Przylądek Dobrej Nadziei

Shile

Chyba, znała ten język na tyle, iż mogła odpowiedzieć. - Emm, Jestem ja Shile, mi miło - - Powiedziała, jąkając się. Łypnęła wzrokiem na samca, chyba kiedyś słyszała tą mowę. - Wi ... taj - Powiedziała niepewnie, spoglądając na basiora. Była zadowolona, iż poznała już 2 osoby, w tak krótkim czasie. Waderka uśmiechnęła się szeroko, ukazując niewielki ząbki.

Chay

Mina szczeniaka nagle stała się dość dziwna. Istotnie, czarny wilczek był zdziwiony, czemu to Maloe nazwała go herbatą. Zaraz jednak niemal pacnął się w głowę! Nosz, przecież to jego imię!
- Miło poznać. - powiedział z uśmiechem do starszej wadery, po czym zwrócił się ku młodszej. - I ciebie też, haraszo. - rzekł.

Maxime

- Trzeba było tak odrazu!
Krzyknęła Maloe, odruchowo, ale w jakze nagłm przypływie radości podrzucając młodą waderą i łapiąc ją po chwili.
- Znaczy... Miło mi Was poznać.
Dodała odstawiając szczenie na ziemię. No przynajmniej je zrozumiała! Mal odetchnęła z ulgą... Gdzieś tam w głębi umysłu. Przecież nie mogła się wydać.

Shile

Mała waderka uśmiechnęła się. Właśnie latała! xD Spojrzała ku starszej waderze. - Skąd ty? - Zapytała się, przerzucając wzrok na basiora. - Mi też! Soredemo arigatō! [w skrócie: Dziękuję za powitanie] - Powiedziała, wchodząc do wody. Mimo wszystko bardzo ja lubiła.

Chay

Szczeniak wytrzeszczył gały zdziwiony. Oby i jego nie podrzuciła, bo ma wyjątkowo wrażliwy żołądek.
- Nu, a wy skąd jesteście? - spytał zainteresowany, czy jest tutaj jedynym cudzoziemcem. Młodsza wadera również zdawała się mówić w jakimś innym języku, niż tutaj był używany.

Maxime

- Stąd.
Odpowiedziała szybko klepiąc Łotw... Chay'a po głowie. W sumie, to nie było aż tak ciężko porozumieć się z innymi. Może gorzej z iście szalonym zachowaniem Maloe.

Shile

- Doko ni mo... [Z nikąd...] - W tym momencie wadera posmutniała, przypomniała sobie o tym co było.Przysiadła i opuściła łeb. Nigdy nie lubiła tego pytanie.
- Ryōshin no tame ni, watashi wa daredeshita... [Dla rodziców byłam nikim...] - Ozwała się po chwili. Całe szczęście prysło, niczym mydlana bańka. Shi opuściła łeb.

Chay

Chay pokiwał głową ze zrozumieniem, chociaż niczego ze słów Shile nie wywnioskował.
- Ja żiwut na Ukrainie. Znaczy... Kiedyś żyłem, Pani właścicielka nie pamięta czasu przeszłego! teraz nie wiem, gdzie ja jestem. - powiedział Chay nieco zdezorientowany.

Maxime

Maloe widząc iż Shile posmutniała podniosła ją znów. Tym razem nie podrzuciła, a dokłądnie obejrzała ze wszystkich stron niczym naukowiec. Usadowiła ją na niewiele większym Chay'u i sama siadła obok obserwując. Po co to robiła? Uznała szczeniaki za pewien rodzaj interaktywnej zabawki... Uchhh...

Chay

- Nu, lecimy! - zawołał wesoło Chay podskakując niczym kastrowany kucyk, tym samym siedząca na jego grzbiecie wadera podskakiwała wraz z nim. - Uuu! - zawołał radośnie i zaśmiał się. Lubił udawać konia. Konie były fajne. I mądre. Chociaż jakoś nigdy na żadnym nie jeździł. Ciekawe czemu.

Shile

Młoda podskakiwała, jednakże wcale się z tego nie cieszyła. Za bardzo bolało ją to co było. Zeszła z Chay'a i stanęła parę metrów dalej. Czemu nie mogła mieć normalnej rodziny? Co ona zrobiła? Wszystko to uważała za niesprawiedliwość. Spojrzała w morze, rozmyślając. Czasem chciałaby być zwykłą kroplą. Pływać w oceanie, potem latać - o nic się nie martwić, niczym się nie przejmować. Wielkość zbiornika, przypominała jej tą pustynie. Najgorszy moment w jej życiu. Nie wie teraz, czy nie lepiej było by umrzeć... po policzku wadery spłynęła cicha łza, po chwili dołączając do tysiąca kropel w morzu.

