Falochrony.

Morte

Wilczyca zaśmiała się, tym razem trochę ochrypłym tonem głosu.
- Mnie? Mnie nic się nie stało! Czuję się wspaniale! Nie wiem jak tam Morte.. Ale ja się mam dobrze.- odpowiedziało dziecię i znów się zaśmiało. Wilczyca nadal chyba nie rozumiała, że osoba z którą teraz rozmawia, jest Demonem. Ale nic, zaraz się połapie.

Cheeky

Wadera pogłówkowała i powiedziała:
-Demonie... bardzo pasujesz do Morte. Bardzo!
Samiczka przeciągnęła się i jak gdyby nigdy nic ziewnęła przeciągle i głośno. Coś jej strzeliło w plecach. Kości dają o sobie znać. Wilczyca położyła się na ziemi nadal patrząc na Morte-Demona.

Morte

- Skądże śmiertelna istoto wiesz o tym, że jestem Demonem? Nie dawałam dużych symptomów ni czegoś tam. Powiedz mi, jak to odgadłaś?- spytała zaciekawiona Edith i przekręciła nieco łeb na bok. No cóż, zastanawiało to ją jak i naszą Morte.

Cheeky

Wadera odpowiedziała spokojnie:
-Łatwo to po tobie poznać... Tak jakoś, odgadłam. Teraz miałaś taki piskliwy głos, nie tak jak Morte, więc już pomyślałam, że nie jesteś tym za kogo się podajesz. I tak doszłam do wniosku, że jesteś inną dusza, w obcym ciele.
Po swojej wypowiedzi wadera dla żartów, skłoniła się lekko. Jej wypowiedź zakończona.

Morte

- Hmm.. Rozumiem. Ale? Skąd wiedziałaś, że własnie Demon! Przecież mógł to być równie dobrze Upiór, czy coś.- odpowiedziała i skrzywiła się nieznacznie. Nie pasowało jej coś takiego. Piskliwy głosik dziewczynki, przepełniony był dziwnym żalem jakże i wielką złością.

Cheeky

-Ta jakoś wpadłam na Demona. Morte nie pasuje do Upiora, a ni do Wampira. Tak to już jest. Mam dobrą pamięć do zgadywanek. Ale tutaj pamięć nie była przydatna. Tylko zmysł.- odpowiedziała szczerze Bezczelna. Z nią jest strasznie trudno sie dogadać, ale o dziwno Morte i jej Demonce się udało.

Morte

- Chyba, że tak.. Wampir? Pierwsze słyszę, ale trudno. Dobra Morciaka, ja mykam. Gadaj sobie dalej.- zagrzmiała Edith i ''wyłączyła'' się już z rozmowy.
- Hmm.. Pierwsze widzę, taką wilczyce jak ty w tej krainie. Długo jesteś?- spytała i położyła się na podłożu. No tak, kark ją już bolał, co się będzie..

Cheeky

Wilczyca zamyśliła się na chwilkę i odpowiedziała:
-Nie wiem... Raczej nie. A ty Morte?
Cheeky nie chcąc górować nad wilczycą, także się położyła. Były teraz twarzą w twarz. A może raczej, pyskiem w pysk...

Morte

- Nie wiem, może z rok? Ponad rok? Tak jakoś..- wymamrotała i ziewnęła, ukazując swe wielkie kły i długi język. Przyjrzała się dokładniej dziwnej wilczycy i prychnęła cicho. Tak, dziwnej! Jej zachowanie takie było, no ale cóż, Morte do tych normalnych też nie należy, więc co się ktoś będzie przejmował.

Cheeky

Wadera nie chciała siedzieć w milczeniu ani nic z tych rzeczy, więc zapytała:
-Co teraz porobimy? Jeśli chcesz coś w ogóle ze mną robić...
Bezczelna nie była osobą, którą cieszył spokój i ciszy. Wręcz przeciwnie.

Morte

- Nie mam pojęcia.- powiedziała obojętnie i znów ziewnęła. W Morte wręcz przeciwnie! Uwielbiała ciszę i spokój, bo mogła spać. A jeżeli ktoś gada i gada i gada, jest jej niedobrze i ma ochotę urwać język. I wtedy jest po problemie, a uszy słyszą muzykę- ciszę!

Cheeky

Wilczyca nudziła się strasznie. Wyciągnęła sztylet i wbiła go w piasek najgłębiej jak potrafiła. Sztyletu nie było widać. Spanikowana zaczęła szukać go dookoła. Wreszcie znalazła! Co za ulga. Popatrzyła na Morte z zadowoleniem.

