Wysepka skarbów

Noish

Podniósł na nią wzrok, tym razem zmywając z pyska grymas smutku, zostawiając tylko nieznaczny uśmieszek. - Chcę, bardzo chcę, ale... Powoli, nie chcę jeszcze próbować typowych romantyzmów, lepiej będzie jeśli twój i mój... Nasz związek rozwinie się wolno, na podstawie wspólnych relacji - Przekrzywił nieznacznie łeb, oczekując na reakcję wilczycy. Uda się, albo się nie uda, prosta filozofia, bynajmniej najmilsza. Nie, nie chciałby jej stracić, żyjąc z myślą, że skarb umknął mu między palcami nie potrafiłby żyć...

Xerri

Wilczyca także tak myślała i powiedziała:
-Cieszę się, że nadal chcesz ze mną być.
Po tych słowach delikatnie pocałowała basiora w usta. Nie chciała być nachalna. Wręcz przeciwnie, chciała, żeby wilk sam chciał czegoś więcej.

Noish

Skierował na nią spojrzenie swych ocząt, posyłając w odpowiedzi szeroki uśmiech.
- Nie potrafiłbym odmówić komuś takiemu - Potrząsnął energicznie łbem, odrzucając na bok kilka kosmyków, uparcie zsuwającym się ku ślepią basiora. Z skupieniem studiował twarz Xerri, jakby w przy następnym spotkaniu chciał móc przejrzeć ją na wylot. Miłość od pierwszego wejrzenia? Bajka piękna, ale czy nie krucha?

Xerri

Wilczyca smutna, ze samiec nie widzi ich przyszłości, położyła się na ziemi i zachlipała cicho. Nie miała szczęścia w miłości. Oj nie. Co to to nie. Myślała, że z Noish'em będzie inaczej. Czy się myliła? Noish pokaże.

Noish

Odmowa, a gdzież w jego słowach odmowa? Czy w jego łebku myśli obierały własną drogę, nie pytając go nijako o zgodę? Cóż, za parszywa gra na tym świecie? Jego pysk wykrzywił się, dla wyśmienitej odmiany, w smutnym grymasie. Nieśpiesznie zbliżył się do Xerri, ostrożnie, niemal skradając. - N-nie płacz, nie chciałem Cię urazić... Ja Ci przecież nie odmawiam - Nachylił się nad samicą, delikatnie trącając ją łapą, starając się uśmiechnąć pocieszająco.

Xerri

Wilczyca przestała płakać i powiedziała:
-Ale ty nie widzisz dla nas przyszłości. Ja chcę być z Tobą. Chce czuć ciepło bijące od ciebie. Chce, żebyś jak jesteś ze mną nie uganiał się za innymi. Chce być z tobą szczęśliwa.
Wilczyca wstała i przytuliła się do samca.

Noish

Na jego pysku wymalował się obraz skupienia, z domieszką lekkiego, ukrywanego strachu. Zapewne miłość wlicza się w część dorastania, czy jest dużym krokiem, oznaczającym przeskok ku dorosłość? Za wiele pewnie się nie zmieni, chodzi o określenie ich partnerstwa ładnym słowem, miłość pomiędzy nimi i utrzymywanie jej. Codziennie... Jak dotąd szwendał się on swoimi drogami, acz mając towarzysza życia nie byłoby chyba tak źle. - Kto powiedział, że nie widzę? - Znów na jego pysku wymalował się pogodny uśmieszek, będący niemal nieodłączną częścią jego żywota, niezależnie od chwili. Ogon wilczy wykonał jeden, szybki, wahadłowy ruch, dodając atmosferze pogodności. Brwi samca ścignęły się w pytającym geście. Widzieć, nie widzieć? Podążą ścieżkami, które przyszykował im los, takie życie...

Xerri

Wilczyca wstała i przytuliła samca do siebie. Pocałowała go delikatnie w policzek. Delikatność. Wilczyca wpadła na pomysł i powiedziała:
-Pójdziemy do ciebie?
Po czym jeszcze raz pocałowała basiora.

