Green Coast

Marillion

- Nie wciskam. Po prostu te objawy są niepokojące i to bardzo. Możesz umrzeć lub bardzo osłabnąć z głodu albo popaść w anoreksję! - powiedział.

Amija

- Nie przejmuj się mną. Jutro pójdę i na coś zapoluję. - obiecała. - Nie martw się o mnie. - powtórzyła nadal patrząc na jasne punkciki w ciemnościach.

Marillion

- No, już ja dopilnuję, żeby tak było! - odpowiedział i spojrzał na Amiję, szczerząc zębiska w szerokim uśmiechu. - Jeśli tego nie zrobisz, to popamiętasz wujaszka Marilliona.

Amija

Prychnęła i przewróciła teatralnie oczyma. - Pff, ciekawe co mi zrobisz. - powiedziała właściwie sama do siebie, jednak Marillion z pewnością to usłyszał. - I od kiedy jesteś moim wujaszkiem ? - spytała patrząc na niego. Taak, ta inteligencja Amiji...

Marillion

- Odkąd się nim mianowałem! - odpowiedział i znowu wyszczerzył w uśmiechu ostre, równiutkie, wspaniałe, śnieżnobiałe zębiska... tak sobie nagle pomyślał, czy nie powinien wystąpić w reklamie pasty do zębów.

Amija

- A. - mruknęła tylko. Oderwała się na chwilę od basiora i spojrzała na niego uważnie. - Zareklamuj jeszcze te swoje ząbki. - powiedziała, a na kufie wykwitł jej delikatny uśmiech. Znów wtuliła się w futro Marilliona.

Marillion

- A tak, tak. Zęby mam wspaniałe. W ogóle jestem wspaniały - powiedział i dumnie wypiął pierś. Dodał. - A ty też zaraz będziesz piękna i wspaniała.
Powiedziawszy to, począł czochrać sierść na głowie Amiji.

Amija

Rozdziawiła tylko pysk i zmróżyła ślepia czekając, aż basior przestanie ją czochrać. - Masz bardzo wysoką samoocenę. - mruknęła. Po chwili jednak zorientowała się, że wilk nie ma zamiaru przestać, więc machnęła łapami by chociaż na moment mieć spokój. - A mówiłeś, że jestem ładna, ale jak widzę, ci to nie wystarcza. - rzekła obrażonym tonem i spojrzała na niego z pod byka.

Marillion

- Aj tam, pewnie, że jesteś ładna! - odpowiedział i odsunął od Amiji łapę. - Ale po wizycie w marillionowym salonie fryzjerskim twoja fryzura to będzie ostatni krzyk mody!

Amija

Odetchnęła gdy basior zabrał od niej swoje łapska. - Doprawdy ? - spytała robiąc tajemniczą minę. - Skoro tak, to ty także musisz przy mnie wspaniale wyglądać! - krzyknęła, po czym z cwaniackim uśmieszkiem rzuciła się mu na grzbiet i zaczęła chochrać, plątać i co tylko. - I nie wmawiaj mi, że jesteś wspaniały, bo jak twierdzisz - jesteś, ale teraz będziesz promieniował wspaniałością na kilometry. - rzekła. Cóż, dosyć dziwaczna wypowiedź, lecz gdy Amiję dopadnie dobry humor to wygłupom nie ma końca.

Marillion

- O w mordę... - stęknął. Na szczęście miał oczy z przodu głowy i nie widział tych wszystkich cudów, które Amija wyprawiała z jego biedną sierścią. - Ale ja JUŻ jestem wspaniały, nie potrzeba mi żadnych udoskonaleń!

Amija

Zaśmiała się przez chwilę, po czym mina znów stała się poważna. - Może dla siebie jesteś wspaniały, ale według mnie z udoskonaleniami będziesz najwspanialszym wilkiem w krainie. - powiedziała z małym uśmieszkiem. Po chwili zakończyła swoje dzieło i przyjżała się jemu dokładnie. - Nawet, nawet.. - mruknęła.

Katara

Zobaczyłam czarnego wilka, lecz trzymalam sie od niego z daleka nie zamierzałam do niego podchodzić.

Marillion

- Gyaaaa... - stęknął, kiedy Amija przestała bawić się w stylistkę. W co on się wpakował, do diabła? Zawsze to on drażnił innych, zawsze to on dokuczał i był asertywny... a tu co? Amija rządziła nim jak szczeniakiem.

Amija

Uśmiechnęła się szeroko i poklepała Marilliona po grzbiecie. - Wyglądasz wspaniale. I nie marudź mi tu teraz. - powiedziała patrząc mu uważnie w oczy (oko? xd). Usiadła obok niego i owinęła łapy ogonem.

Marillion

Oko. Jedno x3

Siedział bez słowa i patrzył na Amiję spode łba przez dłuższy czas, chcąc pokazać jej, jak bardzo obruszyło go stwierdzenie, że bez jej fryzjerskich praktyk wcale nie jest boski i wspaniały. Zajął się rozglądaniem za czymś, w czym mógłby się przejrzeć, o ile będzie miał odwagę spojrzeć na swoje odbicie, brrr!

Amija

A Amija siedziała patrząc na niego z szerokim uśmiechem na pysku. Nie działał na nią ten jego wzrok. Rozejrzała się i widząc odłamek szkła podała go Marillionowi. Żeby się czasem nie wystraszył, jak zobaczy swoje odbicie. Chociaż nie powinien, bo nie wyglądał aż tak źle. Z resztą Amija wyglądała podobnie, gdyż wcześniej basior także popisał się swoimi umiejętnościami fryzjerskimi.

Marillion

W niewielkim szkiełku ciężko było coś dobrze zobaczyć, ale kiedy Marillion dokładnie się przyjrzał, dostrzegł coś w miarę wyraźnie. O nie, po wyczynach Amiji był zdecydowanie za mało rozczochrany!
- Osz ty w mordę! - stęknął i rzuciwszy szkło za siebie, wskoczył do morskiej wody. Tylko ten sposób na pozbycie cię uczesania przyszedł mu do łba.

Amija

Zaśmiała się widząc reakcję wilka. Gdy trochę się uspokoiła podeszła do brzegu i weszła do wody tak, że zamoczone były tylko łapy. Nie miała zamiaru teraz się kąpać. Co chwila chichocząc poczęła wypatrywać Marilliona. Żeby on czasem jej kawału jakiegoś nie zrobił.

Marillion

Wyskoczył z wody i specjalnie, by ochlapać Amiję, stanął tuż przy niej i zajął się bardzo dokładnym, najdokładniejszym na jakie było go stać, otrzepywaniem z wody. Miał cichą nadzieję, że jakaś zagubiona kropelka słonej wody wpadnie wilczycy do oka i trochę ją poszczypie. Na pysku Marilliona wykwitł szeroki, zwyczajny dla niego uśmiech. Wariacki wręcz.