Morte

Westchnęła cicho i przewróciła się na grzbiet, patrząc w niebo. Było tutaj zimno, prawda, lecz tym razem Morte to za bardzo nie przeszkadzało. Wyszczerzyła się i wytworzyła wokół siebie brunatnoczerwoną mgłę, by ta ją obtulała i dawała ciepło. Była nieco gęsta, toteż nie dobrze się przez nią widziało, no ale po co gdzieś patrzeć? Skoro można zamknąć ślepia i mieć święty spokój! Tak też uczyniła, zamknęła ślepia, rozłożyła się wygodnie i opatuliła mgłą, ah..

Cheeky

Wilczyca nudziła się więc zadała pytanie Morte:
-Jak stałaś się demonem? I jak to jest nim być?-mówiła spokojnie ale i z ciekawością. Ona dużo interesowała się takimi istotami jak Demony, Wampiry i Upiory. Pałała do nich sympatią i wielką jak morze ciekawością.

Morte

Wilczyca nawet nie popatrzyła na Cheeky. Przewróciła jedynie oczami i parsknęła.
- Poszłam na spacer, poza tereny krainy. Znalazłam jakiś pałac. A z racji, że na dworze była dziwna mgła i burza, weszłam do środka. Pozwiedzałam, pochodziłam, aż w końcu spotkałam małą ludzką dziewczynkę. Była duchem, bez oka, podrapana i poszarpana. Zachowywała się bardzo tajemniczo. Później zwiodła mnie do piwnicy i zamknęła. Były tam najróżniejsze obrazy. Mogłam odkryć 4 z 6. Później miałam z nich odgadnąć jak ma na imię, kto był jej mordercą i kim jest. Jeżeli bym tego nie uczyniła, jak to moja kochana Edith ujęła, okaleczyła by mnie. Jednak udało mi się, a później spotkałam się z duchem jej matki, która to zabiła małą dziewczynkę. Miałam podjąć jeszcze jeden i ostatni wybór.. Będę z nią walczyć, lub zostanę opętana przez jej martwą córkę, Edith. Wybrałam opętanie, a później film mi się urwał i nie pamiętam co się stało. Kiedy się ocknęła, leżałam na łące, pałacu nie było, a pogoda była wyśmienita! Zaś na mej tylnej łapie, pojawił się dziwny znak. Został on prawdopodobnie wyryty.- opowiedziała, patrząc w niebo. Mgiełka, która była dookoła niej, gęstniała i gęstniała, o tak. Było jej ciepło i przyjemnie.
- Cóż.. Jak to jest nim być? W sumie nic nadzwyczajnego. Zwyczajne opętanie, choć od czasu do czasu, odczuwa się jego skutki.- skwitowała i skrzywiła pysk, mrużąc ślepia.

Cheeky

Wilczyca słuchała z uśmiechem.
-Sama też chciałabym być Demonem. Ale raczej nie mogę. A mam jeszcze jedno pytanie... Czy Demon innego wilka może mnie opętać, na przykład?-zapytała z cierpliwością. Trza było wiedzieć takie rzeczy w życiu.

Morte

- Chcieć może każdy.- parsknęła po czym zasłoniła pysk mgłą. Nie chciała by ktoś na nią non stop patrzył, no!
- Ponoć może, ja tam nie wiem. Ale wtedy poprzednik chyba traci go na zawsze, czy coś.- dodała i ziewnęła przeciągle. Ależ ona była śpiąca, masakra!

Cheeky

Wilczyca wstała i pokiwała Morte głową na znak, że rozumie. Zrobiła jeszcze kilka drapnięć w pień drzewa. Nudziło jej się strasznie, a chciała przecież zwiedzić krainę. Podbiegła do wyjścia i wybiegła.
z.t

Morte

Ehh, jakież to było głupie i płytkie z jej strony. Otworzyła ślepia i podrapała się po łbie, ona również się nudziła i to strasznie! Pociągnęła nosem, po czym wstała i wolnym krokiem ruszyła ku wyjściu. Każdy jej ślad był coraz to mniej widoczny, albowiem Morte rozpłynęła się we mgle.

zt.

Hatsune

Jesienna pora i silny wiatr nie był żadną przeszkodą by przejść się na spacer nad morze. Należała przecież do Watahy Wiatru! Takie warunki tylko sprzyjają dobremu samopoczuciu wilka. Toteż z podniesionym do góry łbem i lekko rozwartymi szczękami po brzegu wolnym krokiem podążała blond wilczyca, której rozwiana grzywka zasłaniała cały widok. Nabierała powietrza nozdrzami, a jej ciało rozpierało się od środka po czym znów wracało do niewinnej, szczupłej postaci.