Tęczowe morze

Hei

- Tak, myślę, że mu się spodoba - odpowiedział Hei na pytanie, które dotyczyło głaskania kota. Eiji był leniwym pieszczochem i włóczykijem jednocześnie, więc na dobrą sprawę przypominał nieco swojego towarzysza. - Nie, też jestem tutaj zaledwie od kilku dni - odrzekł na kolejne zagadnienie wilczycy. Odczuł ulgę, wiedząc, że nie jest jedynym nowym wilkiem w krainie. Kot, słysząc swoje imię z ust wadery spojrzał na nią wyczekująco, wbijając w nią swoje spojrzenie.

Onnea

Wadera otrzymując pozwolenie Hei'a powoli i spokojnie zbliżyła swą łapę do głowy kota i delikatnie - bowiem wobec mniejszych od siebie zwierząt zawsze starała się być spokojniejsza i rozważniejsza, coby im nic nie zrobić, pogłaskała go. Dziwne to jakieś zdanie, ale poprawiać mi się nie chce, więc przejdźmy dalej.
- Jesteś naprawdę ładnym kotem, wiesz? - rzekła do niego, uśmiechając się przyjaźnie.
- I jak? Podoba Ci się tutaj? Już kogoś poznałeś? - według niej każdy zasługiwał na maksimum zainteresowania, a przy jej zafascynowaniu światem nie było to zbyt trudne.
- Oczywiście, jeśli mogę spytać. - dodała po chwili, uśmiechając się nieco delikatniej, niż do tej pory.

Hei

Kot w odpowiedzi na głaskanie zaburczał niczym stara wiertarka i wtulił głowę w łapę wilczycy, dając do zrozumienia, że mu się podoba.
- Poznałem jedną... może dwie osoby... i chyba tak, kraina wygląda na interesującą - powiedział spokojnie, obserwując waderę i swojego towarzysza. - Pewnie zostanę tutaj na nieco dłuższy czas, ostatnio mam dość tułaczki - wyznał szczerze.

Onnea

A ona uśmiechnęła się wesoło w odpowiedzi na mruczenie kota. Ah, jakże ten świat piękny i z każdej strony zaskakujący - jak na razie jedynie pozytywnie. Zamachała energetycznie puszystym, równie żółtym, co reszta jej futra ogonem, wsłuchując się w słowa samca.
- Chyba nawet wiem co czujesz. Też podróżowałam trochę, nim tu dotarłam. - rzekła, po czym zaśmiała się entuzjastycznie.
- Wprawdzie nie jestem tu zbyt długo, ale czuje, że to miejsce dla mnie. - dodała po chwili, wzdychając z usatysfakcjonowaniem. Jedyne, czegokolwiek w życiu żałowała, to tego, że nie ma lotnych skrzydeł. Już od małego marzyła, by unieść się w przestworza.

Hei

Hei kiwnął głową, mimo, że nigdy jeszcze nie uważał żadnego miejsca za stworzone specjalnie dla niego. Z drugiej strony jednak, wciąż mało czasu spędził w tej krainie, więc wszystko jeszcze mogło się przecież zmienić.
- Do jakiej watahy dołączyłaś? - zapytał nową znajomą, przerywając milczenie, które zawsze wprowadzało go w zakłopotanie.

Onnea

Machnęła swymi nielotnymi skrzydełkami, uważnie słuchając samca.
- Do watahy Wiatru. Idealne stado dla mnie. - uśmiechnęła się pogodnie, przerzucając wzrok na czarnego kota. Po chwili, skojarzyła swą wypowiedź z dziwną sytuacją, którą próbują rozgryźć razem z Abbey. Słońce władcą pustych ideałów... musi się kiedyś dowiedzieć, co to oznacza! No, ale to nie teraz.
- A ty? - zapytała wesoło, a jej wzrok powędrował ku wilkowi.

Hei

- Hm, ja dołączyłem do Wody - powiedział samiec. Właśnie, woda. Ta wataha wydała mu się najbezpieczniejszym wyborem ze wszystkich oferowanych każdemu nowemu wilkowi w krainie. - Szczerze mówiąc nie wiem wiele o stosunkach między watahami i o samych watahach również, ale chyba Wiatr i Woda są sobie dość bliskimi stadami... - zamyślił się, nie do końca wiedząc, czy kieruje te słowa do Onney, czy do siebie samego.

Onnea

- Tak, też coś o tym słyszałam! -zaśmiała się przyjaźnie i potrząsnęła energicznie głową, na znak zgodzenia się ze słowami samca.
Ah, jakaż to wspaniała kraina - Onn wciąż nie mogła się na nią napatrzeć. Szkoda, że nie znalazła sobie własnego miejsca - dokładniej mini domku w wilczym wydaniu. Onnei marzy się niewielka, przytulna jaskinia z pięknym widokiem, najlepiej na ocean, albo góry. Taaak.
- Zakwaterowałeś się już gdzieś? Ja wciąż szukam jakiegoś ciekawego miejsca. - rzekła, uśmiechając się do niego wesoło.

Hei

Faktycznie, w najbliższym czasie trzeba będzie znaleźć jaką kwaterę, w końcu przyjdzie zima, a nasz Burek budki ni ma.
- Jeszcze nie, ale pewnie będę czegoś szukał z Eijim w najbliższym czasie - powiedział Hei, spoglądając na kocura, który leżał z brzuchem na wierzchu i uniesionymi w geście oddania łapami.

