Stara Latarnia

Helmi

- Jeej... - mruknęła, wyobrażając sobie takie stworzenie. Znów położyła się na piasku, tym razem jeszcze bliżej Atrity. Merdała ogonkiem, czekając na resztę opowiadania.

Siomha Lorcan

Będąc tuż przed Miką, wykonała natychmiastowy unik i wyminęła wilczycę. Szybko dopłynęła do brzegu i padła zmęczona na piach. Spojrzała w górę, na Starą Latarnię... Zaczęła się zastanawiać, czy Abbadonowi udało się do niej w końcu dostać... Była to absurdalna myśl i zaraz ją od siebie odrzuciła. Położyła się na brzuchu, ciesząc się promieniami słońca.

Atrita

- Złoty Smok przyleciał do wyludnionego, zniszczonego przez okrutną bestię obszaru, zamierzając pokonać go i uwolnić świat od jego niszczących zapędów. Dwa stworzenia starły się ze sobą - zły korzystał ze swych mocy i masy ciała, natomiast dobry polegał na mocy światła i swej zręczności. Natarły na siebie w tym samym momencie, a wtedy cień i blask otoczyły ich szczelną kopułą. Walczyły ze sobą zaciekle, żaden nie chciał się poddać.

Helmi

W skupieniu słuchała opowiadania. Ziewnęła krótko i podeszła do niej. Wtuliła się w Atritę i zmrużyła oczka, nadal jednak słuchając każdego wypowiedzianego przez nią słowa. Z każdą chwilą stawała się coraz bardziej senna.

Atrita

Otuliła małą puchatym ogonem, które wręcz zlewał się z coraz głębszymi cieniami.
- Obaj przeciwnicy bardzo ucierpieli w tej walce, przelali wiele swej krwi za swą sprawę. Jednak w pewnym momencie stało się coś, co przeważyło niebezpiecznie szalę zwycięstwa. Podła bestia przywołała wyjące widma zabitych mieszkańców lasu, Złoty Smok zatrzymał się i tę chwilę wahania wykorzystała zła istota. Wgryzła się w kark dobrego, przebiła szponami jego klatkę piersiową, płuca, drasnęła nawet serce.

Helmi

Oczka Helmi z powrotem szeroko się otworzyły, przypominając teraz dwie duże monety. - I... on zabił tego dobrego? - zapytała. Takie zakończenie było dla niej nie do pomyślenia. Wszystkie historie muszą kończyć się dobrze!

Atrita

Przytaknęła w milczeniu, przymykając lekko ślepia.
- Zły smok zrzucił swego złotego pobratymca z klifu, wprost w zachłanne wnętrze zimnego morza. Jednak Złoty nie zamierzał tak po prostu odejść, toteż swym ostatnim tchnieniem i wolą umierającego, która jest niezwykle silna, przeklął bestię. Sprawił, iż ta nie potrafiła wychylić się nawet idribinę poza teren lasu, który został przejęty przez potworną istotę. Ta męczyła się na niewielkim skrawku ziemi, umierając z głodu. Wreszcie padła, a jej szczątku zatruwają ten las do dziś.

Helmi

- Szkoda, że ten dobry smok zginął - mruknęła i zmrużyła fioletowe oczka, wtulając się mocno w Atritę. Helmi coraz bardziej morzył sen, więc małą znów ziewnęła przeciągle. Nie chciała jeszcze zasypiać, tak bardzo zależało jej na odwiedzeniu starej latarni jeszcze dziś!

Atrita

Zauważyła bez problemu chęć małej do odwiedzenia latarni oraz jej wzbranianie się od snu. Na jej pysku zawitał nikły uśmiech.
- Nie zawsze złapiesz zająca na czas - rzekła przekornie, czochrając lekko Helmi po łepku. Opatuliła ją szczelniej ogonem, nachylając się nieco. - Sen oczyści Twoje myśli i sprawi, że zachwycisz się bardziej odwiedzinami w wieży świateł - dodała cicho.

Helmi

- No dooooobrzeeee... - mruknęła, usiłując stłumić jeszcze jedno ziewnięcia. |Zamknęła oczy i jeszcze mocniej wtuliła się w Atritę, o ile to w ogóle możliwe. Nie potrzebowała zbyt wiele czasu na zapadnięcie w głęboki sen.

Atrita

Czuła drobne ciałko wtulające się w nią, lecz nie sprzeciwiła się temu. Można rzec, iż przyzwyczaiła się do takich zachowań, które niegdyś skrytykowałaby od razu i odsunęła się natychmiast. Lecz teraz wszystko było inne, każda rzecz zmieniła się, postrzeganie świata uległo przemianie. Musnęła nosem ucho małej, jak gdyby chciała powiedzieć "Dobranoc".

Ayana

Ayana weszła i sie wygodnie położyła, patrząc w strone skąd przyszła i czekając aż stamtąd wyłoni sie także Blathe.

Blathe

Wszedł za nią ... I położył się obok Ayany. Zamruczał jej do uszka i uśmiechnął się.

Ayana

Ayana uśmiechneła sie jak zobaczyła Balthego, jak on sie już położył to ona go lizneła w policzek, bardzo go polubiła.

Blathe

Uśmiechnął się do niej gdy polizała go po w policzek. On także ją bardzo lubił ... Znów zamruczał jej do uszka ...

Ayana

Ayana nie mogła marzyć o niczym lepszym, leżała w pięknym miejscu z wilkiem w którym sie zakochała i patrzała na piękny zachód słońca.

Blathe

Spojrzał jeszcze raz na nią ... Po chwili spojrzał na zachód słońca. Piękna chwila ... Nie wiedział, że aż tak się zmienił o rozmowie ze znajomą Flake. Uśmiechnął się pod nosem.

Helmi

Po jakimś czasie Helmi zaczęła wracać do życia. Uniosła łebek i ziewnęła przeciągle. Kiedy otworzyła ślepka, od razu spojrzała na Atritę, jakby chciała sprawdzić, czy wilczyca nie zostawiła jej tu samej.

Ayana

Ayana była zadowolona, chociaż na chwilke jej uśmiech zmienił sie w swoje odbicie, myślała o czymś, i to jej troche psuło humor.

Blathe

Spojrzał na nią ...
- O czym myślisz ? -. spytał cicho. Widział, iż humorek się jej troszkę zepsuł.