Stara Latarnia

Mack

- Teraz nie mam wyboru - powiedział z lekkim uśmiechem patrząc na basiora - A to co wydarzyło się na arenie, to nie byłem ja. Wybacz. Poniosły mnie za duże emocje. - pokiwał głową siadając przy drzewie. Zaczął oblizywać rany na całym ciele prócz skrzydeł.

Szasta

-Zaczekaj tu-odrzekł i pobiegł nad samo morze.Wszedł i zanurkował, po chwili wyszedł na brzeg z wodorostami i świecącą rośliną.Zjedź to-wskazał na świecącą roślinę-To z łagodzi ból-wodorosty rozsmarował w łapach i roztarł po ranach-Dzięki temu szybko znikną poparzenia i rany od nich, ale będziesz trochę śmierdzieć-dodał i usiadł obok.-czegoś ci trzeba?-zapytał.

Mack

- Powiadasz śmierdzieć? No to przez kilka dni mam spokój z wilczycami xD - zaśmiał się ironicznie mówiąc te słowa. Zjadł świecącą roślinę. Spojrzał kątem oka na basiora - Potrzeba mi jednej rzeczy... Potrzeba mi Okami. - w głębi duszy zła strona się śmiała z tego co wymawiał Mack.

Szasta

-Okami-wymamrotał...westchnął ciężko i wrócił wzrokiem na basiora-...Tego ci nie mogę dać-dodał i zamyślił się.

Mack

- No co, ty chcesz? Przyszła tutaj Kyuubi, prawie i by mnie nie zabiła. Gdybyś przyszedł zastałbyś jedynie skrawek popiołu z twego przyjaciela... - mruknął oburzony całą tą sytuacją. Pokiwał głową.

Szasta

-Kyuubi mój ulubiony Demon-zaśmiał się...-Wiesz lepiej znajdź Okami jak wydobrzejesz...-dodał.Zamyślił się-Nie zabiłaby Cię-wymruczał.

Mack

- Okami? Podobna teraz nie żyję, chodź w to nie wierzę. Ach, sam nie wiem. jeszcze ta sytuacja z Klej... - westchnął z lekkim uśmiechem. Błądził wzrokiem po podłożu. Oblizał dookoła swój pysk.

Szasta

-Okami nigdy nie umrze i ja w to wierzę-rzekł i spojrzał w niebo-Klej nie znam jej-dodał i zawinął ogon wokół łap.

Mack

- Już od szczeniaka się we mnie kochała. Ale jakoś spotkałem inne wilczyce. Dopiero po kilku miesiącach, a może i latach stwierdziłem, ze ją kocham. Ale to tylko lekkie zauroczenie, przez samotność. - westchnął pod nosem.

Szasta

-Rozumiem-odrzekł i wstał-Odpoczywaj...wrócę tu jeszcze rankiem a i pomogę ci znaleźć Okami...resztę sam zrobisz twój wybór, ale porozmawiać z nią musisz-dodał i wybiegł.

Mack

- Cóż. Nie będę marnował czasu. - powiedział kładąc się. Położył łeb na łapach. Jeszcze przez kilka minut obserwował fale, lecz senność była od niego silniejsza. Oczy zamykały mu się powoli, aż zasnął twardo.

Reneesme

Podeszła do basiora. Usiadła obok niego patrząc na niego demonicznie. Machnęła ogonem z szyderczo zjadliwą miną. Wbiła pazury w ziemie głęboko i zmrużyła oczy. Mało ją obchodziło co się działo wcześniej. Nawet jej to nie poruszyło.

Mack

Otwarł oczy. Spojrzał ironicznie na wilczyce, zaśmiał się pod nosem. Tylko przy niej się tak zachowywał, tylko przy niej 'zła' strona się ukazywała. Dla niego w głębi było to dziwne, lecz na zewnątrz całkiem normalne.

Wardress

Podeszła do wilka od tyłu. - Witam pana bardzo serdecznie. - mruknęła mu do ucha uderzając ogonem o jego bok.

Mack

Nawet z wielu kilometrów rozpoznałby ten głos. - Ward... Co panią tutaj sprowadza? - zapytał z zadziornym uśmieszkiem pod nosem. Usiadł. Spojrzał na swe łapy. Westchnął pokazując swe kły. Jeszcze na nich widniała krew po walce.

Wardress

Liznęła go przyjaźnie w pyszczek, zlizując widniejącą na Nim krew. - Ja tu prawie całe swoje życie przesiedziałam a Ty pytasz co mnie sprowadza. Skąd Ty tutaj? - uśmiechnęła się zaczepiąc go ogonem.

Mack

- Tak jakoś... A nawet sam nie wiem. Coś mnie tutaj przyciągnęło. Może Okami? - zapytał, a raczej stwierdził. Spojrzał na nią z cwaniackim uśmieszkiem jak kiedyś. Machnął kilka razy ogonem. Obwinął łapy nim.

Wardress

- A myślałam, że za mnątęsknisz. - zaśmiała się ponuro. Położyła sięobok wilka wciąż dselikatnie muskając bok wilka ogonem.

Mack

- A wiesz, że nawet tęskniłem za tobą? I to bardzo, ale tak jakoś pod koniec wędrówki o Tobie całkiem zapomniałem. - powiedział patrząc na jej ogon - C mnie tak muskasz? zakochałaś się we mnie?

Wardress

- Ależ jasne, kocham Cię jak nikogo innego. - zaśmiała siezłośliwie i wsadziła mu końcówkę ogona do oka. - Straciłam szczeniaki. - szepnęła jakby sama do siebie. Uświadomiła to sobie, własnie w tym momencie.