Sklep i restauracja"Złoty Smok"

Stella

Stella kiwnęła głową patrząc na mamę.
-Jak tam Złoty Smok zyskał już sławę wśród watah? Restauracja sama w sobie jest piękna.

Elena

- Jak widzisz Słonko interes póki co leży i kwiczy ale biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia...nie mam na co narzekać. - powiedziała pogodnie. Pewnie nie jeden by się zastanawiał, jak można być tak... zadowolonym z kiepskiego interesu. Jednak Lena była specyficzna i to był dlań normalność.
- Co powiecie na coś do jedzenia? Wybierajcie! - dodała pogodnie wciskając Stelli i Viki menu.

Stella

-No to może... Spaghetti, kawę, sok jabłkowy?-spytała, odkładając Menu. Spojrzała na swój brzuch i westchnęła.-Tak tęskniłam za twoją kuchnią... Jak tak dalej pójdzie, to będe się tu stołować na każdy posiłek.

Elena

- Myszko, możesz tu przychodzić kiedy tylko chcesz. I dobrze o tym wiesz. - puknęła palcem w nos Stelle i poszła za ladę. Wyjęła sok jabłkowy i wysoką szklankę, której powierzchnia była zdobiona różnymi zawijasami i chińskimi znakami. Napisne na niej było imię wilczycy i coś po chińsku.
- Spróbuj rozszyfrować co tu pisze, a ja zrobię spaghetti. - uśmiechnęła się radośnie i w podskokach zniknęła w kuchni. Brzęk naczyń, szum wody, skwierczenie tłuszczu na patelni i po chwili do nozdrzy gości począł dochodzić nęcący zapach włoskiej potrawy. Elena gwiżdżąc wesoło wyszła z kuchni niosąc spory tależ spaghetti i położyła go przed córką.
- Smacznego moja droga. - powiedziała zadowolona - Odgadłaś? - zapytała siadając przy stole.

Eskarina

Eskarina weszła przez drzwi i rozejrzała się.
- Witam. - szepnęła. - Poproszę herbatę. - rzuciła i położyła na ladzie 5 kości.
Ziewnęła i usiadła na jednej z kanap. Całkiem ładne to miejsce... Takie chińskie. Eska jednak nie zwracała na nic uwagi musiała się napić czegoś gorącego i to już.

Elena

Elena szybko znalazła się za ladą i postawiła czajnik na rozżażonych węglach w kącie
pomieszczenia. W tym czasie schowała kości i wyjęła beczkowatą filiżankę pięknie zdobioną w kwiaty i drzewka Sakury i postawiła na tak samo pięknie zdobionym, porcelanowym podstawku. W tym czasie czajnik zaczał gwizdać. Wilczyca włożyła torebkę z herbatą do naczynia i zalała je niemal do pełna, po czym zaniosła filiżankę Eskarinie. Idąc sięgnęła jeszcze ogonem po naczynie z cukrem i wszystko postawiła na stoliku.
- Witam i życzę smacznej herbatki. Gdyby czegoś pani potrzebowała, to wystarczy zawołać. - powiedziała z uśmiechem i wróciła do Stelli i Viktorii.

Viktoria

Viktoria uśmiechnęła się szeroko i spojrzała na menu.
- Ja również poproszę spaghetti... A do tego herbatę - powiedziała i spojrzała na Eskarinę. Ach, tak. Słyszała o niej. Kolejna wilczyca z magicznymi zdolnościami. Miło wiedzieć, że po świecie stąpają jeszcze wilki z mocami. Do jest takie fajne...!

Elena

Beta kiwnęła głową i ponownie zniknęła w kuchni. Chwilę było słychać jak gwizda jakąś skoczną melodyjkę i w końcu postawiła dymiący talerz przed Viki. Zaparzyła jeszcze herbaty i to również umiejscowiła przed przyaciółką.
- Smacznego. Mam nadzieję, że będzie wam smakować. - powiedziała a sama na chwilę zniknęła i pojawiła się z chińszczyzną. Siadła na wygodnym krzesełku i zaczęła pałeczkami zajadać chińską potrawę.

Eskarina

- Dziękuję. - powiedziała.
Dodała jedną i pół łyżeczki, zamieszała, po czym delikatnie przechyliła filiżankę i wolnymi łykami piła herbatę. Była wyśmienita, rozkoszując się smakiem nie zauważyła Bety, dopiero po jakimś czasie na nią spojrzała.
- Witaj Viktorio... - szepnęła.

