Przylądek Dobrej Nadziei

Buffy

Łapa Far w końcu była oswobodzona. Ponownie spojrzała na kota. Hmmm...biedny kotek... oj biedny. Z nudów poczęła chlapać się w wodzie... tak.. w wodzie~! I nawet je to nie przeszkadzało... hmmm.... dziwnie się zachowywała...

Samuerian

Samuel tulił wciąż kotka do piersi, nie zwracając uwagi na jego ciche pomiaukiwanie w ramach protestu przeciw takiemu traktowaniu.
- I będziemy przyjaciółmi, będziemy żyć długo i szczęśliwie. O ile nie wykończy cię któreś z moich magicznych eksperymentów. - zawołał. - Żartuję, żartuję! - dodał z uśmiechem, nie chcąc przestraszyć kotka. - O, wiem! Nazwę cię Pawłow! Jesteś takim psem Pawłowa, tylko kotem! - Pawłow uspokoił się nieco. Chyba się poddał.

Buffy

To nie fair~! Far, też chciała mieć zwierzaczka! Wadera poczęła rozglądać się za potencjalną ofiarą i przywaliła tylko głową w piach. Otrzepała się i ponownie ruszyła na poszukiwania. W końcu~! Znalazła kotka, tak był to mały słodki. ... nie zaraz zaraz ... nie słodki ... czy słodki kiciuś poharatał by komuś pyszczek?

Samuerian

Widząc uspokojenie Pawłowa Sammy ucieszył się i dokładnie przyjrzał kotkowi. Raczej zwykły dachowiec, ot - szaty i chudy zwierz o zielonych oczach. Dobrze mu będzie u Samuela. Zachwycając się nowym kolegą wilk zapomniał o Farumy. Przypomniawszy sobie, że nie przyszedł tu sam obejrzał się dookoła. Chyba też znalazła kota. Może się gdzieś kotka okociła.

Buffy

Nie, to nie był kot. To był potwór. Potwór, choć mały i niewinny. Potwór, nawet jeśli te jego oczka przepełnione są radością. Potwór, prawdziwe zło wcielone. Potwór, po-prostu potwór.... No dobra może troszeczkę przesadziłam....
Far starała się ujarzmić kotka, w końcu też chciała mieć swojego... Udało się~! kotek przyssał się do jej łapy ... ale nie drapał~! Far dumna z siebie zrobiła minę a'la "Zamontowałem oczko wodne .... Ty też bądź bohaterem w swoim domu"

Samuerian

Samuel podszedł do Farumy z niezadowolonym Pawłowem w ramionach.
- Ładny. - powiedział patrząc z uśmiechem na kota 'przylepionego' do wilczycy. - Myślisz, że to rodzeństwo? - spytał przykładając swoje zwierzę do kota Far. Pawłow tylko prychnął i obdarzył nowego pana zniechęconym spojrzeniem.

Buffy

- Nazwę ją Katherine ~! - Powiedziała dumna z siebie Far. Spojrzała na Samm'ego a potem na Pawoła, następnie na Samm'ego i na Pawoła, Sammy, Pawół, Sammy, Pawół - ależ oni podobni~! - Rzekła odgarniając grzywkę. Gdyby była starą babcią Jadwigą powiedziała by:
- Jesteście podobni jak dwie krople wody, skarbeczki - po czym "wytaegowała" im policzki. Ale nie - nie była {Tak wiem nie zaczyna się "Ale" }

Samuerian

- Iwanie Pawłowie. - powiedział Samuel zwracając się do kota nieco oficjalnie. - Pragnę ci oznajmić, iż od dzisiaj jesteś moim przyjacielem i nic nas nigdy nie rozłączy. - kot początkowo się opierał, ale chyba przystał na tę opcję. Nie miał wyboru, a Sammy był większy i silniejszy.

Buffy

- Katherine a ty? Ty też będziesz moją przyjaciółką? - Spytała się i spojrzała na pyszek Kat. Ona zaś odwróciła się niechętnie i zbliżyła się do Pawoła. Usiadła koło niego i zaczęła gapić się w jego oczy - chyba.
-Hmm, a może to parka? - rzekła Far, patrząc Ponownie na kotka.

