Przylądek Dobrej Nadziei

Stille

"Chyba raczej wrogami" - chciała to powiedzieć, ale się ugryzła w język.
- Prosisz jak dziecko, dobrze będziemy znajomymi. Przyjaciółmi niestety nie, bo na to trzeba zasłużyć. - odpowiedziała, machając szarą kitą i lekko stąpając po piasku, wyszła stąd. Gdzie? Gdzie ją łapy poniosą.

Dasim

No dobrze, chociąż tyle. Dasim nie chciał robić sobie kolejnego wroga z byłej partnerki. Niech będą znajomymi. Wystarczy mu to, że czasami powie ,,Cześć Shinq". I kolejny smutny koniec miłości Dasima. Ale zaraz... Po co związywać się na dużej, skoro można zmieniać partnerki... O tak! Dasim pobiegł stąd.

zt.

Freedom

Freedom powolnym krokiem, zawitała w to miejsce. Lubiła morze, wręcz uwielbiała. Nucąc jakąś, nikomu nie znaną piosenkę, usiadła pod drzewem, lustrując okolicę. Jeszcze niedawno była taka mała, a teraz może uważać się za prawie dorosłą. Czas leci szybko, nie ma co. Wilczyca jeszcze raz łypnęła na morze, zachwycając się jego pięknem. Mimo wszystko przydała by jej się jakaś rozrywka.

Niko

Niko, swym krokiem już nie absolutnego niezdary, a młodego wilka, wiedzącego o swej zacnej mądrości o całym całokształcie, przybył nad owo morze. Nie spodziewał się tu spotkać Freedom, w ogóle wątpił w to, czy ją kiedykolwiek zobaczy... A gdy już ujrzał nad brzegiem białą waderę o niebieskich oczach, nie zauważył w niej Freedom. Ot, nie poznał starej znajomej. Podszedł bliżej i siadł nieopodal z uśmiechem, ukazującym cały szereg zębów lśniących w słońcu.
- Witam nieznajomą.
To mówiąc wykonał lekki ukłon. Urocze... Jeszcze gdyby miał to swoje małe, mizerne ciałko, byłoby jeszcze bardziej słodziuchne.

Freedom

A i Freedom nie znalazła w nim dawnego Nika, znaczy, nie poznała go, ot co. Zmienił się. Na jego twarzy, przybyło parę kolczyków, ogólnie wydoroślał. - Witam. Jestem Freedom. - Ozwała się po chwili, obserwując basiora z uwagą. No cóż, jej wrodzona ciekawość świata przetrwa wszystko. Chodź i ona trochę się zmieniła. Już nie jest rozpłakaną, użalającą się nad sobą wilczycą. Wydoroślała. Imię dawnego znajomego, znajdowało się gdzieś w jej pamięci, jednak nie jest wiadome, czy po usłyszeniu go, będzie pamiętać. Wyszło jakoś chaotycznie. x.x

Niko

A ten po usłyszeniu jej imienia od razu... Ją przytulił. No chyba jedna z niewielu rzeczy, które mu zostało po starym Niko to ta, że wciąż ma ochotę wszystkich przytulać.
- Freedricko, to ja, Niko!
Oznajmił nieco chrapliwym głosem, serbski akcent się ujawniał, no cóż, takie życie. Puścił dawną znajomą i strzygąc uszami zapytał się o rzecz oczywistą.
- Pamiętasz mnie? Kiedyś łowiliśmy ryby nad Złotym Jeziorem.
To mówiąc mrugnął okiem przyjacielsko. No i weźcie powiedzcie - jak go można w ogóle nie lubić?