Stella

-Dziękuje.-powiedziała, wpatrując się w szklankę.- S... T... E... L... L... Stella?-spytała-Tylko tyle mogę odczytać. Reszty nie znam.
Stel nawinęła makaron na widelec, który wsadziła do ust, nadal wpatrując się w szklankę.

Elena

- Te znaki, które są pod twoim iminiem córciu, oznaczają "wleczne serce". - mrugnęła do niej okiem i uśmiechnęła się figlarnie. To była jedna z niespodzianek jakie Elena miała dla Stelli, ale reszta niech póki co pozostanie tajemnicą. Jej zaplecze skrywało jeszcze wiele ciekawych rzeczy.
- Zalej ją to napis zaświeci się na jakiś kolor, odzwierciedlający twój obecny nastrój. - dodała i wsadziła sobie kolejny kawałek potrawy do pyska na pałeczkach.

Stella

Stella opróżniła szklankę, więc nalała do niej wina, tak by była pełna. Różowy kolor... Eh, jak ona uwielbia róż! Chyba oznacza wiele szczęścia.
-Dziękuje.-powiedziała z uśmiechem, po czym wypiła po raz kolejny zawartość magicznego kubeczka.

Elena

- Czego to chińczycy nie wymyślą prawda? - powiedziała zadowolona z kolorku na szklance i popiła wina z kieliszka. Talerz bety powoli robił się pusty, więc z lubością się uśmiechnęła i pogładziła po pełnym brzuchu. Mieć restauracje i talent kulinarny to istne cudo.

Stella

-Tak, tak.-powiedziała Stella, nalewając sobie więcej i wpatrując się w cichą Betę Wody. Eh, chyba dobrze, że ona i Sidney są przyjaciółmi. Zawsze będą... Tak, to lepsze niż nic.

Viktoria

Viktoria powoli rozkoszowała się smakien włoszczyzny. Mwah, pyszne spaghetti. Magiczka podniosła wzrok na błękitną.
- Witaj, Eskarino - również szepnęła. Wadera zastrzygła uchem i napiła się herbaty. Cieeepłaa. Mniam. Spojrzała na kubek, który dostała Stella. Phi, Ci ludzie. Wredne dwunogie istoty, które za wszelką cenę chcą zabić wszystko co im zagraża. W końcu tego popamiętają...

Elena

A Elena wspominając ludzi nie byli tacy źli, w każdym razie nie wszyscy. Bywało i tak, że byli lepsi od wilków. Lae trzeba było mieć szczęście i trafić na tych normalnych. Reszta tylko by zabijała wilki i nie patrzyła na resztę. El z uśmiechem i czułością patrzyła na swoją córkę i nie mogła się napatrzeć. Jak te dzieci szybko rosną...

Stella

A stella zaztanawiała się, jak będzie wyglądała jej siostra. Będzie miała długie włosy? Czy może krótkie? Kasztanowe, blond, rude? A czy też będzie chciała być Wojowniczką?

Eskarina

Esskarina pchnęła drzwi i stanęła w progu.
- Muszę już iść. Żegnam! - rzuciła
Gdzie tym razem się uda? Kogo spotka? Może gdzieś na tereny ludzkie... Kto to wie... Uśmiech zawitał na twarzy Eski i po chwili wilczyca zniknęła gdzieś za horyzontem.

Elena

El pomachała z uśmiechem Eskarinie.
- Miłego dnia życzę! - krzyknęła za wilczycą i poszła po filiżankę. Włożyła ostrożnie naczynie do zlewu i powróciła na swoje miejsce przy stoliku. Wzięła o pyska ostatnią porcję chińczyzny z tależa na pałeczki i odłożyła naczynie do drugiego zlewu. Gdy już na stałe usiadła zastołem popiła winka i uśmiechnęła się do córki i przyjaciółki.

Seth

Młody wszedł powoli do restauracji. Usiadł na jednym z krzeseł i na powitanie gospodarzowi kiwnął jedynie głową. Spojrzał na Menu. Co tu wybrać? Nie znał nic z tych rzeczy... Te potrawy były... Ludzkie. No chociaż zna kaczki i dziki, ale te spagetto? O czy i na końcu? Eh, może tylko się czegoś napije.