Sklep i restauracja"Złoty Smok"

Ino

- Szukałam miejsca gdzie będę mogła zostać - odpowiedziała.
Wspomniała swoją przeszłość. Poczuła ukłucie na sercu.
Uśmiechnęła się tym razem do Abbey. - A ciebie - zapytała.
Wpatrzyła się w światło oświetlające restauracje. Powoli poruszyła ogonem. Zamyśliła się. Potem zwróciła wzrok na wilczyce.

Abbey

- Ja... Ja chciałam uciec od złej przeszłości. Tamto miejsce, w którym przedtem mieszkałam, zostało znienawidzone przeze mnie, na wskutek pewnego zdarzenia, które nie warto wspominać... - oznajmiła z lekkim smutkiem.
- Ale zapomnijmy o tym. Wolę rozmawiać o czymś weselszym.

Ino

-Masz jakieś zdrobnienie od imienia? - zapytała ni stąd ni z owąd. Czy to dobra pora na takie pytanie? Chyba tak. Uśmiechneła się wzmacniając przyjazne pytanie. Pomerdała ogonem jak to Ino.

Abbey

- Tak, Abb. - powiedziała już nieco się rozweselając.
- Hm... Masz jakieś hobby, zainteresowania? - Abbey była ciekaw, czym się Ino 'jara'. Być może zaczną jakiś wspólny temat, o którym będą gadać godzinami.

Ino

- Hm no cóż lubie spacerować i zwiedzać różne miejsca - odpowiedziała wesoło. - A ty Abb? W jej oczach paliła się radość. Rozejrzała się za swoją kawą. Przechyliła łeb wypatrując odpowiedzi w oczach towarzyszki. Może lepiej usłyszeć odpowiedź w słowach?

Abbey

- Moje hobby, to gra na gitarze elektrycznej. To znaczy, jeszcze nie umiem na niej za bardzo grać. Dopiero się uczę - wyjaśniła i uśmiechnęła się lekko.
Zauważając, że towarzyszka trochę się nie cierpliwi, powiedziała.
- Wiesz, im dłużej się czeka na coś, tym bardziej będzie lepsze. Przynajmniej tak słyszałam
No, teraz to już Abb była w znakomitym humorze, gdyż wyszczerzyła swe żeby w szczerym uśmiechu.
- Och, bym zapomniała. Uwielbiam czytać książki.

Ino

Ino zaśmiała się. - Przypomniało mi się że lubię też krzyczeć na królik - dodała i wybuchła śmiechem. Zmarszczyła pyszczek i zamknęła oczy, nadal śmiejąc się. Przypomniało jej się ostatnie polowanie na króliki. Naprawdę lubiła krzyczeć na króliki.

Abbey

- Doprawdy? Nigdy w życiu tego nie doświadczyłam. - ją również rozbawiła ta wypowiedź.
Przez chwilę nad czymś się wahała, ale zaraz potem zaczęła się śmiać. Wtem przypomniały jej się dawne czasy, gdy była jeszcze małym szczeniakiem, który dopiero poznawał świat. Wtedy też tryskała radością, jak teraz.

Ino

- Tak naprawdę, przynajmniej ostatnio - odpowiedziała, starając się przestać śmiać. Na jej pyszku pozostał uśmiech. Uśmiechała się to do Abb to do innych wilków obecnych w restauracji. Oparła się o krzesło i podwinęła przednie łapki. Oblizała pyszczek, myśląc o ciepłej kawie.

Abbey

/No, ja już odpiszę jutro. Bay. c:/

Abbey z trudem opanowała śmiech, aby zwrócić się do wilczycy.
- Zawsze jesteś taka wesoła? - zapytała już tylko chihocząc pod nosem.
Wtem odgarnęła grzywkę, która spadła jej na oczy, zasłaniając widok.