Colin

Po chwili wadera potrząsnęła głową. Coś się jej w niej kręciło. Może smerfy się wkradły do jej mózgu? Poprawiła swoją grzywę i dostojnym krokiem opuściła to miejsce. Szła jak jakaś pannica. Choć nią nie była! Machała spokojnie ogonem i znikła z pola widzenia.

zt.

Vanoisy

Spokojnym krokiem Van wkroczyła na plażę. Szła na przód, a następnie gdy była przy brzegu, ruszyła przechadzając się na wybrzeżu. Fala ocierała się o piasek po czym musnęła łapy wadery. Nie miała celu. Po prostu szła przed siebie. Zaraz zatrzymała się i usiadła wdychając świeże, a jakże wilgotne powietrze. Po niedługim czasie wilczyca podniosła zadek i pobiegła na swoje, znane tereny.

z.t

Dasim

Dasim przyszedł tutaj, machając delikatnie ogonem i rozglądając się. Yo już jest koniec, nie ma już nic... Tak Shinq go pewnie zostawiła. To jego wina. Nie dbał o nią. To wszystko przez Koku. Ale on nie chce stracić już partnerki. Po raz 3. Czemu on? Nigdy nie był kochany.

Stille

Wadera w podskokach przebiegała tędy. Przystanęła na moment i zaczęła węszyć. Miała wspaniały węch, Dasim'a wyczuła od razu. Przekręciła z niechęcią oczyma i stanęła w wodzie, kilka dużych kroków od niego. Wiatr muskał jej sierść, a ona poddawała się tej przyjemności.

Dasim

Dasim zobaczył Shinq. Chętnie by ją teraz przytulił, wyszeptał przepraszam i nie wypuścił jej już nigdy. Ale nie mógł.
-Shing... Czy to już koniec?-spytał cicho, podchodząc do wilczycy.

Stille

Aaaaa!!! Dasim! *gryzie się w ogon* moje imię ma na końcu q a nie g.

Spojrzała mu w oczy, tylko na chwilę. Nie chciała płakać, nie chciało jej się i nie miała do tego powodów. To by była tylko strata czasu i niepotrzebne tracenie witamin.
- Tak. - powiedziała mocnym, ostatecznym tonem, który musiał zaboleć. Odeszła dalej, złapała piasek w garść i zaczęła coś grzebać. W końcu była na plaży, no! Foremek w tej chwili nie posiadała, toteż postanowiła zbudować zamek.

Dasim

Dasim powoli podszedł do wilczycy i podał jej naszyjnik z napisem ,,Shinq". Miał go dać już dawno, ale przez to całe zamieszanie z Bereniką, zapomniał.
-Czemu?-spytał.-Chciałbym wiedzieć. Choć się domyślam. Pewnie znalazłaś innego, który bardziej cię kocha, a twoje uczucie do mnie zgasło, prawda? Tak samo jak KokuRai.-powiedział cicho. To prawda. Nigdy nie zazna miłości. Nikt go nie pokocha.

Stille

Wzruszyła ramionami. Ją to nie obchodziło, co będzie dalej. Nie byli sobie zapisani na wieki. Owszem, znalazła innego, i czuje się z nim lepiej. Kocha go prawdziwą miłością.
- Tak, znalazłam innego, poważniejszego. To on jest mi zapisany w sercu. Moje uczucie do ciebie zgasło, tak, zniknęło na zawsze. - odpowiedziała, tłumiąc malutki, pełen radości uśmieszek. Zauważyła naszyjnik z napisem "Shinq". Zamyśliła się i rzekła:
- Ten naszyjnik już nic nie zmieni, wierz mi. Nie zamierzam cię kochać na przymus, nie jestem niewolnicą! - krzyknęła i rzuciła naszyjnik w wodę. Popłynął na dno.
- Widzisz, jestem inna niż pozostałe wadery. Niby delikatna, ale umiem sprawić ból.

Dasim

-Shinq, ja już wtedy nad wodospadem wiedziałem, że to koniec. Nie, nie chcę tego zmienić. Po prostu chciałem ci to dać. Nie będe ci kazał mnie kochać. Wiem jak to jest.-Dasim poczuł ukucie w sercu.-Wybacz mi. Ale proszę, możemy zostać chociaż znajomymi?