Falochrony.

Arya.

/ Ale Carly już tu chyba nie ma. /

Wpatrując się w potężny, niebieski ogrom, na chwilę odpłynęła do swojego małego świata. Teraz, nic się dla niej nie liczyło. Słyszała jedynie szum morza i fal, które rozbijały się o falochrony. Zupełnie zapomniała o otaczającej ją rzeczywistości.

Ozon

/Mniejsza z tym zaraz sprawdzę i zedytuje posta/
Odwrócił na chwilę łeb od morza i spojrzał na okolicę. Zauważył przybycie nieznanej mu wilczycy. Chociaż ostatnio dużo stracił na swej nieufności nie ruszył się z miejsca, coś go powstrzymało. Po chwili zachwiał się i wpadł tyłem w piach i roześmiał się.

Arya.

Nagły hałas przywrócił ją na ziemię. Rozejrzała się dokoła i ujrzała nieznanego jej wilka leżącego w piasku. 'Pewnie spadł z falochronu' pomyślała. Ona niezwykła pomagać innym, jednak coraz częściej odzywało się w niej dziwne uczucie, które kazało jej teraz podejść do wilka. Wstała i powolnym krokiem zaczęła podążać w jego kierunku.

Ozon

Zauważył że nieznajoma zaczęła się do niego zbliżać jednak nadal się nie ruszał robiąc orła w piasku.

Arya.

- Wszystko w porządku? - zapytała chłodnym tonem. Wciąż stała obok niego, nie usiadła. Wolała zachować bezpieczną postawę, gdyż była nieufna wobec innych.

Ozon

Wstał natychmiast otrzepał futro z piasku i powiedział.
- Absolutnie wszystko w porządku.
Jego błękitne oczy błyszczały od śmiechu.

Arya.

Odeszła kilka kroków dalej, po czym postanowiła usiąść. Czuła chłód, który spowija jej ciało, jednak nie przeszkadzało jej to - ona sama była zimna jak lód. Przymknęła lekko powieki i wpatrywała się w morze, które zupełnie ją oczarowało.

Ozon

Spojrzał na wilczycę a potem na morze, które widocznie i na niej wywarło wrażenie. Nie wiedząc sam czemu powiedział
- Piękne prawda? Kocham morze. Z resztą jak większość zbiorników wodnych ale morze to morze.

Arya.

Nie odrywając wzroku od morza, rzekła - Tak, zupełnie mnie oczarowało - barwa jej głosu nadal była chłodna. Była w tym miejscu po raz pierwszy i choć sama nie wiedziała co dokładnie ją tu przywiodło, nie żałowała.

Ozon

Oderwał wzrok od spienionych fal wskoczył z powrotem na falochron tym razem na wyższy i cieńszy i powiedział.
- Jestem Ozon.

Arya.

Przeniosła swe jasnofioletowe ślepia na wilka - Sune - przedstawiła się krótko. - Uważaj, bo znów spadniesz - dodała przenosząc wzrok na morze. Działało na nią uspokajająco, chociaż nie cierpiała na jakąś szczególną nadpobudliwość.

Ozon

Zastanowił się chwile. - Znam kogoś o takim imieniu. - powiedział po czym zaczął skakać z jednego falochronu na drugi. - Bez obaw.- odpowiedział na jej ostrzeżenie. - A wtedy sadłem dla zabawy.

Arya.

- Świat jest mały. To normalne, że możesz znać kogoś o takim samym imieniu jak moje - odrzekła nie odrywając wzroku od morza. - Dla zabawy powiadasz? - dodała z nutką podejrzliwości w głosie. Nikły uśmiech zawitał na jej pysku.

Ozon

Pokiwał łbem. - Prawda. W każdym razie miło mi cię poznać. Tak, dla zabawy, żeby zrobić orła na piasku. powiedział po czym przeskoczył jeszcze parę falochronów Gdy w końcu przystanął na jednym znowu się zachwiał i skoczył w wodę.

Arya.

- Teraz też spadłeś dla zabawy? - zapytała patrząc jak Ozon leży w wodzie. Wstała i powolnym krokiem zaczęła podążać w jego stronę. Poczuła chłód wody morskiej, jednak spokojnie szła dalej.

Ozon

- Podejrzewam że mógłbym udawać że nie, ale owszem. - powiedział i roześmiał się. Zakasłał gdyż trochę wody wpadło mu do pyska.

Arya.

Położyła się na wodzie, patrząc na słońce, którego promienie próbowały przedostać się przez grubą warstwę chmur. Co chwilę spoglądała na wilka - Długo mieszkasz już w tej krainie? - zapytała po chwili ciszy.

Ozon

Zastanawiał się chwilę.
- Czasami wydaje mi się że długo ale nie, niezbyt długo. Niezbyt dużo czasu minęło od kiedy zdarzyło mi się tu przywędrować. A ty?

Arya.

- Od niedawna. Włóczyłam się z młodszą siostrą po całym świecie, aż w końcu dotarłam tutaj - odrzekła spokojnie. Westchnęła głośno patrząc na morze. - Masz jakąś rodzinę? - zapytała tą samą barwą głosu.

Ozon

- Trafiłem tu w podobny sposób tyle że włóczyłem się sam. - powiedział . Gdy usłyszał jej pytanie o rodzinę wyprostował się i wstał niespokojnie po chwili jednak uspokoił się i powiedział - Mam tylko brata Desmonda. Ale dawno go nie widziałem.