Sklep i restauracja"Złoty Smok"

Elena

Wilczyca kiwnęła głową i powróciła do lady. Miała tu dożo klientów, ale czekała aż wybiorą sobie co chcą zjeść czy też wypić. No i trzeba posprzątać po pozostałych klientach. Klasnęła w łapy i wszystkie brudne naczynia uniosły się w górę. Poszybowały do kuchni a Elena weszła tam za nimi. Umyła wszystko dokładnie i schowawszy talerze do szafek a szklanki i filiżanki przeniosła już w łapach na blat za ladą. Wzięła ręcznik i powycierawszy wszystko, unosiła wszystko po kolei na wyżej zawieszoną półkę, na której stało wiele pięknych, błyszczących naczyń. Zasiadła za ladą i czekała, aż któryś z klientów zdecyduje się na jakąś konkretną potrawę.

Artemis

Samiec rozejrzał się. Przysypiał jakoś, czy jakie licho? Cały czas tracił kontakt z rzeczywistością i ocknął się był dopiero wtedy, gdy spojrzał nieświadomie w oczy swej wybranki. Zamrugał wyraźnie oczami, także laserowym, rozglądając się z uwagą, co się tu pozmieniało. Wszystko było tak samo, acz doszło kilka osób. Popatrzył teraz na wpatrzoną weń Crystal, której uszy.. robiły co chciały. - Nie wygłupiaj się - na jego pysku na nowo zakwitł ciepły uśmiech - Wybierz sobie coś, no już! - zachęcił ją, przybliżając menu do jej pyska. Jego ogon począł na nowo machac na boki, nie znając chwili ustanku.

Crystal

Otworzyła menu i powoli zaczęła przewracać kartki. W końcu uśmiechnęła się szerzej, oznaczało to, że wybrała już.
- Więc ja poproszę herbatkę.- powiedziała do niego i zamknęła menu, a następnie na ponów podsunęła je Artemisowi. Przekręciła lekko łebek, nadal przyglądając się basiorowi. Życie potrafi być piękne!

Artemis

Nadorganizm przyglądał się z uwagą swojemu kwiatuszkowi. Gdy wybrała, uśmiechnął się i wstał z miejsca, mrugnąwszy do niej zdrowym okiem. - W takim razie przeproszę cię na chwileczkę, pójdę złożyć zamówienie - rzekł cicho i cmoknął ją przez stół w bok jej ukochanego, jasnego pyszczka. Mijając dość zgrabnie resztę klientów, gaworzących w najlepsze, starając się nie robic zbytniego huku swoimi metalowymi częściami. Uczył się opanowywać ich zgrzyt, co nie było takie proste. Wymagało wygimnastykowania zdrowego ciała. W końcu dotarł do lady, gdzie stała tak imponująca mu Alfa Ognia.. Stanął przed nią i starał się przełamać swój wszechobecny wstyd przed wszystkimi. Nadal uważał, że jest niesamowicie szkaradny. Odchrząknął, chcąc dodać sobie jakiegokolwiek animuszu i spojrzał w oczy Eleny. - Poproszę dwie herbaty - powiedział swoim dość niskim, ale łagodnie i potulnie brzmiącym głosem. Mimo wszystko jego uszy były niewysoko postawione, okazując niższość przed tak ważną osobistością.

Crystal

Czekała na niego, z uśmiechem i w zamyśleniu. Musiała się jak najszybciej spotkać z Carly, choć szczerze mówiąc, myślała, że ta o niej pewnie już zapomniała. Crystal chciała odnowić sojusz Wody i Wiatru, który pewnie już dano temu się ''zawiesił''? Miała w planach zajmować się watahą tak długo, jak żyje, ale to się jeszcze okaże. Niedługo jeszcze jakieś zebranie się zorganizuje i będzie dobrze.

Asmodeusz

Skinął nisko Elenie głową w podziękowaniu. Przeniosł spojrzenie na Morte, która właśnie zaproponowała krótki odpoczynek. Potakująco poruszył głowa, czemu by nie?
- Jasne, jeśli tylko masz ochotę. I dziękuję, Eleno, za ciepłe przyjęcie. - powiedział na moment spoglądając na swoją Alfę.

