Falochrony.

Taharaki

Poczochrał ją po głowie, kiedy w końcu udało mu się oswobodzić z jej uścisku.
- I bardzo dobrze. - zaśmiał się ciepło. Humor powrócił, zrozumiał, ze mimo, iż z Sharerą nie układa się tak, jak powinno, wiedział, że ma jakiś cel. Ma dla kogo żyć.

Spojrzał na Carly.
- coś Cię trapi?- zapytał zatroskany. Widział, że jego przyjaciółka jest jakaś taka... nie swoja?

Aela

Przytaknęła, odwróciła łeb w stronę Carly. Ciocia Carly, ładnie brzmi, pasuję. Posłała jej szeroki uśmiech, merdała ogonem na prawo i lewo, i tak przez cały czas

//Brak weny-.-//

Berenika

Carly

Wilczyca uniosla leb gwaltownie, po czym usmiechnela sie cieplo do wilka. - Wszystko wporzadku - odpowiedziala. Prawda, martwila sie o wilka, ale to bylo takie nic.. Zawsze mu pomoze, gdy sytuacja bedzie tego wymagac, poradzi, pocieszy, przytuli..

Crusoo

Uśmiechnęła się do mamy. Mimo smutku czuła radość z tego, że ma ją przy sobie. Że może się przytulić i wypłakać jej w ramię.
Odetchnęła. Te myśli napawały ją optymizmem. Jednak widziała, że Shazzę coś gryzie.
-Jeśli chcesz, mamusiu, możesz iść. Damo sobie radę - powiedziała jej i przytuliła się jeszcze raz. Dobrze było ją czuć. Rozumiała jednak, że ma ona na głowie dużo problemów.

Taharaki

Przechylił nieco łeb, słysząc odpowiedź Carly. Co prawda miał przeczucie, iż wadera nie mówi mu całej prawdy, jednak nie powiedział tego głośno. Skinął jedynie nieco łbem, uśmiechając nieznacznie.
- Dobrze. Więc niech i tak będzie. Przecież jesteśmy przyjaciółmi, nie potrafiłabyś nie być ze mną szczerą, prawda? - zapytał, unosząc delikatnie ku górze brew, zastrzygł uchem.

Carly

Wilczyca zasmiala sie i tracnela nosem w nos Taharakiego. - Jestesmy przyjaciolmi i o to chodzi. Gdyby mnie cos powaznie trapilo, powiedzialabym ci. A teraz glownie zakrzata mi leb tylko twoja sprawa z Sharera. Ale wiem, ze bedzie dobrze. I ze sobie poradzisz - cmoknela go krotko w pysk po przyjacielsku i zasmiala sie raz jeszcze.

Berenika

Shazza również przytuliła Crusoo.
- Myślę, gdzie są Sandsea i Chillynis. Długo ich nie widziałam... - Powiedziała szeptem do córki.
To nie możliwe, by się nagle zjawili. Przecież tak dawno ich nie było... Shazza próbowała o tym nie myśleć. Mimowolnie uśmiechnęła się do Cru. Nie chciała jeszcze iść. Posiedzi jakiś czas.

Taharaki

Uśmiechnął się delikatnie.
- Owszem, ułoży się. Teraz i ja w to wierzę. - powiedział, spoglądając krótko na twarz córki. Skinął nieco łbem, po czym ponownie wlepił spojrzenie w przyjaciółkę.
- Spokojnie, nie musisz się tak martwić, dam radę.

Carly

Skrzydlata skinela lbem ze zrozumieniem, jednoczesnie przyznajac mu racje. Odwrocila leb ku horyzontowi, wlepiajac wzrok w pieniace sie fale, uderzajace o falochrony, skaczace na tafli pieknego, rozleglego morza. Wdychala w pluca z zafascynowaniem morska bryze.

Crusoo

Posmutniała.
-Mam nadzieję, że nic im nie jest - szepnęła cicho. Co prawda, mało ich pamiętała, no ale to jej bracia. Kochała ich tak, czy siak.
W tej chwili zapragnęła ich poznać. Pobawić się z nimi... Była ciekawa, jak to jest z rodzeństwem... takim namacalnym.
-A czemu ich nie ma? Gdzie poszli - zadawała pytanie po pytaniu.

