Stara Latarnia

Trina

Ej! Ale Ona się wcale nie wtulała! Tylko się oparła o Niego łapą. No, ale dobra. Może jednak zrezygnuje. Wilczyca zdjęła łapki z wilka i usiadła niedaleko wilka. Spojrzała na Adę i się doń uśmiechnęła. No, wilczyca była fajna, trzeba przyznać. Trina obserwowała to wilczycę, to wilka. Ciekawe co Ada jeszcze ciekawego powie.

Naomi

Adzie zrobiło się trochę duszno. Było tu trochę więcej wilków niż myślała. Nie chciała dać tego po sobie poznać.. choć pot spływał jej z czoła. - Trina, skąd ty właściwie znasz Retsa? - spytała Ada patrząc na wilczycę.

Retes

Retes uśmiechnął się. No tak, słyszał wcześniej od Shajena, że Ada jest wciąż samotna. Ale może taki tryb życia wybrała? Samotność... Nie, to chyba nie dla niego. Może oprócz licznych samic przyda mu się przyjaciółka? Szara wadera wydała mu się całkiem sympatyczna.

Naomi

Trina nie odpowiadała. Ada postanowiła więc spytać wilka o znajomość z tą "księżniczką" - Retes, skąd znasz Trinę - spytała z zaciekawieniem i wbiła swe spojrzenie w kolegę.

Retes

- Too... Znajoma mojego ojca. - powiedział Retes, nie wiedząc jak nazwać stosunki Triny z Shajenem. - Sprzed lat... Rozumiesz? - wilczek uśmiechnął się i mrugnął do Ady porozumiewawczo. - A teraz zwiedzamy sobie naszą piękną krainę. - dodał.

Naomi

Ada uśmiechnęła się i kiwnęła głową na "tak". - Lubisz polować? - spytała po chwili. Miała ogromną ochotę na polowanie.. jakiś zajączek albo mały dzik.. z pewnością jej nie zaszkodzi.

Retes

- Szczerze mówiąc... Nie za bardzo. Łapanie bezbronnych, niewinnych zwierzątek nie jest godne prawdziwego Wojownika. - powiedział i wypiął pierś. Nie, że uważał się za prawdziwego Wojownika, czy zwierzątka coś do tego miały... Po prostu był zbyt leniwy, by chciało mu się ganiać po lesie za żarciem. Zwłaszcza, że mieli spiżarnię.

Naomi

Ada spojrzała na Retesa spode łba. - Ale chyba musisz coś jeść.. na samych warzywach i owocach żyjesz? - spytała z troską. Jej też było szkoda tych zwierzątek.. ale przecież te małe zwierzątka jedzą inne.. jeszcze mniejsze itd. Na tym polega życie.

Retes

- Zawsze coś się znajdzie. Lubię jadać na mieście. - powiedział z pełną powagą Retes. Wiedział, że Ada jest z innej Watahy, więc nie wprowadzał ją w szczegóły dotyczące spiżarni i innych tego typu rzeczy.

Naomi

Ada spojrzała z ciekawością na Retesa.. - Co znaczy na mieście? - spytała. Uznała iż wilk może jej nie zrozumieć. - Znaczy... to gdzie ty jadasz i co? - dodała po chwili. Może kiedyś Retes ją tam zabierze? Może pokaże jje inne alternatywy jedzenia. Kto wie?

Retes

- No... Na mieście. Jak jestem głodny. W Wesołej Śmiertce najczęściej. Tam też mieszkam. - powiedział z uśmiechem Retes. - A ty? Polujesz, tak? - spytał. On sam był zbyt leniwy, aby ganiać za zwierzyną po lesie, więc zwyczajnie wolał wyżebrać coś u swej gospodyni.

Naomi

- Czasami poluję, czasami poszczę, czasami żywię się tym co rośnie na drzewach i w ziemi. Różnie bywa - rzekła i znów spojrzała w górę.. a dokładniej na Retesa.. nie ma co.. był przystojny. Nawet bardzo, ale Ada nie miała zamiaru bawić się w miłości z synem Viktorii, za to bardzo pasował jej jako przyjaciel. Świetnie się jej z nim gadało.

Retes

A Retes uśmiechnął się.
- No, ale chyba lepiej wybrać się do knajpy, niż odbywać taką głodówkę? - powiedział w końcu. No, Ada wydawała się całkiem sympatyczna, mama nie mówiła, że ma takie koleżanki. Chociaż wujcia Sammy'ego też lubił. Każdy lubił wujcia Sammy'ego.

Naomi

Ada zgadzała się z Retesem.. ale tylko połowicznie- Owszem.. ale sama w knajpie nie lubię jeść.. mogę tylko z przyjaciółmi. Poza tym to co sam sobie zrobisz.. wiesz z czego się składa. A w knajpie mogą Ci na przykład napluć do jedzenia. - rzekła, O reszcie świństw Ada wolała nawet nie myśleć.

Wheat

Wheat leniwym krokiem zapuściła się w te okolice. Dotarłszy do latarni, przycupnęła pod nią z gracją zdezelowanego Garbusa. Westchnąwszy ciężko, opuściła głowę na łapy niczym domowy pies i spojrzała szarą wilczycę z przejaśnieniami, które można by nazwać plamkami. Czując zapach innej watahy, mruknęła cicho pod nosem coś, czego nikt inny nigdy nie zrozumie. Ona sama ledwo to rozumiała. Nie leżała długo. Wstała, przeciągnęła się i podeszła do obserwowanej wadery. Zaczęła mówić, z nonszalanckim uśmiechem na pysku.
-Co tam, coś ciekawego słychać w Watasze...-raz jeszcze pociągnęła nosem, a potem pokiwała głową, jakby komuś przytakując.-...Wody, si?

Naomi

Ada uśmiechnęła się do Wheat. - W watasze wszystko w porządku.. - odparła i zmierzyła wzrokiem wilczycę. Nie chciała, by nawet te mało ważne informacje dotarły do obcych watah. Może nie było to grzeczne.. ale Ada jako szpieg nie mogła powiedzieć nic więcej. - A co tam w watasze.. Ognia, tak? - dodała pociągając nosem.

Retes

- Siemasz, ciociowujku. - powiedział Retes do Wheat i uśmiechnął się. - Och, zdecydowanie tutejsze knajpy słyną z częstego plucia do dań swej klienteli. - powiedział do Ady i roześmiał się. No, polubił tą wilczycę, prawda.

Naomi

Ada zachichotała wyjątkowo donoście i znów spojrzała w górę. - Widzę, że Ty to już masz "obcykane" te wszystkie tutejsze restauracje. Fajnie jest wiedzieć do których lokali najlepiej zaglądać.. a w których lepiej się nie pokazywać - rzekła i uśmiechnęła się uroczo. Czy ona go podrywała?

Retes

- Jeżeli chcesz, to mogę ci pokazać jakieś w miarę ciekawe miejsce. - powiedział z uśmiechem Retes. - Chyba, że chciałabyś odkryć ze mną coś nowego? - zaproponował i mrugnął do wadery po przyjacielsku. Miło będzie z kimś odwiedzić jakiś przyjemny lokal.

Naomi

- Z przyjemnością - zachichotała Ada. Oby tylko Retes nie zabrał jej do jakiejś cuchnącej dziury. To by było straszne.! Wilczyca musiała zaufać przyjacielowi. Nie miała innego wyjścia.