Falochrony.

Samuerian

- Och, witaj, Koku! - zawołał wesoło Jael budząc się z transu. - Widzę, że już lepiej się czujesz. To dobrze. - dodał z uśmiechem (jak zawsze). Następnie jego wzrok powędrował w stronę Schatta i wrócił do Etien. - Cieszę się, że podobają ci się falochrony. Rzeczywiście, piękne miejsce. A czy chciałabyś zajrzeć gdzieś jeszcze? - spytał.

Etien

-Niema za co. To był mój obowiązek.- może trochę przesadzała, ale taka była prawda. Jakim by była lekarzem gdyby nie pomogła wtedy Koku? No właśnie, beznadziejnie beznadziejnym w skrócie mówiąc. Mogłabym to godzinami powtarzać, ale jakoś mi brak czasu na takie powtarzanie w kółko jednego wyrazu XD, a co do Etien.. uśmiechnęła się i wdychała morską bryzę. -Cóż, na pewno w sezonie letnim jest tu bardzo dużo wilków, prawda? A co do zwiedzania.. jasne. Co proponujesz?- zapytała i zerknęła na Jaela.

Dante de Cossa

Dlaczego innych ta ograniczająca ruchy mgła nie otaczała? To nie mógł być przypadek. Schatt dobrze o tym wiedział. Ale dlaczego? Dlaczego to on był tą upatrzoną wcześniej ofiarą? Wybór w końcu był nieduży... Przeniósł wzrok na Koku, a potem na Jaela. Nie widzieli tego... Nie widzieli mgły...

KokuRai

- Jasne, a gdzie? - zapytała, a następnie spojrzała z uśmiechem na Schatta. Zamachała ogonem i czekała na odpowiedź samca. Jej oczy zalśniły, a prawa łapa podniosła się do góry, jednak po chwili opadła.

Etien

Tej mgły nie dało się nie zauważyć. Wystarczyło tylko się dokładnie przyjrzeć. Tak zrobiła Etien. Najpierw spojrzała na mgłę, później na basiora z czaszką zamiast futra i skóry. Ona już wiedziała kim była ta osoba. Ten dziwny wilk od którego biła mroczna aura. -Jesteś Demonem no.. i łowcą, prawda?- zapytała. Nawet jeśli wilk nie będzie chciał się do tego przyznać, to jej i tak nie oszuka.

Dante de Cossa

Ona zgadywała, czy po prostu wiedziała? W Schattowej głowie zapaliła się lampka ostrzegawcza. Może już wcześniej miała do czynienia z takimi wilkami. Przeniósł wzrok na Demona. Jeśli to prawda, to w jego zachowaniu powinna być zauważona jakaś zmiana. Lecz musiał czekać, nie dało się tego ustalić od razu.

Etien

-Zresztą co ja się pytam, jesteś Demonem. Żaden normalny wilk by nie umiał otoczyć kogoś innego tak gęstą mgłą. W ogóle mgłą.- dodała i ziewnęła zatykając pyszczek łapą. Co ona się w ogóle odzywa, wiedziała i tyle. Machnęła ogonem. Miała do czynienia z takimi wilkami, ale to bardzo dawno temu.

Dante de Cossa

Teraz był pewien. Ona musiała mieć z kimś takim do czynienia. On takiego wilka widział pierwszy raz na oczy. Przypomniało mu się, jak po raz pierwszy ujrzał smoka. Od razu uznał, że nigdy nie polubi tych stworzeń i to akurat się nie zmieniło. Jak będzie z tym? To też była nowa istota w jego nieuporządkowanym świecie.

Sasori

-Cóż za urocze, rodzinne spotkanko.. - zamruczał przeciągle, a sarkastyczny uśmieszek zawitał na jego odstraszającym pysku. Wolnymi krokami poruszał się między wilkami, a raczej sunął, wił się swoim elastycznym ciałem. Mierzył każdego, jakby oceniał jego smak, przed rozpoczęciem uczty.. Kto powiedział, że łowca nie może polować na coś innego niż dziki? Cóż.. Nienaturalnie długi ogon zawijał się w powietrzu z każdym płynnym ruchem..

Etien

-Rodzinne Spotkanie? Pff... jeśli chodzi o mnie nie jestem z żadnym z nich spokrewniona, na pewno nie chciałabym być z tobą.. - powiedziała i obrzuciła wilka lodowatym spojrzeniem. Cóż.. tak to nawet słodka istota umie, a ona była w tym mistrzynią. Oczywiście wiedziała, że wilk to powiedział sarkastycznie, musiała się odezwać po prostu musiała.

