Złociste Morze

Helmi

Kiedy Sou ją odepchnęła, Helmi straciła równowagę i przewróciła się na grzbiet. Na szczęście miała w miarę miękkie lądowanie na piasku.
- Tak w ogóle, to mam na imię Helmi - powiedziała. Przypomniało jej się, że zapomniała się przedstawić.

Sou

Widok przewróconej Helmi wywołał u niej śmiech, który niestety rozbrzmiał tylko i wyłącznie w jej głowie. Trudno było ją zmusić do głośnego śmiania, tak samo, jak trudno było ja później uspokoić. - Jak widać, piękne imię dla pięknej waderki. - Stwierdziła, pomagając wstać małej. Westchnęła cicho, patrząc na morze. - Powiedz mi, proszę, dlaczego tak ci zależy na moim towarzystwie? Wątpię, żebyś mnie polubiła. - Położyła się, kładąc łeb na łapach i patrząc nadal na morze.

Helmi

- Naprawdę panią polubiłam - odpowiedziała, kładąc się obok Sou dokładnie tak samo jak ona. Helmu lubiła naśladować innych. - I na dodatek przypomina mi pani moją przyjaciółkę, Atritę. Też kiedyś była taka niedotykalska i na początku to nawet niemiła.

Sou

Na samo słowo 'przyjaciółka' przez jej ciało przeszły dreszcze, a sama syknęła cicho. Zmrużyła lekko oczy. - No to super. Mam nadzieję, że nie wybrałaś mnie na swoją kolejną ofiarę, co? Wolałabym, żeby ominęło mnie pranie mózgu. - Powiedziała cicho. Miała ochotę zamknąć oczy, ale... nie, to było nie w jej stylu tracić widok.

Helmi

- Ofiarę? - zamrugała ze zdziwieniem, dzisiaj już po raz kolejny. Nie zrozumiała, o co Sou chodziło. - Ja po prostu szukam towarzystwa. Od kilku tygodni włóczę się po krainie całkiem sama, nudzi mi się to.

Sou

Taka słodka kulka sama? Nie do pomyślenia po prostu! No, ale nie zamierzała tego mówić, oczywiście, że nie. To by tylko w pewnym sensie pogorszyło sytuację. - Nie lepiej znaleźć sobie jakąś... przyjaciółkę... z tego samego wieku? - Słowo 'przyjaciółkę' wypowiedziała z nieskrywaną trudnością.

Helmi

Spochmurniała, kiedy usłyszała to pytanie.
- Nie lubię szczeniąt - powiedziała. - A przynajmniej nie wszystkie lubię. Nie potrafią się normalnie bawić, są bezczelne, chamskie i wulgarne. A te normalniejsze gdzieś poznikały. A poza tym, to od dorosłego mogę się czegoś fajnego nauczyć.

Sou

Za niemalże niedowierzaniem wysłuchała małej. Na koniec zmarszczyła nos. - Niestety, muszę się z tobą zgodzić. Teraz już wiesz, dlaczego też nie bardzo chciałam z tobą gadać. - Oczywiście, że nie chodziło tylko o to, że nie chce mieć przyjaciół. Szczeniaki nie bardzo lubiły Sou, a Sou nie bardzo lubiła szczeniaki. - Nauczyć? Podaj jakiś przykład, bo nie bardzo wiem, czego mogłabyś się nauczyć, na przykład o tej... Atrity, tak? - Zaciekawiło jej , jak to się stało, że mała zaprzyjaźniła się z waderą, która podobno była do niej podobna.

Helmi

- Atrita nauczyła mnie na przykład polować, opowiedziała o wielu zwierzętach, o których nigdy wcześniej nie słyszałam. I opowiadała mi dużo fajnych historii - odrzekła, nie namyślając się długo. Wszystko, co powiedziała jej Atrita zapadło głęboko w pamięć małej Helmi.