Tod

Sandsea nieśpiesznie znalazł się w tym oto miejscu. Nim dotarły do niego dwa znajome zapachy, ozglądnął się po okolicy. Gdy nareszcie jednak je wyczuł, od razu znieruchomiał. Wodził ślepiami po tym miejscu... Nagle zauważył mamę... I siostrę? Tak, to była Crusoo. Jego serce gwałtownie zabiło. W końcu się rozluźnił i podszedł bliżej.

Astre

Astre poczuła na sobie czyiś wzrok. Powolnie, wręcz leniwie odwróciła łeb w stronę niewielkiej, wilczej istotki i przez chwilę przyglądała się jej ciemnymi oczami. Machnęła ogonem i zlustrowała przenikliwym spojrzeniem wszystkich znajdujących się w tym miejscu. Emmm... oni się tak pomnożyli czy po prostu wcześniej ich nie zauważyła? Zatrzymała wzrok na młodej wilczycy o kremowym futrze i jasnej blond grzywce. Aela? Możliwe... Ech. Znów odwróciła głowę w stronę morza.. Tak ładnie szumiało...

Berenika

Shazza również się mocno zdziwiła, gdy wyczuła zapach syna. Odwróciła wzrok w jego stronę, lekko rozluźniając łapy trzymające Crusoo. Jednak to nie znacz, iż mała po prostu wyleciała z jej łap. Dalej tam była.
- Sandsea... - Szepnęła Shazz - Ale ty wyrosłeś.
Rzeczywiście, już nie był tym młodym, rozbrykanym szczeniakiem. Uśmiechnęła się do niego.

Crusoo

I serce Crusoo zabiło szybciej. Jasne, że wyczuła zapach brata. Nie mogła go nie wyczuć. Uśmiechnęła się szeroko i wyrwała z uścisku matki. Szybko się podniosła z piasku i ruszyła pędem do brata.
-Sandsea - zawołała głośno i skoczyła na niego, wtulając się w jego sierść.- Tak dobrze Cię widzieć... - szepnęła.
Cieszyła się, że jej jeden z braci żył. Tak bardzo się bała, że coś im się stało.

Tod

Sandsea objął Crusoo jedną łapą. - Też się cieszę, że Ciebie widzę, Crusoo. - Odpowiedział. Zamerdał wesoło ogonem. Bardzo się cieszył, że widzi obie tak bliskie mu osoby. - A co z Chillynisem. - Zapytał, jednak uśmiech z jego kufy ciągle nie znikał. Sądził, że brat się gdzieś pokazał.

Crusoo

Odsunęła się od niego i spojrzała mu w ślepia.
-Nie wiem - powiedziała cicho. Miała nadzieję, że drugi brat też żyje. -Chodźmy do mamy - zaproponowała i ruszyła w stronę Shazzy. Jej fioletowy ogonek majtał się wesoło na boki.

Tod

Sandsea wszystko rozumiał. Po chwili również ruszył w stronę Shazzy. - Witaj mamo. - Powiedział wesoło. Tylko ciekawe, jak tam Rayvi. A może z nią wszystko dobrze? Chyba tak. Usiadł obok mamy, nie pogrążony mimo wszystko mocno w myślach. Był uśmiechnięty.

Crusoo

-Jak Ci się żyje - spytała Crusoo, siadając koło brata i mamy. Cieszyła się, że ma ich przy sobie. Brakowało tylko Chillynisa. Ale pewnie się znajdzie. Miała na to nadzieję.
Teraz jednak jej myśli krążyły w okół brata. Jak żył? Czy miał kogoś? Co się wydarzyło w jego życiu?
Te pytania nie dawały jej spokoju.

Taharaki

Spojrzał na Carly z uśmiechem wymalowanym na pysku. Przeciągnął się leniwie, po czym posłał krótkotrwałe spojrzenie na Shazzę i jej rodzinkę. Uśmiechnął się mimowolnie, choć poczuł niewielkie ukłucie zazdrości. Byly tacy szczęśliwi... I byli razem, to było chyba najważniejsze. Westchnął cicho, potrząsnął głową. Przeniósł ciepło swych czekoladowych oczu na córkę. Była śliczna i kochana.