Falochrony.

WuShung

- Ładne masz imię Flake. - odparł i przyjrzał jej się z uwagą. Była ciekawą postacią, co stwierdził na podstawie jej wyglądu i zachowania. Lubił fascynujące istoty bo dzięki nim tak na prawdę wszystko bywało wyjątkowe.
- Pochodzisz stąd? - zapytał chcąc dowiedzieć się jak najwięcej o tej osóbce, także był gotowy na pytania, które wilczyca może mu zadać.

Flake

Smok zachowywał się przyjaźnie i spokojnie, co ośmieliło wilczycę na tyle, że cała wylazła zza falochronu i zrobiła w jego kierunku kilka kroków. Przycupnęła na ciepłym piasku i przechyliwszy łebek delikatnie w bok, przyjrzała się rozmówcy z nieskrywanym zaciekawieniem. Smoki to był tak rzadko widok w krainie...
- Tak... urodziłam się w tej krainie - odpowiedziała i przywołała na kufę nieco szerszy uśmiech. Chętnie by mu zadała kilka pytań, bo już cała ich masa kłębiła jej się w głowie - w końcu nieczęsto spotyka się przyjazne smoki, prawda? Na razie jednak czuła się trochę zbyt niepewnie, by pozwolić na ujawnienie się swojej ciekawskiej naturze.

WuShung

Smok patrzył chwilę na wilczycę i domyślił się, że za tymi słowami kryje się ciekawość i pytania.
- To chyba dobrze żyć w tak niezwykłej krainie...Jeśli masz jakieś pytania, to pytaj śmiało. - odparł i uśmiechnął się nieco serdeczniej. Nawet mu to coraz lepiej wychodziło, to bycie miłym. I dobrze, inaczej mógłby być raczej niezrozumiany w tej krainie, gdzie jak już się kapnął skacze wiele cukierkowych i "idealnych inaczej" stworzonek.

Flake

Flake odniosła wrażenie, że trafił jej się nader błyskotliwy rozmówca, skoro w tonie jej głosu, być może w spojrzeniu lub zachowaniu dostrzegł tę, jak się waderze zdawało, dobrze skrywaną ciekawość. Skoro sam zaproponował przystąpienie do "wywiadu", wilczyca uśmiechnęła się szeroko i ciepło, w swoim stylu oraz powiedziała:
- Masz interesujące imię, brzmiące w sposób dość... egzotyczny? Niespotykany.
Nie zadała pytania wprost, bo prawie nigdy tego nie robiła - wolała w niezobowiązujący sposób rzucić temat i czekać, aż jej rozmówca podejmie go albo odrzuci.

WuShung

Czyli jednak odgadł mowę ciała wilczycy. Nie wyszedł nasz Wuś z wprawy.
- Cóż, tak. Pochodzę z Chin. - odparł spokojnie przyglądając się blondynce. Wyglądała na tyle sympatycznie, że mógł odpowiadać na jej pytania i odnosić się doń z sympatią. - Słyszałaś może o tym kraju? - zapytał zastanawiając się nad wiedzą o świecie tejże wadery i chciał się dowiedzieć, czy jest świadoma wielkości świata. Wszak dla niektórych cały świat to kraina, w której żyją. A szkoda...

Flake

- Azja, tak? Miejsce bardzo odległe od tego, w którym teraz się znajdujemy, przynajmniej dla mnie - odpowiedziała. Azję nazwała miejscem, nie kontynentem, bo choć wiedziała nieco o świecie, to jej wiedza opierała się jedynie na tym, co usłyszała lub przeczytała. Nie mogła mieć więc pojęcia, jak ogromnym obszarem jest owa Azja, jak wiele krajów się w niej znajduje, ile miliardów istnień stąpa po tamtych ziemiach... dla niej to było tylko jakieś miejsce.
Cóż, biedna Flake nie miała na swoim koncie zbyt wielu dalekich podróży. Urodziła się i wychowała w tej krainie, raz jeden udała się na długą wędrówkę w nieznane i jedynym krajem, jaki wtedy poznała, były Niemcy, do których potem często powracała. Mogła udawać się w inne rejony, ale zawsze wracała tam - do tego kraju, tej kultury i tego języka, który tak uwielbiała.

WuShung

- Zgadza się. Chiny to kraj w Azji, dosyć daleko wysunięty, od centrum kontynentu, ale na prawdę piękny. Trochę długo zajęła podróż i mimo, że kocham swój kraj, to moja rodzinka... raczej nie dawała warunków do spokojnego życia. - pokiwał głową na znak tego, że wilczyca ma rację.
- Powiedz mi, masz jakieś stanowisko w watasze? I w sumie, do jakiej należysz? - musiał jeszcze poznać tutejsze zapachy a poza tym był ciekawy odpowiedzi.

Flake

- Jestem w Ogniu i zajmuję w nim mało istotne stanowisko niańki - odpowiedziała i uśmiechnęła się delikatnie, jakby do swoich myśli. Flake lubiła swoją pracę, bardzo lubiła - odkąd sięga pamięcią uwielbiała towarzystwo szczeniąt, potrafiła znaleźć z maluchami wyśmienity kontakt. Szkoda, że mało który wilk powierza swe pociechy niańce, tak wiele szczeniąt włóczy się po krainie bez opieki. A ona? Tylu dzieciom mogłaby pomóc, gdyby rodzice, zamiast pozostawić je na pastwę losu, zdaliby się na jej pomoc! Cóż, szkoda, że jej profesja jest w krainie tak niepopularna.