Ino

- Nie - odparła. - Ja jestem bardzo nieśmiała, ale wydałaś mi się miła i chciałam z tobą pogadać . Uśmiechnęła się. Jej oczy zabłysły. Westchnęła rozglądając się po restauracji. Potrząsnęła łapą. Spojrzała na wilczycę. Zachichotała jeszcze a potem zamilkła.

Abbey

- Ta... Nie ocenia się rzeczy na pierwszy rzut oka. - oznajmiła, a kąciki jej ust lekko się podniosły.
- Ja staram się być miła tylko dla samic. Nie cierpię basiorów... - tym razem spoważniała.

Ino

- Dlaczego? - zapytała Ino. Jej oczy paliły się radośnie. Wbiła spojrzenie swoich kryształowych oczu w towarzyszkę. Lubiła słuchać tego co wilczyca do niej mówi. Uśmiechnęła się zachęcająco i skinęła łbem.
Zastanawiała się czemu wilczyca zrobiła się poważna. Czy coś ją gnębi?

Abbey

- Cóż, według mnie, ów basiory są podłe. Nie patrzą, na to, że wadery mają wrażliwe serca. Po prostu ranią nas do łez. - rzekła, a potem zwróciła swój wzrok na towarzyszkę.
- A ty jak sądzisz? - zapytała złotorudą wilczycę.

Ino

- Nidgy się nie zastanawiałam - odparła rozdziawiając pysk w zamyśleniu. Wykręciła łeb w stronę drzwi restauracji. Wbiła wzrok w swoje odbicie w szkle. Przynajmniej tak jej się zdawało. Równie dobrze mogła to sobie wyobrazić. - Nigdy się nie zakochałam więc nie wiem - dodała. Zamknęła usta i wolno poruszyła ogonem.

Abbey

- Uch, to znaczy ja się nie zakochałam. Moja przyjaciółka miała takie zdarzenie. Znienawidziła potem cały świat i uciekła nie wiadomo dokąd. Świetnie rozumiałam, jak się czuje i... tak zostało. - na koniec uśmiechnęła się lekko.

Ino

Ino uśmiechnęła się nieznacznie. Potrząsnęła łbem odganiając wszystkie niemiłe myśli. Kiwnęła łbem ze zrozumieniem. Przygryzła dolną wargę w zamyśleniu. Rozejrzała się wkoło. Wbiła pytające spojrzenie w Abb. Nie miała pomysłu na pytanie. Liczyła że wadera jakieś zada.

Elena

Elena przeprosiła Izzy i podeszła do lady. Wzięła dwie pięknie zdobione w chińskie zwory filiżanki z jasnej porcelany i postawiła czajnik na rozgrzanych węglach. Dołożyła ich trochę, do jednej filiżanki wsypała kawę, a do drugiej włożyła płatek herbaty. W tym czasie czajnik zaczął gwizdać, wilczyca zalała zawartość porcelanowych naczyń i odłożyła go na płaski kamień. Wyjęła jeszcze talerzyki do filiżanek, łyżeczki z uchwytem w kształcie łba smoka i następną cukiernicę w kształcie łabędzia o rozłożonych skrzydeł.
- Witam serdecznie i życzę smacznej kawy i herbaty. - przywiała gości podając im zamówienia. - Gdyby czegoś panie potrzebowały, jestem przy stoliku obok. - uśmiechnęła się pogodnie i powróciła do Izzy.

Abbey

- Dziękujemy bardzo. - Abb podsunęła herbatę bliżej siebie i wzięła jeden łyczek.
- Masz jakąś rodzinę, znajomych? - zapytała po chwili i spojrzała na towarzyszkę.

Ino

- Rodzinę? Może tak. A ty? - odpowiedziała. Ino uśmiechnęła się, skinęła głową. - Dziękuje - powiedziała do Eleny. Napiła się łyk kawy i potrząsnęła łbem, bo czuła się zmęczona. Właśnie dlatego zamówiła kawę. Nie ma to jak orzeźwienie! Wpatrzyła się w Abbey. - Co lubisz jeść? - zapytała. Odchyliła łeb do tyłu. Rozprostowała tylnie łapy.