Przylądek Dobrej Nadziei

Phobs

Ochlapany wodom umarł. Nie widział światełka w tunelu... nie! Jednak widział ... niestety były to sygnalizatory nadjeżdżającego pociągu. Zmartwychwstał.
- Emhem, coś mówiłaś? - Zapytał lekko oszołomiony. Przecież mówiłam, że woda bardzo źle na niego działa! Nie mówiłam? ... No to teraz mówię! :3

Caro

- Yy.. - zastanowiła się... - Po za tym, że zwą mnie Caro, to chyba raczej nie - dodała.
Uśmiechnęła się, wyszczerzając wszystkie swoje kły i popatrzyła mu prosto w oczy... były... piękne? Po chwili wybiła się z transu.
- Ale ze mnie słit wariatka... normalnie nobla dostanę - odparła mrucząc z wyrzutem

//w ewentualności jeszcze jeden pościk i pójdę się przywitać z ciepłym łóżeczkiem :3//

Phobs

Proszę, nie używaj słowa "słit", moja znienawidzona kumpelo go ciągle używa ... ja już normalnie nim rzygam >.<

Phobs zaśmiał się pod nosem. Miał dziś wyjątkowo dobry humor, a do tego tak piękna wadera koło niego stała. - Hej... - Uśmiechnął się zadziornie. Mam pewne odczucie, że Phobsik się powtarza... no cóż, taki jest.

Caro

O bojku, stare słówko po znienawidzonych do szpiku kości, różowiutkich gliterkach z dzieciństwa ^^

Zdumiona wadera przechyliła lekko głowę w prawo.
- Już się witaliśmy... pamiętasz? - odpaliła. Po czym znów wyprostowała swą łepetynę i poczęła formowanie nowej babki z piasku z wielkim wyszczerzem na twarzy... jakby miała złe zamiary wobec biednego piachu.

Phobs

xD

- A, no tak ... jestem Phobs... - Wyszczerzył się. Chyba znowu się powtórzył...
- A ty? - Dodał lepiąc babkę z piasku. Głupia, nie chciała się udać... wiem~!
Phobs wpadł na genialny pomysł ... wystarczy mówić:
"Babko, babko udaj się,
jak się nie udasz to cię zjem" - Tak, to na pewno pomoże >.<

Caro

- Jesteem... - zaczęła - czekaj sekundkę, muszę się zastanowić - dodała.
Zastanawiała się, i zastanawiała lepiąc babke, aż jej się przypomniało.
- Jestem Mitsu! - odparła z triumfem - jak mogłam zapomnieć!
Uśmiechnęła się dumna ze swojej pamięci i wgapiała swój wzrok w uroczego basiora, który siedział i lepił babkę nieopodal wilczycy.

Phobs

Mitsu? Nie wiem czy to pomyłka, czy to było celowe więc uznam, że pomyłka xD

- Ładne imię.... - Powiedział tylko, niszcząc i tak nie udaną babke. Bleh, i tak by jej nie zjadł... chociaż. Basior spróbował kupki piachu, mając nadzieję iż będzie dobra. Niestety - nie było. Wilk zaczął wypluwać piasek oraz czyścić język. Musiał niestety, wejść do wody..

Caro

Pomyłka, pomyłka xD Sorki... młodszy brat chciał, żebym mu założyła Mitsu i mi się pokićkało.

Korzystając z tego, że wilk wszedł do wody wadera podeszła bliżej i popchnęła go do morza. Uśmiechnęła się od ucha do ucha.
- Każdy powinien brać kąpiel chociażby raz w tygodniu! - zaczęła mówić, udając czyjąś matkę.

Phobs

Woda. Woda do kostek. Upadek. Upadek do wody. Tonięcie. Tonięcie w wodzie po kostki. Zdechnięcie. Zdechnięcie Phobsa. The end ludzie! Jednakże los znów dał mu szanse życia. - Kobieto, chciałaś mnie zabić! - Zaśmiał się leżąc już na piasku.

/Ej, a może jakaś groźna ryba zaciągnie ją do wody, wtedy Phobs dla niej wskoczy za nię i ją uratuje. Wtedy się zakochają :3\

Caro

Ty to masz łeb! Cegła! Cegła! Cegła! Cegła! Cegła! Fajna rzecz! (Za dużo Fineasza i Ferba jak na dziś -.-) [jakbyś nie zrozumiał - świetny plan! Róbmy! (dzieci xD)]

- Marzenia... - odparła - ale nie, nie chciałam cię zabić! Chciałam pokazać że woda to nic złego! -
Uśmiechnęła się szeroko i wstając dumnie z piachu weszła do wody.
- Widzisz? Jestem już głęboko a nic mi się nie stało! - odparła.
Nagle poczuła jakieś ciągnięcie za łapę, przez chwilę uznała, że to jakaś ostra roślina. Tak więc stała sobie spokojnie.

