Falochrony.

Arya.

Z łba zaczęło lecieć mniej krwi, jednak jej serce było bardzo słabe. Biło bardzo wolno, a lewa zastawka przestała się domykać. W płucach tkwiła morska woda. Trzeba było coś z tym zrobić, gdyż Arya była już prawie nieobecna duchem.

Ozon

Desperacja i panika prawe już nim owładnęły. W geście desperacji podłożył pod jej łeb swą łapę a drugą znów nacisnął na jej płuca. Wiedział jednak że to nie wystarczy jak nie wystarczyło za pierwszym razem. W akcie paniki przyłożył swój pysk do jej pyska. ich pyski się złączyły a Ozon zaczął robić Sun sztuczne oddychanie przekazując jej swój silny oddech.

łowca

Zdziwiony tym faktem odwrócił się ponieważ jest mały i myśli że usta usta to pocałunek który dla niego jest fuj

Arya.

Sun powoli wracała. Czuła jak lata, aż nagle coś ciągnie ją na dół. Nie chciała opuszczać miejsca, w którym teraz się znajdowała. Jednak stan, w którym tkwiła, powoli się oddalał, a obrazy się zamazywały. Jej oddech powoli nawracał.

łowca

Gdy usłyszał że sun powraca zaczoł sie uśmiehać i odwrucił sie, zapytał

-Żyje? czy ona żyje??

Ozon

Czując jak jej oddech staje się głębszy odsunął się od niej i odetchnął jakby właśnie przebiegł maraton. Spiorunował jeszcze wzrokiem szczeniaka po czym wrócił spojrzeniem do wilczycy.

Arya.

Pomału wszystko wracało na swoje miejsce. Wolno otwierała swoje powieki. Wszystko, co widziała, było zupełnie rozmazane. Jej serce biło bardzo powoli. Odczuwała silny ból brzucha i głowy. Nie mogła nic powiedzieć, ani się ruszyć.

łowca

//to czego on pisze sun//
zobaczywszy że Arya się obudziła ucieszył się ogromnie i zaczął się szeroko uśmiechać

Ozon

/Już dobrze, dobrze/

Uśmiechnął się niepewnie widząc że odzyskuje przytomność.
- Żyjesz jakoś? - spytał a głos drżał mu od niedawno przeżytych wrażeń.

Arya.

Usłyszała pytanie Ozona, jednak nie potrafiła na nie odpowiedzieć. Bardzo powoli i delikatnie pokiwała twierdząco łbem. Wciąż widziała przed sobą rozmazany obraz, a ból jej dokuczał. Leżała i nadal nie mogła ruszyć żadną częścią ciała.

Ozon

Zrozumiał.
- Pewnie nie czujesz się najlepiej. - stwierdził i uśmiechnął się lekko. Po czym powstrzymywane emocje owładnęły nim i upadł na piasek nie mówiąc nic więcej.

Arya.

Ciężko westchnęła - wszystko dobrze - powiedziała bardzo cicho. Skłamała, gdyż czuła się bardzo źle. Jednak nie lubiła rozczulać się nad sobą. Lekko odwróciła łeb w stronę Ozona - Dziękuję - wyszeptała resztkami sił.

łowca

prubował wskoczyć na falohron lecz ma za krutkie łapki i niehcąco spadł prosto na Ozora szybko zszedł i powiedział wystraszonym głose
-przeepraszam

Ozon

-Au. -zaprotestował gdy mały wpadł prosto na niego, ale po chwii zdał sobie sprawę co wilk chciał zrobic i pwiedział: - Lepiej tam nie właż.
- Nic.. nic takiego. - wysapał. Mogła mu mówić że czuje się dobrze jednak nie wyglądała najlepiej.
- Jak tam głowa?

Arya.

Nie miała siły mówić. Odwróciła łeb w przeciwną stronę, by Ozon sam mógł zobaczyć jak wyglądała rana. Krew nadal, powoli się z niej sączyła, było widać duży czerwony ślad. Arya była całkowicie wyczerpana. Odczuwała ból na całym ciele.

Ozon

- Niedobrze. - stwierdził, zerwał się z miejsca chociaż nagle ogarnęła go senność i zmęczenie. Zdjął oślizgły liść z głowy wilczycy i obejrzał ranę. Nie był specjalistą. Krew sączyła się z rany powoli ale sączyła się. Poszedł po nowy opatrunek i założył go.
- Mogę coś jeszcze dla ciebie zrobić.? - spytał.

Arya.

- Uratowałeś mi życie. Czego mogę jeszcze chcieć? - odrzekła bardzo cicho. Ozon narażał swoje życie, ratując tę wilczycę, a przecież nie znał jej za dobrze. - Poleżę tu trochę, odpocznę i wszystko będzie dobrze - dodała tą samą barwą głosu.

Ozon

- E tam uratowałeś. Sama przyjemność, to znaczy poza tym że się denerwowałem. Lubie pływać. - powiedział i osunął się powoli na piasek i rozłożył szeroko łapy.

Arya.

Arya bardzo wyraźnie zaczynała odczuwać chłód, który wcześniej jej nie przeszkadzał. Przechodziły jej dreszcze po całym ciele, bolała głowa. Czuła się źle, jednak nie chciała się do tego przyznać. - Muszę iść do domu - rzekła bardzo cicho wciąż leżąc na piasku. Nie miała siły się podnieść.

Ozon

- Dasz radę? - spytał niepewnie. Pewnie było jej zimno sam czuł chłód piasku ale rzadko się przejmował warunkami atmosferycznymi.