Freedom

Ha, przez pierwsze sekundy zastanawiała się, kto to Niko i dla czego ją przytula, jednak gdy wspomniał o łowieniu ryb nad złotym jeziorem, oprzytomniała. Odwzajemniła przytulska, jak to mówi jeden plastik z mojej klasy; uśmiechając się wesoło. Trzeba przyznać - basiora nie dało się nie lubić. Tak więc trzeba przyznać rację Xyth'kowi, niestety. Userka Free nie lubi przyznawać racji nikomu. Zwłaszcza płci przeciwnej. Nie ważne.
Wadera nadal pozostawała z swym delikatnym uśmieszkiem, spoglądając n starego znajomego. - Niko? Dawno Cię nie widziałam! Mów, co tam się u ciebie działo! - Rzekła entuzjastycznie, strzygąc uchem. Jej długi, puszysty ogon, poruszał się delikatnie, w rytmie - lewo, prawo, lewo, prawo.

Niko

- No cóż, poznałem pewną sympatyczną lekarkę, Leę i ona uczy mnie teraz co nieco o byciu lekarzem, bo takowym chciałbym kiedyś zostać, poszedłem na zebranie Ognia, które póki co mnie zbyt nie interesuje, ogółem poznałem wiele ciekawych osób i choć nie wszystkie z nich pamiętam, dotychczas z każdą z nich świetnie się bawiłem. A co u Ciebie, Bela (serb. Biała)?
Zapytał obserwując bacznie teren. Ciekawe co działo się u niej, gdy ten szkolił się na przyszłego lekarza i żył niczym lekkoduch, którym zresztą był.

Freedom

- Poznałam pewnego ducha, Mack'a. Szybko zaprzyjaźniliśmy się, jesteśmy podobni. Pokazał mi, że życie ma też jaśniejsze strony i nie trzeba ciągle myśleć pesymistycznie. Kiedyś był pełny energii i zrobię dużo, by ten stan powrócił. Tak, to chyba tyle. Wybacz, nie mam ciekawego życia. - To mówiąc, uśmiechnęła się szczerze, spoglądając na Niko. Chce zostać lekarzem? Ambitnie. Ona też musi się zastanowić... Może Mag... szaman?

Niko

- Ducha, hm? Widocznie nikt mu nie pomógł, konającemu...
Mruknął mniej radośnie, ażeby zaraz dodać przepełnionym szczęściem głosem...
- Nie martw się, z czasem z pewnością docenisz swe życie i stanie się wówczas dla Ciebie ciekawe. Dla mnie każda chwila jest niezwykła.
Powiedział szczerząc się i machając koniuszkiem grzywki jak na reklamie.

Freedom

A userka Free nie wie co to za reklama, więc może się tylko domyślać. -Może i masz rację. - Rzekła wesoło, delikatnie machając końcówką ogona.
Wilczyca przysiadła, uśmiechając się cwaniacko. Zaraz potem jej łapa powędrowała ku wodzie, by ochlapać Niko. Lubiła wodę. Miała nawet 2 flakoniki z tą cieczą. Zwykle też można było spotkać ją koło jezior, wodospadów czy oczek wodnych. Teraz dotarła nad może, pierwszy raz w życiu. Nie powiem, podobało się jej.

Niko

- Ej, Voda Princeza (serb. Wodna księżniczka; miała być to obelga, przezwisko), zostaw mnie! Nie lubię wody!
Prychnął otrzepując się. A no właśnie, nie lubił wody. Więc co go zmusiło by tu przyszedł? Nikt nie wie... Mimo iż nie lubił mieć mokrego futra uśmiechnął się na powrót. Bo może Freedom nadal była taką ponuraską i mogłaby ot tak, zmienić swe nastawienie, a tego Niko nie chciał. Nie lubił gdy ktoś się smucił czy miał jakiekolwiek inne zmartwienia.
- Po prostu, nie chcę się zmoczyć.
Wytłumaczył.