Phobs

Wilk chyba bardzie przekonał się do wody. Podszedł ostrożnie trochę bliżej, delikatnie zamaczając czubek łapki w wodzie. - Nic mi się nie stało? Nic mi się nie stało! - Cieszył się, dumnie pokazując zamoczoną łapkę Caro.

Caro

- Brawo! - krzyknęła z podziwem Caro. Była dumna z siebie, że pokazała wilkowi, że w wodzie nie ma nic strasznego. Tymczasem coś ją ciągnęło za łapę do wody.
- No głupia roślina! - wrzasnęła na cały głos, kiedy nieznane jej zjawisko poczęło wciągać ją do wody. Ta wyszarpnęła się, lecz kiedy popatrzyła na swą łapę ukazała jej się krew. Zdziwiła się z lekka i zapominając o sprawie nadal stała w miejscu.

Phobs

// I teraz niech cie porwie xD\\

Dotykając piasku lekko się przestraszył, ale glony to już za dużo. Przestraszony wybiegł z wody, i wskoczył na drzewo niczym kot. Uspokoił się, policzył do 10 oraz powoli zszedł z drzewa. Spojrzał ponownie na Caro, uśmiechając się głupawo.

Caro

Wiem :3

Wilczyca zaśmiała się i poczuła jeszcze mocniejsze ukłucie.
- Aaaała! - wrzasnęła z niepokojem.
Tym razem już nie mogła się wyrwać. Woda zaczerwieniła się od krwi a ona oddalała się w głąb morza. Łapała się pazurami o piasek i kamienie. Ale to nic nie dawało, wilczyca poczęła płakać póki nie zaciągnięto jej pod wodę.

Phobs

// Niech to bedzie zmutowany wąż morski! x]\\

Stało się to w jednej chwili, tak szybko. Wilczyca zniknęła pod taflą wody. I co teraz ma robić? Polubił ją... może nie przeżyć! Wilk ruszył ku wodzie. Chwilę się zastanawiając wskoczył. Zaraz zaraz.... on nie umie pływać! Musi się postarać! Zauważył waderę, jej nogi uczepił się ogon... czyj? Phobs dogonił ją... nie! To nie był ogon, a jedna z macek zmutowanego węgorza elektrycznego. Niestety Phobs ledwo utrzymywał już powietrze. Bez przemyślenia przejechał pazurami po twarzy węgorza. Coraz bardziej brakowało mu powietrza, wytrzyma jeszcze z 1 minute. Na mackach potwora umieszczone zostały ostre iczym sztylet zęby, wbiły się one w basiora odtrącając go. Uderzenie zadało mu poważne rany. Ostatkiem sił ponownie zbliżył się do węgorza i wgryzł się w szyje. Potwór puścił Caro, lecz w łape basiora wbił się kieł potwora. Mimo iż po chwili się odłamał Phobs nie miał już powietrza... czy to koniec? Węgorz uciekł, pozostawiając tak wilki.

Caro

Wilczyca pół przytomna poczuła ulgę w nodze, jednak i tak woda czerwieniła się od jej krwi. Odbiła się lekko i zaczerpnęła powietrza szukając swojego wybawcy. Zanurzyła się pod wodę i ujrzała Phobsa. Zrobiła gały jak 2 piłki i natychmiast wyłoniła go na brzeg. Popatrzyła na niego i nalała mu wody na twarz by się zbudził.

Phobs

Mimo to iż wadera lała na niego, tak znienawidzoną wodę - nie budził się. Czyżby już umarł? Nie, chyba jeszcze nie... nie wiedział gdzie teraz jest i czy w ogóle jest. Był w nicości.

//Zrób mu usta-usta to się obudz x]\\

Caro

Wilczyca byłą tak przejęta całą sytuacją, że postanowiła zrobić mu usta-usta. Po skończeniu wtuliła się w jego sierść, jakby chciała prosić żeby żył.

//Genialnie długiego posta napisałam O.o//

Phobs

Nagle dało się usłyszeć bicie serca Phobsa. Żył! Gdy otworzył oczy zauważył Caro nad sobą. Uśmiechnął się szeroko, wpatrując się w jej oczy. Czyżby pomiędzy nimi coś zaiskrzyło? Chyba tak...

Caro

Caro popatrzyła na niego, jakby nic innego na świecie nie istniało. Miał piękne oczy. Kochała go, tak! Ona go kochała. Nie potrzeba jej było żadnych słów. Wystarczy, że przytuliła się do niego jak najmocniej.