KokuRai

Koku spojrzała na Demona, a następnie się uśmiechnęła. Po chwili jej wzrok był skierowany w dal. Jej oczy zalśniły, a jej wzrok był skierowany w mgłę, która stworzył demon. Zamachała ogonem i spojrzała w niebo, bez chmurne niebo.

Crystal

Crystal wbiegła na plażę. Uwielbiała widok płynącej wody podczas gdy dookoła leży śnieg. Już miała podejść i zapoznać się z innymi wilkami gdy zobaczyła demona. Odeszła kilka kroków do tyłu i zaczęła warczeć, czekając na jego reakcję.

Stille

Mały szczeniak wbiegł na plażę i dobiegł do wilków. - Dżemdobry wszystkim! - Wydukała Annas i niezgrabnie przewróciła się na bok. Zauważyła demona i podeszła do niego. Powąchała i popatrzyła na niebo.

KokuRai

Koku siedziała cały czas na swoim miejscu. - Te Demon daj nam spokój - powiedziała patrząc na niego. Nie obchodziło ją, to że jest demonem. Wadera przypomniała sobie Kaji Meyii, która jest magiem. Miło się z nią rozmawiało. Samica pomyślała przez chwilę i zrozumiała że jest do niej podobna z wyglądu. Spojrzała na demona i uśmiechnęła się.

Crystal

Demon najwidoczniej nie zauważył Crystal więc ta zniechęcona, sobie poszła. Po drodze długo o nim rozmyślała. Był to dość dziwny wilk. Jego szkieletowa twarz była może trochę straszna, jednak nie bała się go wcale. W życiu widziała wiele straszniejszych rzeczy. Gdy skończyła rozważać ten temat, całkowicie zeszła z terenu plaży i zaczęła iść w kierunku swojej jaskini.

Samuerian

Jael wybudził się z dziwnego transu, w który zapadł. Ach, wiek dojrzewania... Kompleksy... wielu jego przyjaciół było już dorosłych, ale jemu do dorosłości się nie spieszyło. Teraz było dobrze. Zero odpowiedzialności, dobra zabawa...
Wilk podszedł do Etien, Schatta, Koku i tego demona i począł z zainteresowaniem przyglądać się całej scence. Oczywiście dziwny wilk niepokoił go nieco.

Scentia

Zdezorientowana patrzyła na kolejne wilki. Jej uwagę przykuł basior, który teraz pastwił się nad nimi. Nie podobało jej się to, ale co ona mogła zrobić? Mogła tylko patrzeć. Gdyby chociaż była dorosła... Pewnie i tak niewiele by wskórała, ale mogłaby spróbować. Wyszła z lodowatej wody i wielkimi oczami zlustrowała dokładnie wilka. Najbardziej intrygowała, jak i przerażała ją ta mgła. Była czarna. Podobnie jak w jej jaskini, lecz w tej było coś innego. Nie był to popiół. Tym bardziej, że wilk najwyraźniej nią władał.
Po chwili Scentia coś zrozumiała. Nie sztuką jest krzywdzić słabszego. Sztuką jest walka z równym sobie, lub chociaż próba walki z silniejszym.
- Czemu to robisz? - wypaliła nagle. Nie mogła powiedzieć tego do kogoś innego. Patrzyła na opętanego wilka spokojnym wzrokiem.

Samuerian

Jael przeniósł wzrok na młodą wilczycę zwracającą się właśnie do demona. No tak... zaczynało się robić coraz ciekawiej i coraz bardziej owa dziwna postać stawała się niepokojąca według młodego wilka.

Etien

-Jael, zostajemy tu czy gdzieś idziemy? Mam dosyć towarzystwa tego demona.- powiedziała patrząc na Jaela. Jej ogon kołysał się spokojnie na boki. Nie miała zamiaru zawracać sobie głowy tym... demonem, tak więc podniosła się z miejsca i otrzepała futro z kurzu który już na niej osiadł.

KokuRai

Koku rozejrzała się, a następnie wstała i potrząsnęła głową. - Ja już uciekam - powiedziała, a następnie wiatr zaczął mocniej wiać, a przy tym jej grzywa zaczął szaleć. Zamachała ogonem i wybiegła z tego miejsca jak najszybciej.

zt.