Stara Latarnia

Kleopatra

Kleopatra zauważyła nieznajomą wilczyce.
Podeszła do niej i się przedstawiła:
- Hej,jetem Kleopatra, ale możesz do mnie mówić w skrócie Kleo, a ty jak masz na imię?-czekała na odpowiedź

Yumi

-Cześć - Odpowiedziała. - Ja jestem Yumi. Miło mi cię poznać Kleo :) - Uśmiechnęła się serdecznie - Ja jeszcze nie mam skrótu na moje imię, bo już samo w sobie jest krótkie. - Miała kiedyś skrót od swojego imienia. Jej przyjaciel mówił na nią "Yu" tak po prostu. Ten skrót przywoływał miłe wspomnienia. Ale nie chciała dać się im porwać. Usiadła i spojrzała na Kleo.
-Wiesz... Pierwszy raz Cię widzę... Długo tu jesteś? - Zapytała.

Oman · Wysłany: Pon 16:00, 01 Mar 2010 Temat postu:

Wszedł tu swym szybkim i dumnym krokiem. Rozejrzał się i ujrzał dwie piękne wilczyce. Skinął im lekko łbem. - Jestem Oman - przedstawił się.

Yumi · Wysłany: Pon 17:47, 01 Mar 2010 Temat postu:

-Witaj... Yumi - Powiedziała przyjaźnie i obejrzała się aby spojrzeć na samca

Abaddon · Wysłany: Wto 17:37, 02 Mar 2010 Temat postu:

Abaddon usiadł tuż przy ścianie latarni i wbił wzrok bystrych, złocistych ślepi w najbliższe okno. Trudno będzie się tam dostać, oj trudno... ale przecież nie ma rzeczy niemożliwych! Wilk szybko poderwał się na łapy i wbił pazury w szczelinę między wyszczerbionymi cegłami. Zaczął się wspinać.

Yumi · Wysłany: Wto 19:41, 02 Mar 2010 Temat postu:

Słysząc za sobą dźwięk pazurów drapiących/ocierających się o cegły przeszły ją ciarki. Odwróciła się w stronę tego dźwięku.
Widziała jak Abaddon się nie poddaje i za wszelką cenę chce się tam wdrapać.
Patrzyła na niego wręcz z podziwem

Abaddon · Wysłany: Wto 19:46, 02 Mar 2010 Temat postu:

No i po kilku minutach udało mu się chwycić łapami niewielkiego, dość mocno wyszczerbionego, kamiennego parapetu. Wskoczył na niego zwinnie i przez niewielkie okno przecisnął się do środka. Wyjrzał, by z góry spojrzeć na Yumi.

Yumi · Wysłany: Wto 20:21, 02 Mar 2010 Temat postu:

Uśmiechnęła się do Abaddona. Po czym wstała, podeszła i naśladowała jego wcześniejsze ruchy. Po chwili także była na górze.
Przecisnęła się przez niewielkie okienko i była na miejscu.
-No to nie źle. - Powiedziała

Abaddon · Wysłany: Wto 20:28, 02 Mar 2010 Temat postu:

- Ha! - powiedział, z nieukrywanym zadowoleniem majtając puszystym ogonem na boki. Jego marzenie z dzieciństwa wreszcie się spełniło! Gdy jego ślepia przyzwyczaiły się już do półmroku panującego wewnątrz budowli, spojrzał na Yumi i rzekł. - Widzisz? Wreszcie się udało.

Yumi · Wysłany: Wto 20:32, 02 Mar 2010 Temat postu:

-No to ja mam pomysł. Kto pierwszy na górze.! - I nie czekając na reakcję Abaddona ruszyła i zaczęła biec po schodach.

Abaddon · Wysłany: Wto 20:43, 02 Mar 2010 Temat postu:

- Osz ty! To nie fair - zawołał ze śmiechem i biegiem ruszył za Yumi. Był wilkiem szybkim i wyćwiczonym, więc bardzo szybko zrównał się z towarzyszką.

