Złociste Morze

Yukoshi

/ Mi też tak troszeczkę :D Jbc. moja Yuki ma coś nie tak z głową bo za długo przebywała sama. Tak jak by rozdwojenie jaźni, ale zczasem jej przejdzie. Chyba. /

Nagle znów ten koszmarny głos w jej głowie mówił.
Lubisz go bo dzięki niemu możesz zapomnieć. Dlatego chcesz zostać tu, z nim ... Zamknij się ![/b] - Kazała głosowi w swej głowie który w ciąż coś mówił. Brzmiał jak jej, a za razem wydawał się jej ... obcy? -[i]Jeżeli masz na myśli, że go wykorzystuję to wiec, że to nie prawda! - Może i kłóciła się ze sobą w myślach, ale skutki tej kłótni były widoczne. Zaczęła się lekko wzdrygać jak by płakała, a jej oddech stał się nie równy.
- To nieprawda ... - Ostatnie zdanie wyszeptała, nie zdając sobie sprawy z tego, że już nie mówiła w swojej głowie tylko na jawie.

Wilczur

Wilczur zauważył, że Yukoshi, płakała? Jęczała? Chyba coś takiego. Słysząc jej ostatnie zdanie przytulił ją bardziej do serca. Podobno to uspokaja.
- Wszystko będzie dobrze... - nie wiedział, co się stało, ale powiedział to, by nieco uspokoić przyjaciółkę.

Yukoshi

- To się nigdy nie skończy ... Prawda ? Ona zawsze będzie mnie prześladować. Bo jest ... mną ? Jednak z drugiej strony jej głos wydaję się całkiem obcy. - Wtuliła się w Wilczura i słuchała równego bicia serca przyjaciela. Trochę się uspokoiła. spojrzała na basiora z łzami w oczach. Czułą się taka bezradna i słaba, a wystarczyły tylko słowa które wypowiedział. Czułą się przy nim bezpieczna bo był jej przyjacielem. Ufała mu.

Wilczur

Wilczur przetarł policzki Yuki i westchnął. Miał parę pomysłów...
- Yuki, powiedz, jak długo... ,,Ona'' cię prześladuje? -zapytał. Basior wiedział chyba jak w takich sytuacjach zareagować. Ale to musi być tak długo jak trzeba...

Yukoshi

Wadera nie wiedziała o co chodzi przyjacielowi, ale zastanowiła się spojrzała pustym wzrokiem przed siebie.
- Tylko nie mów nikomu. Jakieś kilka lat i jest co raz gorzej. Już od dłuższego czasu nie słyszałam jej, ale teraz jak poznałam ciebie ... - Znowu spojrzała na samca - Mówi, że cie wykorzystuje, ale to nie prawda. - Powiedziała nagle.

Wilczur

Wykorzystuje? Wilczur nie myślał jak dotąd o czymś takim, ale wierzył w słowa Yuki.
- Jestem szpiegiem. Ja informacji nie zdradzam. - zapewnił przyjaciółkę basior.
Nie mógł jej pomóc. Ale jacyś magowie, czy szamani mogliby to odwrócić...

Yukoshi

Spojrzała na Wilczura.
- Dziękuję ... - Nie wiedziała co ma zrobić, czuła się przygnębiona i lekko ospała, nie chciała jednak puścić basiora. Nie teraz. Przez chwile stała bez ruchu. Głosy w jej głowie cichły. Odetchnęła z ulgą. - może wyjdziemy z wody ? Trochę się zimno zrobiło. - Zapytała niepewnie. Dalej jednak przytulała Wilczura czekając na jego odpowiedź. Znowu zachowywała się jak wcześniej, na jej kufie zagościł dobrze znany basiorowi lekki, radosny uśmiech.

Wilczur

Wilczur odetchnął z ulgą.
- Skoro ci zimno, to chciałbym naprawdę potrafić przywołać słońce, albo mieć chociaż koc... - powiedział basior po czym zaczął powoli wychodzić z zimnej wody.
Kiedy basior zauważył uśmiech na twarzy wadery, od razu poczuł się jeszcze lepiej.

