Green Coast

Shade

Zielone wybrzeże.
Przepiękne miejsce, bardzo bogate w roślinność. Idealne do przemyśleń. Piaszczysta plaża otoczona laskiem. Rozciągał się stąd wspaniały widok.

***

Przybiegłam na plażę. Usiadłam bardzo blisko wody i zaczęłam rozmyślać.

Idalia

Spomiędzy drzew wyłoniła się chuda wilczyca o gęstej, czarnej sierści. Kroczyła powoli i ostrożnie, jak zawsze gdy trafiała na nieznany teren. W pewnym momencie, nieopodal brzegu zatrzymała się i zaciągnęła miejscowymi zapachami. - "Słona woda, czyli morze. I moja wataha" - pomyślała i przysiadła, wciąż węsząc by upewnić się czy nie przeoczyła zapachu jeszcze jakiegoś innego wilka. Jednak wszystko wskazywało na to, że na wybrzeżu nie było tłumów.

Shade

Do mojego nosa dotarł zapach innego wilka. Otworzyłam oczy i spostrzegłam wilczycę o czarnej sierści. Była z mojej watahy. To od razu przyszło do mojej głowy. Uśmiechnęłam się do niej.
- Shade jestem. - powiedziałam melodyjnym głosem.

Idalia

Hekate, wciąż nie otwierając oczu, delikatnie poruszyła łbem w kierunku, z którego dobiegł ją głos wilczycy i przedstawiła się krótko, uśmiechając się lekko. - Hekate. Miło mi cię poznać.

Shade

- Mnie również miło Cię poznać. - powiedziałam cicho i wyprostowałam się. Zaczęłam oddychać świeżym, morskim powietrzem. Wiatr mierzwił moje śnieżnobiałe futro.

Idalia

Hekate mimowolnie pogrążyła się w rozmyślaniach. Teraz, gdy nie było przy niej Krika, znów zaczęła myśleć o Innej... niektórzy mówili, że nie żyje, a ona sama? Co mogły znaczyć jej słowa na naradzie? Postanowiła spytać o to Shade. W końcu była z tej samej watahy i być może nie spóźniła się na naradę, tak jak ona. Zapytała. - Znałaś Inną?

Shade

- Nie miałam okazji jej poznać. - powiedziałam cicho. - Ale słyszałam o niej... trochę.

Idalia

Zwróciła łeb w kierunku Shade i odruchowo otworzyła białe, puste ślepia. Zapytała zaciekawionym tonem. - A wiesz może co się z nią stało?

Shade

- Nie mam pojęcia... - powiedziałam cicho. Kojarzyłam Inną. Kiedyś, kiedy odbywałam swoja wędrówkę za młodu jakieś wilki po drodze mówily to imię. Słyszałam je po raz kolejny na polanie, a teraz tu. - Kim była Inna?

Idalia

Hekate westchnęła zanim cokolwiek odpowiedziała. Nie wyobrażała sobie świata bez tej wilczycy. Odrzekła w końcu. - Inna to najprawdopodobniej najpotężniejsza wilczyca jaka kiedykolwiek stąpała po ziemiach tej krainy. Bardzo długo była Alfą Nocy... niebywale silna, mądra i dobra. Wiele zrobiła dla mnie i wielu innych wilków z tej krainy. A teraz... - głos jej uwiązł. Nie mogła wypowiedzieć, że teraz Innej nie ma.

Shade

Wiedziałam co Hekate chciała powiedzieć. Wiedziałam co to za uczucie stracić kogoś kto był bliski i znaczył bardzo wiele. To było najokropniejsze uczucie. Lekko oparłam łapkę o czarną wiczycę. Nie wiedziałam co mam powiedzieć.

[Lecę =* Do jutra ;* ]

Idalia

Gdy Hekate poczuła ten gest, na jej pysku pojawił się cień uśmiechu. Zdecydowanie łatwiej było rozmyslać nad takimi sprawami w towarzystwie życzliwej osoby. Powiedziała po chwili zadumy. - Nie jestem pewna czy ona naprawdę całkiem odeszła. Słyszałam ją na naradzie watahy...

Shade

- Ona nigdy nie odejdzie. - powiedziałam z lekkim uśmiechem. - Zawsze pozostanie tu... -wskazałam na jej serce. - W Twoich myślach, w Twoim sercu.

Idalia

Zwróciła łeb w kierunku Shade i uśmiechnęła się nieco szerzej. - Wiem... tam pozostanie zawsze. Ale to dość marne pocieszenie, nie uważasz?

Shade

- Może. - uśmiechnęłam się. - Jeśli jest w naszych głowach zawsze pozostanie na tej ziemii. - powiedziałam cicho.

Idalia

- Masz rację... - odpowiedziała. Myśl o Innej i jej czasach, które bezpowrotnie minęły, przygnębiała Hekate. Po chwili przywołała na pysk szerszy uśmiech i zapytała. - Może zmienimy temat rozmowy, hm?

Shade

- Tak do dobry pomysł. - zaśmialam się. - Nie ma co się dołować. Może... opowiesz mi coś o sobie?

Idalia

- A co cię interesuje? - zapytała. Nie lubiła odpowiadać pytaniem na pytanie, ale naprawdę nie miała pojęcia co mogłaby powiedzieć o sobie.

Shade

- No nie wiem. Skąd jesteś. Coś o rodzinie... Nie wiem. Może, czy masz partnera... I takie tam. - zaśmiałam się.

Idalia

Hekate zaśmiała się i odpowiedziała. - Tak więc... pochodzę z bardzo daleka, z krainy wiecznych mrozów. Rodziny nie mam, sama od niej odeszłam. W tej krainie jak na razie mam tylko partnera, bo większość bliskich mi osób stąd odeszła. A ty? Podejrzewam, że jesteś młoda. Jak wyglądasz?