Pod Wilczym Pazurem

Jaina

- Nic tu po mnie. - pomyślała.
Czuła się samotna.
Strasznie samotna..
Okropnie samotna...
Odwróciła się, kołysząc na boki jakby była pijana. Wyszła z tego miejsca dosyć powoli, podziwiając jeszcze całą okolicę. Westchnęła po raz wtóry i już jej tu nie było.

Getsu

Getsu spojrzał na Mizu i powiedział: - Może być truskawkowy. - Uśmiechnął się i poszedł usiąść do stolika nr 3. Czeka, aż jedzenie będzie gotowe. Nagle pomyślał i podszedł do lady. - Czy mogę tą sałutke i sok n wynos?. -

Amija

Skrzydlata wilczyca zwiedzając okolicę, przydreptała do restauracji. Rozejrzała się dookoła, po czym podeszła do lady patrząc na cennik. - To ja poproszę tego królika nadziewanego owocami leśnymi i jakiś sok. - powiedziała uśmiechając się.

Mizu

dSłysząc Getsu Mizu wstała i podeszła.
-Można. - Powiedziała z uśmiechem. Widząc, że Dalek jest "nieobecny" poszła do kuchni i zrobiła sałutkę o raz truskawkowy sok. Spakowała to w torbę i zaniosła do Getsu.
-Proszę. O to Pana zamówienie. Razem będzie. 15, 9, 3. - Liczyła pod nosem. -Razem płaci Pan 27 kości. - Rzekła z mniej radosną miną. Z jej pyszczka można było wyczytać, że coś jest nie tak.
-Oczywiście. Proszę usiąść przy dwójeczce. A ja zaraz postaram się przynieść danie, które Pani zamówiła. - Mówiła do skrzydlatej wilczycy. - Dalek! Jeden królik i... Jaki sok? - Zapytała Amiję.

Amija

Spojrzała na jasno-brązową wilczycę. - Hmm... - zastanowiła się chwilę. - Można zrobić mieszankę ? - spytała z cwaniackim uśmiechem. Usiadła posłusznie przy stoliku numer dwa i czekała na zamówienie.

Getsu

Getsu spojrzał na Mizu i położył 27 kości. Później wziął zamówienie i powolnym krokiem wychodził. Nagle stanął, spojrzał na restauracje i wyszedł.

zt.

Hari

- Już się robi, madam! - wykrzyknął kucharz, po czym zaszył się w swym królestwie i zaczął przyrządzać potrawę.
Stukot talerzyka o parapet okienka zasygnalizował ukończenie dania.
- Mizu, królik gotowy - powiedział wesoło.

Mizu

Wzięła 27 kości i schowała. Potem podeszła do okienka i wzięła królika. Podeszła ostrożnie do stolika Amiji.
-Proszę. O to Pani króliczek w ... sosiku . - Powiedziała trochę speszona. Podeszła do barku i zaczęła robić sok. "Marchewka, truskawki, banan, jabłko i brzoskwinia." Myślała wrzucając różne składniki. Po chwili poszła z soczkiem do wadery.
-A teraz piciu. - Kolejny uśmiech. Niestety nie bardzo radosny. -Smacznego .

Amija

Spojrzała na królika i oblizała się. - Dzięki. - powiedziała i uśmiechnęła się patrząc na kelnerkę. Trochę dziwnie się zachowywała. - Hej. Coś się stało ? - spytała młodej wadery uśmiechając się przyjaźnie.

Mizu

-Ymm... Nie... - Odpowiedziała. - Proszę się nie przejmować. Jestem chyba tylko zmęczona. - Powiedziała samicy. Tak... To była prawda, była troszkę zmęczona. Ale no musiała jeszcze troszkę poczekać na przerwę.

Amija

Zaciekawiła ją ta mała. - Masz chwilkę ? - spytała wadery i nie czekając na odpowiedź zadała kolejne pytanie. - Jak ci na imię ? - uśmiechnęła się przyjaźnie do młodej wilczycy.

Mizu

-Maaaaam. - Ledwo zdążyła odpowiedzieć na pierwsze pytanie. - Mam na imię Mizu. A Pani? - Zapytała grzecznie. Nie wypada się przedstawić i olać drugą osobę. Dlatego ciągnęła rozmowę. Spojrzała na wilczycę. Zauważyła duuuuuuże skrzydła. Jej oczy zaczęły błyszczeć.

Amija

Wskazała na miejsce przed sobą. - Ciekawe imię. Jestem Amija, miło mi. - powiedziała uśmiechając się lekko. Gdy zobaczyła, że wilczyca patrzy się na jej skrzydła zaśmiała się.

Mizu

-Dziękuję. Miło mi Cię poznać Amijo. - Znowu spojrzała na skrzydła... - Wowww... Ale fajnie. Czy będę niegrzeczna jeśli spytam czy no wiesz... Umiesz latać? - Ciekawość przejęła stery xd

Amija

- Niestety jeszcze nie, ale za jakiś czas napewno będę mogła. - powiedziała i pomachała chwilę skrzydłami śmiejąc się. Już niedługo...

Mizu

-Jej... Ale fajne. A one nie przeszkadzają w poruszaniu się? - Zapytała. Ciekawiło ją latanie, skrzydła, itd. No ale co poradzić. - Musi być fajnie... A uczysz się latać? - Zupełnie zapomniała, że dopiero co poznała Amiję. No co, czasami wie komu zaufać.

Amija

- Nie, możesz normalnie się poruszać, jedynie czujesz lekki ciężar na grzbiecie, ale da sie przyzwyczaić. W końcu to część siebie. - powiedziała uśmiechając się. - Tak, uczę się, jednak jeszcze trochę czasu minie zanim będę mogła latać. - odpowiadała na każde pytanie Mizu ze spokojem. Wiedziała jakie są dzieciaki, bo w końcu miała siostrę, która także nim była.

Mizu

-Yhy. - Spojrzała na wilczycę a jej wzrok padł na szyję. Zauważyła widoczną, czerwoną kuleczkę. - Ładny wisiorek, taki widoczny. A czerwony kolor pasuje do Twojej srebrzystej sierści. - Przyznała. Potem też zauważyła czerwony znak na czole wadery. Ale nie skomentowała go. Czuła, że to nie wypada. Zastanawiała się tylko co on oznacza.

Amija

Uśmiechnęła się. - Dzięki. Dostałam go kiedyś od mamy... - powiedziała ściszając głos. Spuściła wzrok. Tak bardzo za nią tęskniła, nie wiedziała, czy w ogóle żyje. Jedna samotna łza spłynęła po jej policzku, jednak szybko ją otarła.

Salome

Podniosła sie z legowiska. Sen dobrze jej zrobił, wypoczęła.
-Oooo, zasnęłam?*zieeew*-mruknał pod nosem. Czym prędzej wstała kiwnęła da Daleka i Mizu i wybiegła na polowanie.

...

Wróciła z torbą pełna ziół, trzema zającami i dwoma półtuszami z jelenia.
-Dostawa...-rzuciła zdyszana.