Noish

Dom, dom... Co kryło się pod tym słowem? A gdzież znajdowała się jego definicja, zastosowana w przypadku Noishowego żywota? Nie istniała, zbiegiem okoliczności nie powstała, zapewne nawet powstać nie miała, przez bolesne zapomnienie. - Hm... A może lepiej do ciebie - Obdarzył samicę promiennym uśmiechem, kąciki jego ust drgały pociesznie, chcąc utrzymać się na jak najwyższej wysokości.

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się promiennie. I odpowiedziała na pytanie:
-Jasne czemu nie? Spodoba ci się u mnie!
Wadera wstała i ruchem głowy zaprosiła wilka aby poszedł za nią.
z.t Chodź do jaskini
Xerri!

Noish

Energicznie skinął łbem, czując już zapowiedź dobrego spotkania, być może z nieznaczną nutą romantyzmu. Kąciki jego pyszczka już bez trudu uniosły się wysoko, ukazując sporą dozę zadowolenia. - Idę, idę - zapewnił, wykonując żywiołowy krok za Xerri. Otrzepał się jeszcze, by usunąć z sierści wszelkie ślady użytkowania w danym terenie, potem zaś potruchtał za samką.

z.t

Shenzy

Shenzy przybiegła truchcikiem. Usiadła przy rosnącej palemce. Czekała na Bercię. Chciała w końcu normalnie pogadać, wyżalić się komuś i wgl.

Berenika

Ber przybiegła tu tuż za Shenzy. Jeszcze tylko rozprostowała skrzydła by jej nie zdrętwiały i usiadła przed nią.
- Mam nadzieję, że tamta dwójka zajmie się swoją własną rozmową. - Powiedziała spokojnie - Huh, nie lubię, gdy ktoś zabiera mi rozmówcę.
Ostatnie zdanie wypowiedziała dlatego, że przypomniało jej się jak zaczęła gadać z Shen, a tu nagle... Rubin się im wciął do rozmowy. Huh, nieładnie. Gdy sobie to przypomniała, uśmiech na jej pysku, zdawać się mogło, stal się szerszy o ile to byłoby możliwe.

Shenzy

W końcu spokój. To o czym chcesz porozmawiać? - Uśmiechnęła się i zaczęła grzebać w złocistym piasku by odnaleźć jakiś malutki skarb.

Berenika

Ber zamyśliła się na chwilę, lecz jak ta chwila minęła, to aż podskoczyła.
- O wszystkim! - Krzyknęła z szerokim wyszczerzem - Hm, od kiedy tu jesteś?
No tak, podstawowe pytanie. Ber już dość dobrze znała tę krainę, mogła o czymś ciekawym opowiedzieć, lecz najpierw czekała na odpowiedź Shenzy.

Shenzy

Shenzy namyśliła się szybko. Poprawiła krawacik - Hmmmmm... No od jesieni. No... Dodładnie nie pamiętam. A ty? Mogę ci coś zdradzić? - Uśmiechnęła się nieśmiało.

Berenika

- Ja jestem tu od ponad siedmiu lat. - Odpowiedziała - Hm, mi możesz zdradzić wszystko. Nie jestem osobą, która wygaduje nie swoje tajemnice innym
Tak, prawda, Ber chyba nigdy nie zdradziła niczyjego sekretu innej osobie. Z resztą, rzadko utrzymywała czyiś sekret, toteż była to dla niej niespodzianka, że Shenzy jej zaufała.

Shenzy

Shenzy zarumieniła się, bo to był jej pierwszy raz - Mam cieczkę... Trochę mi to wstydliwe, bo mam ją po raz pierwszy. A ty miałaś kiedyś? - W końcu wygrzebała niewielką monetę.

Berenika

Ber kiwnęła głową, uśmiechając się ciągle.
- To normalne u samic, które dorastają. Każda ma. - Odpowiedziała - Jeśli nie ma, to znaczy, że jest bezpłodna.
Tak, cieczka nie była nowością dla Ber, toteż nie denerwowała się, gdy ją miała.
- Przyzwyczaisz się. - Dodała jeszcze - To nie jest rzecz, której powinnaś się wstydzić.

Shenzy

Uffff... Będę mogła mieć dzieci. Zostaniesz ciocią ^^ Jeśli chcesz. - Uśmiechnęła się. Nadgryzła monetę. Prawdziwa. Zaczęła szukać następnych.