Falochrony.

Sidney

Młody basior przybył tu wesołym krokiem, szczerząc się do wszystkiego co zobaczył. Falochrony... to cudowne miejsce. Takie romantyczne i śliczne, ogólnie. Lubił może, oceany, rzeki, jeziora i inne tego typu rzeczy. Zauważając wilczyce, podszedł do niej żwawo, strzygąc uchem. - Witam. - Rzekł, lekko falując ogonem.

Alex

Alex odwróciła się i zamrugała, trzepocząc kurtyną czarnych długich rzęs.
-Witam zacnego pana. Jestem Alex.-powiedziała, uśmiechając się delikatnie.-Wspaniałe skrzydła.-powiedziała, wskazując łapką na skrzydła wilka.

Sidney

- Dziękuję~! - Uśmiechnął się, spoglądając na swe lotki. Tzn. odwrócił głowę tak, by zobaczyć je kontem oka. - Niestety, nie służą do niczego więcej, jak do ozdoby... - oznajmił po chwili, delikatnie, spokojnie falując ogonem. - Miło mi. Ja zwę się Sidney. - Dodał po chwili, uśmiechając się entuzjastycznie. Jakże userka ma teraz zróżnicowane postacie. Jeden to tępy psychopata, bezlitosny demon; zaś druga postać skora jest do głębokich przemyśleń. Lubi przebywać w ciszy, względnym spokoju. Ostatnia już jest niezwykle optymistyczna, wesoła i romantyczna. Resztę zabrała moja siostra, którą niedługo muszę puścić, bo też chce popisać.

Alex

-No cóż, sądze, że niedługo będziesz na nich wspaniale latał mój drogi.-powiedziała, uśmiechając się delikatnie. Po chwili udała oburzenie.-Ale to nie fair! Ty ładny, mądry i masz skrzydła, a ja to co?!-powiedziała i zachichotała.

Sidney

- Dziękuję Ci, lecz chyba na razie nie możesz orzec, że jestem mądry.- Najpierw zajął się sobą, nieładnie! Nevermind. .-.
- Ty też jesteś zapewne niezwykle wartościowa. - Orzekł wesoło, spoglądając na rozmówczynie. Na razie zna tylko jej imię, choć to i tak dużo. Trzeba się lepiej poznać, Sidney lubi zawierać nowe znajomości.

Alex

-Dziękuje ci. Skąd wiem? No cóż, masz bardzo światłe wypowiedzi, a to się ostatnio rzadko zdarza. Coraz więcej wilków to bezyślni podrywacze, albo brutale. Ty jesteś wyjątkowy.-znów zatrzepotała kurtyną czarnych rzęs. Jej ogon delikatnie głaskał ogon Sidney'a.

Sidney

- Jesteś niezwykle miła! - Oznajmił wielce uradowany tą sytuacją. Otrzymywanie od kogoś komplementu jest bardzo miłe. - Tak, ja również nie pałam sympatią do wilków, które potrafią myśleć tylko o swym bycie. - Oczywiście nie zauważał w tej scence żadnych podtekstów, taki już był. ^ ^

Alex

Alex znów delikatnie się uśmiechnęła, poprawiając burzę długich włosów. Powoli zaczęła pleść je w długi warkocz. Na koniec wpięła do włosów różową lilię.
-Jesteś wyjątkowy i tyle. Nie ma tutaj większych filozofii.-powiedziała szczęśliwa.

Sidney

- Rzadko słyszę komplementy od nieznajomych osób, niemniej ponownie Ci dziękuję. - Odpowiedział, już lekko znużony ciągłym powtarzaniem ' dziękuję, dziękuję, dziękuję, dziękuję, dziękuję, dziękuję'. Noż ilesz można? A tak na prawdę uśmiechnął się serdecznie, przysiadając na jednym z falochronów.

Alex

Alex zaśmiała się pogodnie.
-Spokojnie, wystarczy, że raz podziękujesz. Nie musisz powtarzać tego cały czas, bo w końcu straci to jakiekolwiek znaczenie.-powiedziała. Delikatnie fioletowe oczy wilczycy wpatrywały się w oczy basiora.
-Twoja partnerka usi być szczęściarą mój drogi.-powiedziała pogodnie, ale jakby lekko smutno.

