Falochrony.

Flake

Flake patrzyła na poczynania Reiki z głębokim wyrazem zniesmaczenia wymalowanym na drobnym pyszczku. Nigdy nie potrafiła zrozumieć, dlaczego skrzydlaci tak kochają się popisywać przed nielotnymi. Kiedy ta zniknęła w dali, wzrok wciąż obecnej nad morzem wadery wrócił na morze, śledząc ślamazarne ruchy wody. Pustka, spokój, szum odwiecznych fal... dołująca atmosfera, lecz w tej chwili właśnie taka odpowiadała Flake najbardziej.

Brenda

Zaś jakaś drobna istota leżała nieopodal na piasku, zaś po jej ciele wędrowały robaki. Jakoś nie chciało jej się ich strącać, aczkolwiek wydawały dotkliwe uczucie łaskotania. Brenda leżała tak wyciągnięta na piasku z zamkniętymi oczami nie zwracając najmniejszej choćby uwagi na otoczenie.
Kiedy słońce już zachodziło uchyliła mimowolnie powieki i ujrzała na niebie ciemny kształt wilka o rozpostartych skrzydłach. Łowczyni jakoś nigdy specjalnie nie rozprawiała nad swą przyszłością, jak i na tym, co by czyniła gdyby kiedykolwiek posiadła skrzydła. A jakże, korzystałaby z nich, lecz chodzenie o własnych siłach ma również swoje zalety, dlatego zdolność latania nigdy nie była jej marzeniem i zapewne nie będzie.
Jeszcze kilka osobników pozostało na plaży, lecz Brenda nie łaskawa rozpoznać zapachu znów przymknęła powieki pozwalając pełzać po swym ciele robakom.

....................................

11.o9.2o1o
Trach... Nudy. Error... śmiertelne nudy. Dosłownie wypełzła z tego miejsca wlekąc się po ziemi. *NMMT*

Agresja

Młoda wilczyca przyszła nad morze. Stanęła chwilę, wpatrując się w dal by zaraz z gracją wskoczyć na falochron. Powolnymi ruchami smukłych łap przenosiła się dalej, by zatrzymać na końcu bali, po których stąpała.

Sheena

Smoczyca tym razem postanowiła zawitać nad morzem. Wylądowała na brzegu i spojrzała na falochrony gdzie znajdowała się jakaś wadera. Nie zwracając na nią większej uwagi usiadła na wilgotnym piasku i utkwiła wzrok w horyzoncie.

Helmi

Może nikt tego wcześniej nie zauważył, ale za jednym z falochronów już od dłuższego czasu kryło się nieduże wilczątko z śnieżnobiałą sierścią, rubinowymi ślepkami i burzą jasnych loków, w której skrywały się nieduże, spiczaste uszka. Helmi obserwowała znajdujące się w okolicy stworzonka i nie zamierzała się ujawnić.

Sheena

She siedziała nie zdając sobie sprawy, że jeszcze jedna mała istotka znajduje się w tym miejscu. Coś nic się nie działo w tej krainie odkąd wróciła. Położyła się i z czystych nudów poczęła bazgrać coś na piachu.

Helmi

Helmi obserwowała smoczycę z zaciekawieniem. Przypomniała jej się Dea - smocza znajoma, z którą od dawna się nie widziała. Dea była rozmiarów zwykłego dorosłego wilka, więc Sheena wywarła na małej ogromne wrażenie. Helmi wychyliła się zza falochronu, żeby lepiej jej się przyjrzeć.

Sheena

Wpatrując się w horyzont jej wzrok napotkał coś tak śnieżnobiałego, że aż w oczy kuło. Przymrużyła ślepia i spojrzała w tamtą stronę. Posiadaczką niesamowicie białej sierści okazała się być mała istotka, a raczej mała wadera. Była dosyć daleko, a biała sierść uniemożliwiła smoczycy dokładnego przyjrzenia się wilczycy.

Helmi

Helmi wzdrygnęła się, kiedy ujrzała na sobie wzrok Sheeny. Smoczyca była tak duża, że przerażała małą. Ale z drugiej strony nie wyglądała ona nieprzyjaźnie, a niebywała ciekawość Helmuta namawiała ją do podejścia do nieznajomej. Waderka wstała i wykonała kilka skocznych kroków w stronę Sheeny.