Sou

Pokiwała tylko głową ze zrozumieniem. Przeniosła wzrok z morza na Helmi. - Więc zapewne Cie rozczaruję, moja droga. Nie znam żadnych historii i marny ze mnie opowiadacz. - Rzekła bez namysłu, podnosząc się leniwie. Chyba czas się trochę poruszać, bo mięśnie jej się zastoją. Powoli powróciła do brzegu morza i poczęła iść wydeptaną ścieżką. O dziwo - w pewnym momencie zatrzymała się, posyłając małej lekki uśmiech. Później ruszyła dalej, wiedziała, że Helmi ją dogoni... pewnie tak zrobi...

Helmi

- Nie musisz być dobrym opowiadaczem, wystarczy, że na pewno jesteś mądra - odpowiedziała i wstała. Oczywiście ruszyła za Sou truchcikiem. Jeśli to był kolejny pomysł na ucieczkę przed Helmutem, to na pewno się nie uda!

Sou

Szła powoli brzegiem morza, delikatnie przeciągając łapami po mokrym piasku. Pozostawiała mocno wybite ślady, wielkich łapsk. Eh, gdyby tylko nie była taką brzydotą... Nie ważne. Nie może się tym zamartwiać. Po prostu nie. - Gdzie chcesz iść? - Zapytała, zerkając kątem oka na Helmi.

Helmi

Troszkę przyspieszyła i kiedy zrównała się z Sou, zapytała:
- Iść? Ale razem z tobą? - uśmiechnęła się jeszcze szerzej, a jej ogonek zaczął się poruszać jeszcze szybciej.

Sou

Na chwilę odwróciła wzrok na morze, później wbiła go we własne łapy. Łapy, pasujące bardziej do postaci basiora. Silne i brutalne. Zmrużyła oczy. - Jeśli zechcesz. - Sama nie mogła uwierzyć, że to mówi. Po prostu - Helmi w jakiś sposób na nią wpłynęła.

Helmi

- Zechcę, oczywiście, że zechcę! - wykrzyknęła i kilka najbliższych metrów pokonała w podskokach. - Chodźmy nad jakiś wodospad, tam jest tak fajnieee!

Sou

Posłała małej lekki uśmiech. Podziwiała się... Nie ona podziwiała Helmi. Była taka uparta, a jednocześnie taka pewna siebie. - A więc chodźmy nad wodospad. - Mruknęła. Zatrzymała się na chwilę. A czemu by nie ułatwić małej tego spaceru? - Chcesz zobaczyć jak się jedzie na galopującym koniu? - Zapytała, pochylając się i oferując małej swój grzbiet.

Helmi

- Jasne - odrzekła i od razu wskoczyła na grzbiet Sou. Usadowiła się na nim wygodnie i lekko objęła łapkami szyję wilczycy, żeby nie spaść. Wtuliła łebek w dłuższą sierść na głowie wadery. Była taka miękka i przyjemna... jak podusia.

Sou

Gdy tylko poczuła ciężar, który z resztą nie był zbyt wielki, wyprostowała się. - Trzymaj się mocno! - Powiedziała, powoli ruszając przed siebie. Kiedy tylko była pewna, że Helmi się już przyzwyczaiła pobiegła galopem przed siebie. Uwielbiała czuć ten wiatr w sierści...

obie z.t

Kaya

Z bliżej nie określonego powodu, przybyła tu Ky. Jak zwykle ciężko sapnęła i szła ze spuszczonym łebem. Legła na piachu i rozłożyła łapy. Ponieważ jest tym czasowy brak inwencji-wencji-twórczej pozwolicie, że popisze kilka krótkich postów.

Finally

Weszła jak zwykle wesołym i tanecznym krokiem z uśmieszkiem na pysku oraz grzywką na jednym oku. Zobaczyła jakąś wilczyce i podbiegła do niej.
-Cjo robis?-spytała się zapominając o dobrych manierach i powitaniu na początku rozmowy.