Falochrony.

Arya.

Słuchała Ozona. Ona niby też miała siostrę, jednak od zawsze liczyć mogła tylko sama na siebie. Nie ufała nikomu i nie zanosiło się na zmiany. Nagle wstała i weszła na falochron. - Moja siostra też ostatnio gdzieś wybyła - rzekła krótko i zapatrzyła się w morze.

Ozon

Pokiwał łbem i wskoczył z powrotem na falochron.
- Nie czujesz się samotnie tak bez towarzystwa? Nie nudzi ci się?

Arya.

- Nie przeszkadza mi to - odrzekła krótko. Odwróciła lekko łeb do tyłu, w stronę wilka. - Nie należę do grona tych, którzy nie mogą żyć bez przyjaciół - dodała. Arya nie miała żadnej bliskiej sobie duszy i było jej z tym dobrze.

Ozon

Pokiwał głową. - Czasem lubię być sam, ale czasem potrzebuję drugiego wilka. Wilk istota społeczna. - zaśmiał się. - Ale niełatwo nawiązuję przyjaźnie.

Arya.

- Ja w ogóle nie nawiązuję przyjaźni. - odrzekła spokojnie - Od zawsze byłam samotna. Nawet gdybym chciała, nie potrafiłabym tego zmienić - dodała spuszczając łeb na dół. Widziała jak fala rozbija się o falochron, na którym siedziała.

Ozon

Spuścił łeb i także patrzył na fale. Czuł jak rozbijają się pod jego falochronem.
- Gdybym cały czas był sam to chyba bym zwariował. Chyba że akurat byłbym w podroży. Jestem wędrowcą, wędrówka tak jak morze przywraca mi harmonię.

Arya.

- Kwestia przyzwyczajenia - powiedziała spokojnie. Zamyśliła się na chwilę - Od małego wychowywałam się w samotności. Dla mnie to normalne - dodała. Poczuła jak łapa ślizga jej się po falochronie. Wystawiła pazury, by przyczepić się do drewna, jednak nie przyniosło to żadnego rezultatu. Wpadła prosto do wody.

Ozon

Nie zdążył odpowiedzieć gdy wpadła do wody. W tym miejscu było dość głęboko. Bez zastanowienia, to po prosu był taki odruch skoczył za nią do wody.

łowca

przybiegł niepewnym krokiem do ddwóchwWilkóww wodzie

Arya.

Nie zdążyła złapać oddechu, gdyż wypadek był nagłym, nieprzewidzianym wydarzeniem. Na dnie morza, upadła wprost na kamień kalecząc przy tym swój łeb.

łowca

przygląda się uważnie i pyta przytomnego wilka

-Czy ty wież że ona się topi!?

Nie Wskoczył do wody ponieważ jest mały a pozatym nie umie pływać

Ozon

Bez wahania zanurkował. W wodzie czuł się bardzo dobrze. Zauważył w końcu wilczycę. Coś zaczerwieniło wodę. Zauważył kamień i westchnął. Podpłynął do niej i bez zastanowienia złapał delikatnie ale mocno za kark wadery i zaczął podroż w górę na powierzchnię wody. W końcu wychynął z wody nabrał oddechu i podpłynął do plaży. Wszedł na piasek i położył tam wilczycę .

łowca

zobaczywszy dwa wilki ucieszył się i bez wahania pomógł usadowić wilczyce na piasek,zapytał Ozona

-Nic jej nie jest?

Arya.

Zupełnie straciła świadomość. Nie wiedziała co dzieje się z jej ciałem. Była nieobecna duchem, w jej wnętrzu było mnóstwo wody. Krew wypływająca z łba zaczerwieniła piasek, na którym położył ją Ozon. Trzeba było jej jak najszybciej pomóc.

Ozon

Ozon spojrzał na nieznanego wilka. Dopiero teraz zdał sobie sprawę z jego obecności.
- Nie wiem. - twierdził z pewną pani,a w głosie. Przycupnął obok Sun i zaczął nasłuchiwać czy oddycha. Niestety miał już taka sytuację że musiał kogoś ratować, i to dlatego że sam tego kogoś podtopił. Nie wspominał tego dobrze. W końcu zrobił to co zrobił już raz. Położył swoje łapy na jej klatce piersiowej by mogła wypluć wodę.

łowca

wystraszył się widokiem krwi i zaczoł patrzeć na dziure w głowie,zaczoł szturhać Arya i pytać

-Żyje pani?? hallo! prosze pani! nieh pani sie obudzi!

Arya.

/ Sun ; P/
Jej oddech był bardzo powolny i płytki. Chwilami zanikało tętno. Krew wciąż leciała. Oddalała się z tego świata coraz bardziej. Nagle poczuła pewną błogość, obrazy z całego jej życia ukazały jej się przed oczyma. Jej ciało nadal się nie ruszało.

łowca

wystraszony przestał ją szturchać i usiadł z bezwładnymi rękami patrząc na Arya

Ozon

Ogarnęła go panika. Przez chwilę miał ochotę upaś na piasek objąć pysk łapami i nie wiedzieć nic. Wbiegł na chwile do lasu po czym powrócił do niej z jakimś zielonym paskudztwem. Przyłożył to do jej krwawiącego łba. Liść nasiąknął krwią ale rana przestała krwawić.

łowca

cały czas siedział na zakrwawionym piasku kiedy zobaczył wyczyn ozona lekko się uśmiechnął ponieważ nie wiedział czy Arya sie obudzi