Yukoshi

Znowu była radosna. Zaśmiała się na jego słowa.
- trzeci raz ci to mówię ale jesteś naprawdę miły. - Uśmiechnęła się szerzej. Wyszła z wody otrzepała się i położyła na piasku.
- Wiesz od kąd cię poznałam mam ochotę cały czas chodzić uśmiechnięta. - Spojrzała na basiora tymi radosnymi ślepiami.

Wilczur

- Dziękuję. - powiedział Wilczur siadając na piasku. [/b] - Cieszę się. Widząc twój uśmiech, czuję się szczęśliwy.[/b]
Basior chcąc, nie chcąc, ziewnął i zaczął patrzeć się raz to na morze, raz to na Yukoshi.

Yukoshi

Wadera również ziewnęła, była taka śpiąca. Ledwo wypowiedziała następne zdanie.
- Ciesze się słysząc twe słowa. - Zasnęła i pierwszy raz od długiego czasu te sny nie miały nic wspólnego z jej przeszłością.

Wilczur

Wilczur, kiedy tylko zauważył, że Yuki zasnęła, podszedł do niej i zaczął głaskać po głowie, tak delikatnie, żeby jej tylko nie zbudzić. Sam też był senny i po jakimś czasie też położył się do snu.

Yukoshi

Jeżeli Wilczur był blisko to Yuki, :> oparła się o niego czuła jego ciepło i futerko, a potem pogrążyła się w głębokim i cudownym śnie.

Wilczur

Nagle Wilczur się obudził. Wiedział, że to nie sen. Był zbyt zmęczony i zaspały, żeby mieć sny. Od futra Yuki biło miłe ciepło. Basior przez chwilę podniósł głowę i patrzył się na głowę przyjaciółki, po czym znów zasnął.

Yukoshi

Obudziła się zdając sobie sprawę ze swego położenie tylko lekko obróciła głowę. Ujrzała przyjaciela leżącego obok niej. Delikatni pogłaskała go po głowię i szepnęła:
- Dobranoc. - uśmiechnęła się i położyła się z powrotem już bowiem nie miała ochoty na sen.

Wilczur

Basior jakby przez sen usłyszał słowa Yuki, po których zaczął niby lepiej spać. W jego głowie zaczęły tlić się dziwne sny, które i tak po przebudzeniu zostaną zapomniane. Jakby nigdy ich nie było...

/Wilczur budzi się w następnym poście :D/

Yukoshi

/ Nie no spoko mi tam nie przeszkadza, że chłopak sobie śpi. Ma trudną robotę, należy mu się ;D /

Rozmyślała o tym co się dziś wydarzyło jak poznała Wilczura, jak się tulili. Było jej miło i ciepło, a przy okazji - co jest chyba dla niej najważniejsze zyskała przyjaciela pierwszego w tej krainie. Jeszcze raz spojrzała na Wilczura. Westchnęła Jak on słodko śpi. Nie mogła powstrzymać szerokiego uśmiechu który pojawił się na jej kufie. Gdy już się na patrzyła spojrzała na może.

Wilczur

Wilczur tak spał i spał, nie wiedząc nawet, że Yuki się a niego patrzyła, nie wiedząc nawet, że ona się w ogóle obudziła, nie wiedząc nawet, że zrobił się dzień i słońce zaczęło świecić, nie pamiętając nawet, że koło niego leży jego przyjaciółka. Sen potrafi zamglić w głowie...

Yukoshi

A ona tylko spojrzała na niego i delikatnie dotknęła łapą żeby go nie obudzić. Cały czas rozmyślała o tym co się stało o tym jak do tej pory żyła, dosłownie o wszystkim, ale jak patrzyła na przyjaciela czuła, że to co było jest nieważne a najistotniejsze jest to, że nareszcie znalazła dom i kogoś kto ją wspiera i rozumie. W końcu uznała, że Wilczur naprawdę był senny, może po prostu potrzebował trochę snu, ciszy i spokoju. Nie chcą obudzić Wilczura delikatnie zaczęła rozglądać się po okolicy.

Wilczur

Basior po jakimś czasie zaczął powoli otwierać ślepia. Zamrugał kilka razy i spojrzał się kątem oka na Yuki. Potem ziewnął i się rozciągnął. Był zbyt zmęczony by cokolwiek mówić, więc tylko się uśmiechnął.