Yumi · Wysłany: Wto 21:24, 02 Mar 2010 Temat postu:

Yumi zaśmiała się. Widziała Abaddona biegnącego obok niej. I przyśpieszyła.
Tak. Rywalizacja była czymś co lubiła

Abaddon · Wysłany: Wto 21:29, 02 Mar 2010 Temat postu:

Wciąż gnał po schodach, omal nie potykając się kilka razy o stopnie. Te schodki to był dziwny wynalazek - jak wszystko, co wyszło spod ludzkich łap. On również nieco przyspieszył, lecz nie na tyle, by całkowicie wyprzedzić Yumi. A niech tam ma satysfakcję, że z nim wygrała xP

Yumi · Wysłany: Wto 21:42, 02 Mar 2010 Temat postu:

Yumi była już prawie na górze. I dobiegła do końca.! xdd
-Łiii.! Wygrałam! Ale jak się dowiem, że oszukiwałeś to będzie źle. - Powiedziała z powagą w oczach, lecz na jej pyszczku siedział uśmiech spowodowany wygraną.
-Wow... Jak tu pięknie - Patrzała z wysoka na krajobraz. Jej oczy się błyszczały i były duuuuuże xdd

Abaddon · Wysłany: Wto 21:47, 02 Mar 2010 Temat postu:

Zatrzymał się za Yumi, z trudem hamując i ratując się przed wpadnięciem na wilczycę. Na jej pierwsze słowa jedynie przewrócił oczami i uśmiechnął się lekko. - O tak... pięknie. Nie sądziłem, że stąd będzie aż tak wspaniale widać morze i najbliższe plaże - powiedział.

Yumi · Wysłany: Wto 22:22, 02 Mar 2010 Temat postu:

-No masz rację - Oznajmiła wesoło. - Nigdy tu nie byłam... Jestem tu pierwszy raz... - Przyznała

Abaddon · Wysłany: Wto 22:29, 02 Mar 2010 Temat postu:

- Ja też. Zresztą... - zaczął i rozejrzał się, marszcząc nos na widok wyjątkowo grubej powłoki kurzu, zalegającej na zimnej podłodze. Skończył, gdy omiótł pomieszczenie spojrzeniem. - ...wygląda na to, że jesteśmy jednymi z pierwszych, którym udało się tu dostać.

Niki · Wysłany: Wto 22:44, 02 Mar 2010 Temat postu:

Lekkim krokiem idąc po brzegu plaży wilczyca zmierzała ku krainie. Wędrowała już tak bardzo długo aż jak widać powróciła do tego miejsca. Rozejrzała się burzliwymi, jaskrawymi tęczówkami po plaży. Ta stara latarnia, w którą się często wpatrywała. Westchnęła ciężko i strzepnęła uchem zatrzymując się kilka kroków dalej od brzegu gdzie piasek nie był wilgotny. Zrzuciła z grzbietu czarny plecak przerzucony przez jej ciało a z jego wnętrza wydobyła płótno nawleczone na drewnianą oprawę oraz czarny szpiczasty kawałek węgla, który był jej ołówkiem? Czymś w tym rodzaju. Ustawiła swoją sztalugę opierając o głaz przed sobą i zerkając to raz na latarnie to raz na płótno zaczęła robić pierwszy szkic swojej pracy. Artystyczna natura wzięła górę i pogrążyła się teraz w swoim świecie.

Abaddon · Wysłany: Wto 22:51, 02 Mar 2010 Temat postu:

Jeszcze raz rozejrzał się po latarni z obrzydzeniem wymalowanym w złocistych ślepiach. Nienawidził kurzu i brudu. Pedantyzm? Być może, Abaddon był pełen przedziwnych sprzeczności. Wstał i jął schodzić po schodach, uprzednio powiedziawszy. - Yumi, ja już idę. Będę na dole. Gdybyś miała problem z zejściem z latarni, zawołaj mnie. Pomogę ci - po tych słowach zbiegł po stopniach i wyskoczył przez niewielkie okienko, zgrabnie lądując na łapach.

Niki · Wysłany: Wto 22:59, 02 Mar 2010 Temat postu:

Pogrążona w świecie twórczości wpatrywała się zielonymi ślepiami w płótno na, którym powstał już pełen zarys latarni, skał otaczających ją, o które rozbijają się fale, księżyca zlewającego się z ciemnym bezkresem wód przypominających otchłań. Słysząc hałas opadnięcia z wysokości jakiegoś sporego ciężaru poruszyła uchem i obróciła się w stronę dźwięku. Jej oczom ukazała się sylwetka wilka. Wpatrywała się w niego chwile po czym wróciła wzrokiem wyżej na latarnie nie przerywając pociągnięć łapą, w której trzymała swój przyrząd do malowania.