Freedom

- Woda przecież nic Ci nie zrobi. - Oznajmiła, niezadowolona, że nie może już go chlapać. Ona ją wręcz kochała. Nagle zauważyła coś w piasku. Powoli, niepewnie podeszła do stworzonka, próbując odgadnąć kim jest. W końcu zrozumiała, że jest to mysz... panicznie bała się myszy. Tak wie, stereotypy.
Wystrzelona jak z pocisku, schowała się za towarzyszem, co chwila spoglądając na gryzonia. [i] - Weź ją stąd, weź ją stąd!/i] - Powtarzała ciągle, machając nerwowo ogonem. Jeżeli post był chaotyczny - Przepraszam, za dużo dzieje się w okół mnie. x.x

Niko

A reakcja Niko?
- O mysia! Chodź tu do mnie! Nazwę Cię Vladimir!
To mówiąc złapał siwą myszkę i usadowił sobie na głowie. Będzie miał na kim ekspery... To jest, uczyć się na temat leczenia. Bo myszy często łapią choróbska o ile się nie mylę...
- Nie bój się, dopilnuję by nic Ci nie zrobił.
Odparł czochrając Freederyce grzywkę, tak, jak to robi nasza kochana Kajineczka.

Freedom

A ta zaraz ją poprawiła, gdyż nie lubi mieć rozczochranej fryzury. - Ona nic mi nie zrobi? - Spytała, wolała się upewnić. Free nie lubiła też żwiru. Żwir zabił jej ciotkę w dzieciństwie. Nevermind.
- Vladimir? A jak to samica? - Spytała już trochę pewniej, niźli przed chwilą. Niko wydawał się sympatyczny, tak przynajmniej myślała.

Niko

- To nie jest samica! Widzisz?
To mówiąc złapał Vladimira i pokazał Freedom jego brzuszek. Nie mógł być samicą, gdyż... No dobra, mniejsza.
- Widzisz, hm?
To mówiąc usadowił Vladimira na powrót gdzieś w grzywce i gwizdnął wesoło. Tak, optymista patrzący na świat przez... Żółte okulary. Mwah, zadziwam swą oryginalnością.

Freedom

/Przyśpieszymy to zaprzyjaźnianie się? O3O/

Free zaśmiała się wesoło, uważnie obserwując Niko. Vladimir... dość dziwna nazwa dla myszy... - Wspominałeś wcześniej, że chcesz zostać lekarzem, tak? - Spytała po chwili, tym samym próbując zacząć dłuższą konwersację. Lubiła rozmawiać, choć może wydać się to banalne. Naczy, na odwrót. Nevermind.

Niko

/Da, tym bardziej, że jestem na tyle leniwy, by dopiero teraz Ci odpisać. x.x
Ps. postarzam Serbczyka. x3 Nie no musiałem, no./

Ten pokiwał głową, na znak, że i owszem.
- Tak. Me marzenie. Lea mnie uczy, to naprawdę miła osoba.
Powiedział szczerząc się i ostrożnie głaszcząc mysz, która co jakiś czas z przestrachem popiskiwała. Któż wie do jakich niecnych celów i testów, zechce ją wykorzystać Niko. A tak, pewnie tylko on...

Freedom

//Z Freeśki zamierzam zrobić ducha, więc w zamian mogę podsunąć...Hym...Ishett?
Na razie na przyjaciółkę, a potem... się zobaczy. Oczywiście jeśli chcesz.//

- Wiesz... ja już muszę iść. Mam coś... do załatwienia. - Rzekła smętnie, wysilając się na niewielki, nieszczery uśmiech. Westchnęła tylko i powoli zaczęła kierować się w stronę wyjścia. Nie wiedziała, czy jej decyzja jest dobra, czy zła. Po prostu czuła, że tak będzie chyba najlepiej.

Anexia

Wesołym i jakże energicznym krokiem przybyła tu Is. Pod nosem śpiewała sobie jakąś dziwną, nikomu nie znaną piosenkę, najprawdopodobniej po Rosyjsku. Nie zauważyła Niko, ogólnie myślała, że jest tu sama. Przysiadła pod drzewem, wygrzewając się w ciepłym słońcu. Ostatnio miała chwilę wolną dla siebie, musi ją wykorzystać, niedługo powrót do nauki. W końcu jeśli kiedykolwiek chce zostać magiem, musi się szkolić! To jedyna droga by spełnić marzenia, a przynajmniej ona tak uważa.