WuShung

- Wydaje mi się, że to bardzo odpowiedzialne zajęcie. Żeby opiekować się dziećmi nie można być byle kim. - odparł spokojnie. To prawda, do dzieci należało mieć podejście, a widać nie ma w tej krainie istot o wybitnej cierpliwości, dobrym sercu i o dużej dozie sympatii do dzieci o różnych charakterach.
- Skoro nianie są uważane za mało odpowiedzialne stanowisko, to w takim razie dziwne macie te szczeble profesji. - dodał jeszcze przekrzywiając nieco łeb i patrząc bystrymi ślepiami na blondynkę.

Flake

- Nie powiedziałam, że nie jest uważane za odpowiedzialne - zaprzeczyła, nie tracąc uśmiechu, który parę lat temu chyba na stałe przykleił się do jej drobnego pyszczka. Dodała, gwoli wyjaśnienia. - Po prostu w krainie nie ma zainteresowania niańkami. O ile wciąż dobrze się orientuję, jestem jedyną osoba, która piastuje to stanowisko, a pracy mam niewiele. Być może wilki nie ufają obcym, gdy przychodzi im powierzyć komuś swoje potomstwo? W każdym razie nikt mnie jeszcze o to nie poprosił. Moje zajęcia sprowadzają się do znajdowania w krainie samotnych szczeniąt, które nieodpowiedzialni i zajęci rodzice pozostawili na pastwę losu. Przed tym wilki nie mają oporów, niestety.

Morte

Trwała tu jakaś niepokojąca cisza, czas to zakończyć! Z brunatnoczerwonej mgły, wyłoniła się pewna postać. Była to nasza kochana, bądź nie, Morte. Spacerowała po tym świecie, bo szczerze mówiąc, nie miała nic lepszego do roboty. Westchnęła ciężko i przysiadła na zadzie.
- Tylko ty mi zostałaś. - rzekła, niby do samej siebie.. Jednak było to kierowane do jej demona, Edith. Teraz muszą ze sobą współpracować, albo nici z wszystkiego. Wilczyca skrzywiła pysk i zamknęła ślepia.

Cheeky

Wilczyca przydreptała w to miejsce zadowolona. Już poznała dwie osoby. Ciekawe czy jeszcze pozna kogoś. Nagle zobaczyła piękne morze. I falochrony! I jakaś biała, ładna wilczyca. Bezczelna podbiegła do niej i się przedstawiła:
-Siemka jestem Bezczelna, a ty?
Wadera usiadła koło wilczyca i zapatrzyła się w jej czarna grzywkę.

Morte

Czerwoni-czarne ślepia wilczycy powędrowały na nieznajomą. Morte machnęła leniwie ogonem, by znów zakryć dziwny znak, a raczej symbol na tylnej łapie.
- Morte.- rzuciła beznamiętnie i przewróciła oczami. No nic, nie wypada jej tak wyjechać z jakimś dziwnym tekstem, ni z tego, ni z owego. Po raz kolejny zamknęła ślepia i wypuściła powietrze nozdrzami. Niestety, zamiast powietrza, wyleciała brunatnoczerwona, ledwo widoczna mgiełka. Tak więc, bardzo, ale to bardzo ciężko było ją zauważyć.

Cheeky

Wilczyca nie zauważyła mgiełki z nozdrzy samicy.
-Jesteś bardzo ładna Morte.-powiedziała radośnie Bezczelna. Chciała się zaprzyjaźnić, więc będzie się starała.
Cheeky nie udawało się pomagać wilkom. Wiec przyjaciele musieli ją zaaakceptować taką jaką jest.

Morte

Uniosła jedną brew ku górze i postawiła uszy na sztorc. Nie przepadała za komplementami, no ale cóż.
- D.. dzięki? Ty również.- odpowiedziała i oblizała kły. Jakiż ten świat był dziwny i różnoraki. A co gorsze, nieobliczalny.
- Hehe.. Morte? Daj mi na chwilę pogadać!- rzekła. Jednak to nie ona, bo była to mała Edith. Wilczyca nie sprzeciwiała się, więc pozwoliła jej wziąć swoje ciało pod kontrolę.
-Tak więc, do jakiej watahy należysz?- spytała podejrzliwie i przyjrzała się dobrze wilczyc. Tak, właśnie teraz Cheeky, rozmawiała z Demonem, choć ciężkie to było do wyczucia.

Cheeky

Wilczyca uśmiechnęła się i powiedziała:
-Do watahy ognia. Tak ognistej jak ja! A ty... Morte... Do jakiej watahy należysz?
Cheeky chciała się z nią zaprzyjaźnić. A może nawet zostaną przyjaciółkami? Nigdy nic nie wiadomo. Bezczelna chciała znaleźć przyjaciół.

Morte

Edith wymusiła uśmiech na pysku Morte i zaśmiała się cicho. Jej cienki i piskliwy głos, był drażniący!
- Nah, również należę do Ognia. Sądzę iż jest dla mnie w sam raz.- rzekła swym dziecięcym głosikiem. Przyglądnęła się swoim pazurom i poruszyła nerwowo ogonem, odsłaniając tym samym dziwny symbol.

Cheeky

Wadera zdziwiła się słowami wadery.
-Ale kto jest dla ciebie w sam raz?-zapytała podejrzliwie samice.
Cheeky czekała na odpowiedź Morte bez nudzenia się. Pooglądała muszelki. Wrzuciła kilka kamyków do wody. Rozgrzebała piasek.

Morte

- Oczywiście, że wataha jest dla mnie w sam raz! Czuję się w niej dobrze.. Poza tym moja kochana pani, ma swoje obowiązki.- rzuciła piskliwie i pokręciła łbem. Demon Morte był bardzo opanowany, ale oczywiście tymczasowo.

Cheeky

Wilczyca uśmiechnęła się i zapytała:
-Czemu mówisz takim piskliwym głosem? Czy coś ci się stało?
Bezczelna była trochę zdziwiona zachowaniem Morte. Na początku wydawała się w porządku.