Przylądek Dobrej Nadziei

Amija

Patrzyła się na wilka jeszcze jakąś chwilę. Dziwiło ją to , że był tak bardzo do kogoś podobny , do kogoś z dzieciństwa. Ale jeszcze bardziej zdziwiło ją to , że znał jej imię. - Skąd znasz moje imię ??? Patrzała sie w jego oczy i ciągle zastanawiała się kim jest ten wilk...

Wasp

Przyglądał się wilczycy z uwagą, energicznie poruszając ogonem. Czyli miał rację, poznał ją... tylko skąd Amija wzięła się w tej krainie? - Ja... - zaczął, lecz urwał. Nie był pewien, czy spotkanie z marnotrawnym tatusiem ją ucieszy. Po chwili dodał. - Możesz mnie nie pamiętać, gdy mnie poznałaś, byłaś bardzo malutka.

Amija

Wilczyca zastanawiała się co powiedzieć. - Przypominasz mi kogoś... Patrzyła na niego uważnie.

Wasp

Jeszcze raz machnął ogonem. Czyli pamiętała go, przynajmniej po części. Zastanawiał się, co ma jej powiedzieć. W końcu tylko spytał. - Może ojca?

Amija

Te słowa uderzyły w nią jak piorunem. Wszystkie wydarzenia z dzieciństwa wróciły do jej głowy. Otworzyła szeroko oczy. Teraz już wiedziała. Wasp był jej ojcem. Zawachała się. Nie wiedziała od czego zacząć. - Ty jesteś moim ojcem ??? Spytała patrząc się na niego w zdumieniu.

Wasp

W odpowiedzi pokiwał twierdząco łbem. Przyglądał się uważnie Amiji, nie wiedział, jaka będzie jej kolejna reakcja na tę wiadomość.

Amija

Otworzyła lekko pysk. Zamurowało ją. Po tylu latach, kiedy była już dorosłą wilczycą , spotkała ojca. A co z jej matką ?! - A co z mamą ??? Czy ona żyje ??? Patrzyła na niego z nadzieją w oczach.

Wasp

- Nie wiem - odpowiedział po chwili zastanowienia. - Rozstaliśmy się bardzo dawno temu, nigdy nie przybyła ze mną do tej krainy. Chciała cię odszukać.

Amija

" Byle by żyła " pomyślała. Jednak nie to ją martwiło. "...nigdy nie przybyła ze mną do tej krainy..." jakiej krainy ? czy była jeszcze jakaś inna ? - Krainy ? To skąd tu przybyłeś ??? Miała mętlik w głowie. Nie wiedziała o czym myśleć. O przeszłości czy pytaniu które krążyło po jej głowie " czy mama żyje ? " Ale także martwiło ją to , że niewiedziała prawie nic o swojej rodzinie...

Wasp

Westchnął. - Mówiąc kraina, mam na myśli te najbliżej położone tereny, na których panują żyjące tu cztery watahy. Dookoła tych terenów znajduje się wiele innych krain - odpowiedział, przyglądając się córce. Wciąż wyglądała na zaskoczoną. Dodał. - Gdy byłem szczeniakiem, przybyłem na te tereny, ale po jakimś czasie odszedłem. Poznałem twoją matkę, byliśmy razem, po jakimś czasie się rozstaliśmy, a ja wróciłem tu. Ot, całą historia w skrócie.

Amija

Uważnie wysłuchała i odpowiedziała - Aha... już chyba wiem co chciałam, więc nie będę cię tak wypytywać. Zrobiło jej się zimno od ciągłego stania. Usiadła i owinęła się ogonem.

Wasp

Wciąż przyglądał się Amiji. Tak bardzo się zmieniła... zapamiętał ją jako malutkiego szczeniaczka. - A ty? Gdzie się podziewałaś przez te wszystkie lata? - zapytał.

Amija

Nie wiedziała od czego zacząć. Westchnęła. - Gdy ty byłeś na polowaniu , ja z mamą siedziałam na polanie. Ja jak to szczeniak bawiłam się , a mama się przyglądała. Wracając do domu napotkaliśmy mamy koleżankę z dziećmi. One rozmawiały , a my postanowiliśmy schować się przed mamami w trawie. Trawa była gęsta i nie widzieliśmy siebie. Mamy nas wołały , a my krążyliśmy nie wiedząc do kąd idziemy. Z traw wynurzyłam się dopiero po jakimś czasie tuż przy wiosce ludzi. Jakiś chłopczyk wziął mnie na ręce i poszedł do wioski. Wszyscy mi się przyglądali , a ja strasznie sie bałam. Lecz mężczyzna ze strzelbą powiedział że nie mogę tu być i wygnał mnie. Na początku ja stawiałam opór i ugryzłam go w nogę , a on wtedy zaczął strzelać. Trafił mnie i padłam na ziemię , ale miałam szczęście bo jakiś niewolnik zabrał mnie i uciekł. Niewiem którędy szedł , ale gdy wstałam byłam zupełnie sama , lecz zdrowa. Wędrowałam po łąkach , polach , lasach aż dotarłam tu. Tak przynajmniej pamiętam. Spuściłam głowę i zamknęłam oczy.

Wasp

Znów westchnął głęboko. - Mama długo cię szukała... - powiedział tylko. Choć wydarzenia, o których mówiła Amija, jego związek z jej matką były bardzo odległą przeszłością, Wasp ucieszył się, że spotkał córkę.

Amija

Podniosła głowę i spojżała na niego. Lekko się uśmiechnęła. - Ciesze się że cie spotkałam, tato...

Wasp

- Ja również się cieszę - odpowiedział i szczerze odwzajemnił uśmiech. Poczuł się nadzwyczaj dziwnie, gdy Amija powiedziała do niego "tato". Tak długo tego nie słyszał...

Amija

- A teraz powiedz mi po co ci taka grzywka ??? Popatrzała na niego z zaciekawieniem.

Wasp

Roześmiał się, usłyszawszy to pytanie. - Cóż, zwykły element wyglądu. Nigdy się nad tym nie zastanawiałem - odpowiedział. Miał tyle pytań... zaczął. - Jesteś w tych okolicach od dawna? Mieszkasz tu, należysz do jakiejś watahy?

Amija

- W sumie od niedawna, i jestem w watasze nocy. Uśmiechnęła się.

Wasp

- Masz zamiar zostać tu? - spytał. Miał cichą nadzieję, że Amija postanowiła pozostać w tej krainie. - Czy znowu wyruszyć gdzieś?