Sidney

- Wiesz, masz rację. - Zaśmiał się pogodnie, spoglądając szmaragdowymi oczyma na waderę. - Jest nią Ada. Musisz ją kiedyś poznać, jest naprawdę cudowna. - Oznajmił, po czym wyszczerzył ostre kły w szczerym uśmiechu. Poprawił dość długą, czarną grzywę, gdyż ta spadła mu na oczy, skutecznie uniemożliwiając widzenie.

Alex

-Tak, bardzo chętnie ją poznam.-powiedziała z delikatnym uśmieszkiem, poprawiając długą grzywkę spadającą na oczy wilczycy.-No cóż, ja narazie nie spotkałam jeszcze tego jedynego.-powiedziała, lekko przygnębiona.

Sidney

- Na pewno go spotkasz!- - Oznajmił pełen entuzjazmu, spoglądając na wilczyce. Słońce chyliło się ku zachodowi, słońce grzało delikatnie. Wszystko było w bardzo dobrym stanie. Ten cały czas uśmiechał się, rozmyślając o Adzie.

Jenna

Powolnym i swobodnym krokiem, przyszła nad morze. Czy ona odwiedziła podobne miejsca? Hmm... Pamięć strasznie zawodzi, ale jako tako coś zapamięta. Rozejrzała się i zobaczyła parę sylwetek wilków. Dmuchnęła w grzywkę, żeby lekko odgarnąć z oka. Świat chciała widzieć, inaczej się nie da. Westchnęła ciężko i w końcu postanowiła podejść do, powiedzmy średniej postury wilka.
-Witam.-Powiedziała krótko i zwięźle. Po co miała się bawić w 'Dzień Dobry, miły dzionek' To za dużo dialogu.

Sidney

- Jestem Sidney. - Odrzekł uradowany, poznaniem nowej osoby. Tym czasem userka męczyła się z jego podpisem, gdyż postanowiła, że wszystkie jej postacie będą zaopatrzone w podpis. - Miło mi. - Dodał jeszcze, lekko machając puszystymi skrzydłami. Tylko tyle mógł zrobić.

Jenna

Na jej pysku pojawił się nikły uśmiech. Jesteś jastrzębiem? Na pewno, go zobaczysz.
- Ja jestem Jenna i mi też jest miło, zobaczyć nowy pysk.-Powiedziała i szeroko się uśmiechnęła. Teraz to nawet ślepy mógł zobaczyć. Nie każdy rozumiał jej słownictwa, ale ona była sobą i serdecznie miała gdzieś głęboko czyjeś zdanie, niech mówią sobie co chcą, czy też myślą. Po chwili wstała i wyszła.
zt.

Alex

Alex westchnęła i pokręciła głową. Mlasnęła jedynie, mrużąc oczy i spoglądają na wilczycę.
-Wybacz Sidney'u, ale muszę już stąd iść. Robi się naprawdę późno. Adios!-powiedziała i cmoknęła wilka w policzek. Uśmiechnęła się jeszcze do wilczycy i idąc powiedziała:
-Wpadajcie do mnie kiedy chcecie!

zt.

Wasp

Oj, coś się Waspusiowi ostatnio zebrało na wspominki... najpierw odwiedził Bursztynowy Wodospad, teraz trafił tutaj. Falochrony wiązały się z wieloma epizodami z jego życia. Skrzydlaty kroczył przez plażę, patrząc na osobliwe budowle, po których niegdyś całkiem sporo skakał. Zaśmiał się pod nosem, gdy przypomniało mu się, jak Carly i Renna chciały się tu kiedyś o niego pozabijać.

Lea

Lea przyszła nad morze prosto z polanki, zastanawiając się nad wieloma ciekawymi rzeczami, jakie ostatnio miały miały miejsce w jej z pozoru niezbyt interesującym życiu. Jednym z tematów, jakie w głowie wadery aktualnie się pojawiały był właśnie Wasp, dlatego wilczyca się nieco zdziwiła, kiedy ujrzała wilka właśnie w tym miejscu. Jej zdziwiona mina nie pozostała jednak na długo, zastąpiona zaraz przez szeroki uśmiech. Lea radośnie podbiegła do Waspa i przywitała się z nim:
- Witaj!

Wasp

- Cześć, Lea! - odpowiedział z szerokim uśmiechem na kufie. Widok tej znajomej wilczycy wprawił go w jeszcze lepszy humor niż ten, kiedy Wasp przybył w to pamiętne miejsce. I wcale nie zdziwiło go, że ostatnio tak często wpada właśnie na Leę, nie zastanawiał się nad tym wcale. Bo po co się rozwodzić nad takimi szczegółami, skoro widok Lei go cieszył?