Onnea

- Ja również! - rzekła wesoło, machając z wolna krótkim, acz puszystym ogonem. Wnet do jej głowy wpadł pewien pomysł.
- A może poszukalibyśmy czegoś razem? - spytała, wbijając swój złocisty wzrok w samca z nadzieją. Każda okazja jest dobra by napawać się pięknem tego miejsca!
- Nawet jeśli nic nie znajdziemy, to i tak zwiedzimy trochę krainy - starała się go jakoś zachęcić. Ah, gdzie tylko ona znajdzie wysoko położoną, małą, acz przytulną jaskinie z widokiem na morze i góry? Będzie trudno. Jej nogi już powinny się przygotowywać na niezły wysiłek.

Hei

- Wprawdzie mieszkamy na innych terenach, ale... możemy czegoś poszukać - powiedział powoli Hei, drapiąc się po brodzie, niczym zamyślony myśliciel. - Prowadź - rzucił w stronę nowej znajomej i uśmiechnął się przyjaźnie.

Dżizzz, więcej nie dam rady. .-.

Taimi

zawitała w tym miejscu w podskokach się zjawiając. Dosłownie! Tak, podskakujący wesoło wilk. W sumie wilczyca nawet. Tego jeszcze chyba nie grali w żadnym cyrku! Tak czy inaczej, tak tu właśnie przybyła. Zatrzymała się na brzegu, prawie że wpadając do wody. Zaśmiała się sama do siebie. Ale woda była piękna, kolorowa! Trzeba z łapą na sercu przyznać rację temu, kto akwen ten nazwał "Tęczowym Morzem". Zawiesiła pełne zainteresowania spojrzenie na barwnych falach, rozbijających się o plażę.

Cheeky

Wilczyca przybiegła tutaj pełna dobrej energii. Ta kraina była taka piękna. O i jeszcze to cudne morze! Najpiękniejsze miejsce w jakim była! No po prostu cud, miód i malina!
Wilczyca ujrzała dorosłą samicę. Brązowo-niebiesko-białą. O mamuniu! Jakie dziwne istoty są na tym świecie. Wilczyca usiadła niedaleko samicy i zaczęła się na nią gapić.

Taimi

A Taimi to wcale nie przeszkadzało. Jako niania lubiła młodsze od siebie istoty. Po prawdzie sama była nadal nieco wyrośniętym szczenięciem, ale cicho sza bo się wyda!
- Dzień dobry. - przywitała się kulturalnie, ciepłym tonem głosu.
- Jestem Taimi, z Watahy Wody.

Cheeky

Wilczyca odpowiedziała z nutą ostrości.
-A ja jestem koszmarem sennym małych dzieci. Śmiertelnymi chorobami i wszystkim najgorszym. To ja Bezczelna. Witam cię bez zainteresowania.
Cheeky nie chciała się teraz przyjaźnić, chociaż kolorowa wilczyca napawała ją ciekawością.

Taimi

A Taimka uniosła jedynie brew, badawczo spoglądając na Cheeky. Pokręciła rozbawiona głową. Nie ma to jak wysokie mniemanie o sobie, ale co ona się tam wymądrzać będzie.
- Skoro bez zainteresowania, po coś do mnie przyszła? Przeczysz sama sobie lub jesteś kolejną przedstawicielką coraz szerszego grona hipokrytów, których z całego serca nie znoszę. Na takich szkoda czasu. Koszmar. Dooobre. - podsumowała, po czym zaśmiała się - nie kpiąco, tylko serdecznie, jak to miewała w zwyczaju. Spojrzała na nią rozbawionymi oczyma. Ciekawe, czy przyjmuje tu jakiś psychiatra?

Cheeky

Wadera powiedziała do wilczycy:
-Zluzuj trochę! Jestem taka jaka jestem, bo taką mnie wychowali. Więc cicho siedź i o tym nie gadajmy, okej?
Bezczelna się robiła trochę rozgniewana. Ale to dobrze. Userka lubi nią pisać rozwścieczoną. Ale lepiej by było gdyby Taimi próbowała się z nią zakumplować.

Taimi

- Nie mów do mnie takim tonem, nie życzę sobie tego. Proponuję układ, ja nie poruszam tematu Twojego wychowania i karygodnego zachowania, Ty zaś choć próbujesz dać się lubić. - Taimi spiorunowała tamtą spojrzeniem. Nie będzie jej mówić, co ma robić. Żeby kogoś pouczać, samemu trzeba mieć minimum wiedzy na tematy, w których się mądrzymy. Taimi może by i próbowała się z nią zakumplować, gdyby nie jej zachowanie. Może użytkowniczka Cheeky gna do tego, by zaprzyjaźniać się z tymi, którzy są dla niej niemili i mają ją w nosie. Taimi taka nie jest. Niestety.

Cheeky

Wilczyca odetchnęła i powiedziała:
-No! Już myślałam ,ze jesteś jakąś uległą samicą, a tu jesteś inna! Zadziorna! I umiesz postawić na swoim. Brawo! Takie właśnie samice lubię.-po czym Bezczelna poklepała nianię po plecach. Niech wie, że Cheeky zaczyna ją lubić.

Taimi

Zrobiło jej się nieco głupio. Zadziorna? Ona? Ona po prostu nie chciała, aby ktoś kazał jej się zachowywać tak a nie inaczej, dlatego się postawiła. Zmieszała się na słowa młodszej od siebie wadery, podrapała z zakłopotaniem po łbie.
- Cóż, skoro tak mówisz... Na ogół staram się nie wchodzić nikomu w paradę... - wyznała może nieco niechętnie, patrząc na nią z ciepłym uśmiechem wymalowanym na pysku.