego przegapić. Ostatnio świt nad Bursztynowym morzem widziała parę ładnych lat temu.

Lauri Iloinen · Wysłany: Śro 13:31, 30 Mar 2011 Temat postu:

Kiedy Siomha się zatrzymała, on również przystanął. Zerknął nań pytającym wzrokiem, lecz szybko jego spojrzenie prześlizgnęło się po waderze i spoczęło w miejscu, na które patrzyła. Noc chyliła się ku końcowi, z każdą chwilą coraz bardziej przegrywała z bladym porankiem, pragnącym wedrzeć się na nieboskłon. Ach, tak. Wschód Słońca.

Marillion · Wysłany: Śro 13:36, 30 Mar 2011 Temat postu:

Amija · Wysłany: Śro 18:10, 30 Mar 2011 Temat postu:

Wilczyca z lekką niechęcią odsunęła się od Marilliona, by móc spojrzeć mu w oczy. Słysząc niepewność w głosie basiora zmrużyła delikatnie ciemne ślepia spoglądając na niego z ciekawością. Zazwyczaj tak robiła, kiedy coś ją zainteresowało.
- Tak? - mruknęła, a kąciki jej pyska ciągle unosiły się ku górze.

Marillion · Wysłany: Śro 18:14, 30 Mar 2011 Temat postu:

Marillion odetchnął głęboko. Udało mu się wyznać Amiji, co do niej czuje, to zdoła również zadać jej to ważne, być może najważniejsze w jego życiu pytanie. Wreszcie, po chwili milczenia i patrzenia w jej głębokie, czarne oczy spytał:
- Czy zostaniesz moją partnerką?

Amija · Wysłany: Śro 18:21, 30 Mar 2011 Temat postu:

Usłyszawszy pytanie, które padło z ust Marilliona - tego, którego kochała, lecz kiedyś bała się wyznać nawet przed samą sobą, zamrugała parokrotnie. Nie musiała zastanawiać się nad odpowiedzią, gdyż doskonale ją znała już od dawna. Przez moment spuściła wzrok, by po chwili z uśmiechem spojrzeć na wilka.
- Tak... - pokiwała delikatnie głową. - ...zostanę.

Marillion · Wysłany: Śro 18:55, 30 Mar 2011 Temat postu:

Serce mu drgnęło, kiedy Amija spuściła wzrok. Czyżby się wahała, miała wątpliwości? Lecz na jego pysku z powrotem zagościł uśmiech, gdy Rill usłyszał odpowiedź. Teraz poczuł się dużo pewniej przy niej, nie obawiał się powiedzieć tych dwóch słów, które teraz wypłynęły z jego pyska:
- Kocham cię.

Amija · Wysłany: Śro 19:00, 30 Mar 2011 Temat postu:

Uśmiechnęła się jeszcze szerzej słysząc te dwa słowa. Nie spuszczała nawet na moment wzroku z basiora, jakby bała się, że zniknie, a to wszystko to tylko i wyłącznie wymysł jej wyobraźni bądź też sen. Złożyła na jego pysku delikatny pocałunek, by po chwili wtulić się w niego.
- Ja ciebie też. Nawet nie wiesz, jak bardzo.

Marillion · Wysłany: Czw 18:43, 31 Mar 2011 Temat postu:

Rill czuł się wspaniale. Jeszcze niedawno samotnie przemierzał szlaki swego życia, bez nadziei na zmianę tego stanu osamotnienia, a teraz? Wszystko się odmieniło. Wróciła ta, dla której on nie odchodził na stałe z tej krainy, a ich losy splątały się już na zawsze...

Siomha Lorcan · Wysłany: Czw 21:39, 31 Mar 2011 Temat postu:

Amija

Wyraźnie uszczęśliwiona wadera wtuliła się w wilka jednocześnie nie spuszczając wzroku z jego pyska. Niewątpliwie była to jedna z najlepszych chwil w jej życiu, jeśli nawet nie najlepsza. W końcu czuła, że ktoś ją kocha, jest z nią i nie ma powodów do opuszczania tej krainy. Ba, teraz nawet nie miała najmniejszego zamiaru przekroczenia granicy choć o centymetr.

Siomha Lorcan

Westchnęła cicho. Lauri wydawał się zamyślony. Siomha jednak przypomniała sobie o czymś, co musiała jeszcze zrobić. Podniosła się.
-Ja muszę już iść. Żegnaj Łaziku.- powiedziała i posłała mu szeroki uśmiech.-Dziękuję Ci za to, że wprowadziłeś odrobinę słońca do mojego życia.- po tych słowach odeszła w stronę lasu.
zt.