Samuerian

- Może. - powiedział Samuel niechętnie rozstając się ze swym nowym przyjacielem, jednak w końcu postawił go obok kotki Farumy. - Ech, Pawłow... Wyrwałeś całkiem niezłą sztukę. - rzekł z uśmiechem obserwując zachowanie kota. Chyba rzeczywiście była to parka, bowiem zainteresowanie Pawłowa Katherine wyraźnie wzrosło.

Buffy

- Ale oni słodzcy~! - Powiedziała spoglądając na nich. Szybkim ruchem wzięła Kat na ręce. Powołowi się to najwyraźniej nie spodobało bowiem zaczął gryźć nogę Far. - No już dobrze, dobrze - Powiedziała z niechęcią i odłożyła kotkę.

// Z tym [i] się lepiej posta piszę xD \\

Samuerian

Pawłow, nie Pawoł. ;3 I nie pisz mi za mojego kotka, mru? >.<

Samuel spojrzał na Pawłowa z uśmiechem. No, już szykował w głowie jakieś ciekawe mikstury i zaklęcia, które wypróbuje na tym futrzaku. Ale będzie zabawa! Kotek na pewno się nie obrazi, jeżeli niechcący pozbawi się go ucha czy ogona, prawda? Nie, raczej nie. W końcu to przyjaciel!

Zoe

Ojejku, chyba nasza Zoe zasnęła. Potrząsnęła głową i spojrzała na nowo przybyłych.
-O cześć Rayman.-powiedziała, podchodząc bliżej do wilka i uśmiechając się szeroko.-Jak tam twoja kariera złodzieja?

James

- Zapomnij. - Mruknął, przepełniony dumą. Nie, już zrezygnował z tego, gdy spotkał Zoe. Tylko... Jak to jej powie? Później zobaczy... A nie! Nie odkładaj na jutro tego, co możesz zrobić dzisiaj! No i co? On wolał nieco poczekać. - Cieszę się Zoe, iż Ciebie widzę. - Powiedział do niej. Na jego kufie widniał szczery uśmieszek.

[Rayman może zmieni imię na James i kolor na brązowy. Mru? x] ]

Zoe

Podoba mi sie :D

-Ja też się cieszę.-powiedziała.-Ostatnio zrobiło się tak nudno, a do mojego testu jeszcze trochę czasu. Dobrze, że znów się spotkaliśmy.-Zoe odgarnęła grzywkę z oczu.

James

[Jak chcesz, to Ci zrobię podpis. Tylko podaj mi treść na PW. No i czy mają być te typu kursywa, ok?]

- Bardzo dobrze. Ach, jakże jestem szczęśliwy przy Tobie. - Odpowiedział dość długo, acz powoli. On by chciał zdawać na szpiega. Byłoby bardzo fajnie. - Zoe, będę trzymał za Ciebie kciuki w teście. - Powiedział. Bo to prawda. Chciałby, żeby ona zdała. Wtedy by się cieszył razem z nią... Ale jak nie zda to ją chętnie pocieszy.

Zoe

-Dziękuje, bardzo miło mi to słyszeć. A ty, kim chcesz zostać w przyszłości, hm?-spytała Zoe, spoglądając na Raymana. Bardzo ładne imie. Wpatrywała sie w niego dość długo.

James

- Ja? Szpiegiem. A wiesz, iż zamierzam zmienić imię na James[Czyt. Dżejms]? - [i]Zapytał się jej spokojnie. Bardzo polubił Zoe. Aż nie do opisania. Po prostu wyrósł już, nie chciał kraść. No i... Po prostu Zoe mu się podoba. Choć wstydził jej się to powiedzieć prosto w pysk.

Zoe

-Tak? James to bardzo ładne imię. Tak samo jak Rayman. Ale czemu chcesz je zmienić?-spytała Zoe. A niech ta ciekawość! Wszystko musiała wiedzieć ta Zoe!

James

[Rayman to postać z gry. :3]

- Eee... Bo chcę zmienić wygląd. - Usprawiedliwił się Ray. A w zasadzie to chciał przestać myśleć o przeszłości. Ale to mało ważne. Po prostu chciał, no to będzie miał. Przeciągnął się na piasku i ziewnął. Był ciemno, ale to mu nie przeszkadzało.

[Brak weny]