Sheena

Widząc zbliżającą się istotkę zamrugała kilka razy oczyma, by przyzwyczaić się do koloru jej sierści. Co jak co, ale chyba jeszcze nigdy nie widziała takiej bieli, która niemiłosiernie katowała jej ślepia. Rozejrzała się przez chwilę dookoła, po czym na powrót skierowała swój wzrok na Helmi. Zaciekawiła ją ta osóbka już na samym początku, gdyż nie bała się jak niektórzy, których spotkała.

Helmi

Zatrzymała się tuż przed smoczycą i usiadła. Owinąwszy łapki ogonkiem, zlustrowała Sheenę wielkimi ślepkami.
- Jaka pani jest duża... - rzekła z nieukrywanym zachwytem w dziecięcym głosiku.

Sheena

Słysząc słowa małej zaśmiała się cicho. Jakoś nie chciała być dla niej nie miła. - A ty za to z mojego punktu widzenia jesteś mała i masz strasznie rażącą sierść. - powiedziała i zlustrowała waderkę uważnym spojrzeniem.

Helmi

- Bo ja jestem mała - odpowiedziała i dumnie wypięła pierś. Helmi nie dorastała i bardzo się z tego cieszyła. Bo kto by chciał być dorosły?! Rozejrzała się w poszukiwaniu czegoś, w czym mogłaby się wytarzać, żeby nieco przyćmić śnieżną biel swojego futerka, ale niczego nie zauważyła.

Sheena

- Nie chciałabyś być dorosłą waderą? - spytała przyglądając się jej. Nie spotkała jeszcze nikogo kto chciałby na zawsze zostać dzieckiem. Ale cóż, niektórzy nie mogli wybierać, ale najwyraźniej Helmi cieszyła się z tego.

Helmi

- Nie. Wszyscy dorośli, któych znam nie są w pełni szczęśliwi. Zawsze mają jakieś problemy, a to z dziećmi, a to z watahą, a to ze swoją druga połową lub brakiem jej, muszą być poważni... - zaczęła wyliczać problemy dorosłych, o których słyszała najczęściej.

Katana

Cóż, Katana może była dorosła, ale w takich chwilach kiedy mogła stanąć wszystkimi czterema łapami na piasku wdychając świeże, morskie powietrze, wiek nie grał żadnej roli!
- Morzeee! - zawyła stąpając z łapy na łapę po dawno dla niej niewidzianym piasku. - Piasek!
Wilczyca napięła łapy, łeb kierując w stronę morza. W jednej chwili wyskoczyła biegiem w kierunku wody w oszalałym pędzie.
- Jahuu~! - zakrzyknęła w momencie odbicia się tylnymi łapami od podłoża, po chwili całkowicie zanurzając się w morzu. Wystawiła łeb znad wody mogąc złapać nadmorski oddech, obróciła się w stronę nieograniczonego morza wpływając na niespokojne w tej porze dnia fale.

Agresja

Agresja odwróciła się słysząc hałasy za plecami. Powolnym krokiem wróciła na brzeg, a gdy kroczyła wiatr rozwiewał jej czarną sierść. Szła wolno, patrząc przed siebie. Gdy minęła różową wilczycę cicho warknęła, jednak już chwilę potem jej tu nie było.

[z/t]

Idalia

Smukła wilczyca o biało-szarej sierści kroczyła brzegiem morza, wpatrzona w majaczącą w oddali linię horyzontu, w jej fiołkowych, niewidzących najlepiej oczach nieco rozmazaną. Nic sobie nie robiła z lodowatej wody, która podczas przypływu raz po raz oblewała końce jej łap. Wilczyca westchnęła cichutko i wskoczyła na najbliższy falochron. Zima zbliżała się wielkimi krokami... zima tak kojarząca się Idalii z rodzinną krainą.

Assire

Assire przyszedł tutaj spokojnie i wskoczyła na falochron. Szedł wzdłuż niego radośnie patrząc na wodę. Wszedł na najwyższy i wskoczył do wody, naglę zauważył jakąś wilczycę. - Witam - powiedział do niej i wyszedł z wody. Assire bardzo lubił się kąpać.

Idalia

Kiedy tylko spoczęła na falochronie, przymknęła powieki i poczęła wsłuchiwać się w monotonny szum fal. Nic tak jej nie uspokajało jak szum sunącej leniwie wody... na dźwięk plusków, sygnalizujących, że ktoś wskoczył do morza tylko zastrzygła parę razy uchem. Dopiero gdy nieznajomy się odezwał, wadera otworzyła fioletowe oczy. Na jej smukły pysk wpełzł szeroki uśmiech.
- Witam - odpowiedziała.