Elena

Biała uśmiechnęła się do Artemisa serdecznie i skinęła głową.
- Już się robi. - rzekła energicznym tonem i zabrała się za herbatki. Najpierw pięknie zdobione filiżanki na tacę, raz! Dwa, sama herbatka, mniam, mniam, mniam, najlepsza, sprowadzona prosto z Chin. No i cukier, łyżeczki i teraz tylko woda. Czajnik podniósł się i wylądował na żarzących się węgielkach. Już po chwili zaczął gwizdać i zdjął się z węgli. Chwyciła go w powietrzu i nalała wrzątku do obu porcelanowych naczyń. Tak. I ten zapach... od razu robiło się lżej na duszy, gdy poczuło się tą wyjątkową woń. Zaniosła wszystko do stolika i wyłożywszy wszystko przed gości, delikatnie się ukłoniła i podeszła z pustą tacą do Artemisa.
- Ależ nie ma za co. - mrugnęła do niego okiem i ponownie posadziła swój puchaty zadek na wysokim krześle.

Artemis

Maszyna otworzyła szeroko oczy. Magia jakaś! Patrzył, jak wszystko unosi się w górę jak za jakimś zaklęciem, jak herbatka praktycznie sama się robi, jak Elena zwinnie przechodzi między wszystkimi stołami i podsuwa Crystal pod nos napoje. Nie mógł wyjśc z podziwu przez dłuższy czas, stojąc z szeroko otwartymi oczami, postawionymi uszami i uchylonym pyskiem. Gdy w końcu się otrząsnął, odwrócił się do Alfy Ognia i spojrzał jej w oczy. Gdyby nie to, że ma czarne futro, często oblewałby się rumieńcem - teraz również. Spuścił patrzałki szybko, wraz ze swym laserowym okiem i zaczął szukac w swojej podręcznej, metalowej kieszonce kostek. - Ee.. yy.. ile płacę? - wydukał w końcu.

Shenzy

Shen weszła zgrabnie do budynku. Podeszła do właścicielki i spytała - Mogę prosić mleko czekoladowe? Podobno w sklepie jest wszystko... - Miała zachciankę ciążową. Z resztą kochała mleko czekoladowe!

Elena

Biała ponownie podeszła do nadorganizmu z serdecznym uśmiechem.
- 10 kostek proszę pana. - powiedziała rezolutnym tonem i rozejrzała się jeszcze po restauracji. No tak, klientka.
- Proszę mi wybaczyć, zaraz wrócę. - i to mówiąc podeszła do Shenzy. - Naturalnie, już podaję. - zniknęła za drzwiami, by po chwili wychylić zza nich tylko głowę i zerknęła na rudowłosą - A jaki litraż? Bo mam do wyboru 0,5 litra aż do 2 litrów... - no tak, to było problemowe, bo przecież nie wiedziała czego dokładnie oczekuje jej klientka.

Shenzy

Shen zamyśliła się - Poproszę 1 litrowe. Ile płacę? - Zaczęła grzebać w tajnej kieszonce, która znajdowała się w krawacie. Shenzy chowała tam zawsze kostki.

Artemis

Wyjął zatem ze swojej tajnej, metalowej skrytki gdzieś w swoim ciele rzeczoną sumę i podsunął ją właścicielce lokalu pod nos z nieśmiałym uśmiechem, po czym, ponownie dryblując między stołami, wrócił do swej ukochanej i zasiadł przy niej. Powąchał dyskretnie typową woń herbaty. Lubił herbatę. Może nie pił jej zbyt często, ale w tułaczce był to chyba najprzyjemniejszy środek zgaszenia pragnienia. Zerknął w oczy swojej wybrance. - Na zdrowie - uśmiechnął się ciepło i nadpił swojego napoju, rozkoszując się do głębi jego smakiem. Aż poczuł w jej smaku całą historię Chin.. Wspaniałe uczucie.

Crystal

Crystal nieco się zamyśliła i nim się spostrzegła Artemis siedział naprzeciw niej. Wyprostowała się przenosząc wzrok na filiżankę z herbatą. Pachniała tak pięknie, zapewne będzie równie dobra.
- Dziękuję ci misiaczku.- powiedziała do basiora, a następnie wzięła łyk herbaty.
- Mmm.. Wspaniała.- rzekła cichutko i odgarnęła grzywkę. Zerknęła na wszystkich tu zgromadzony, jednak zaraz znów wpatrywała się w Artemisa. Kochała go nad życie.

Artemis

Za to Artemis długo nie mógł otrząsnąc się z wrażenia, że siedzi teraz gdzieś pośrodku Chin, że chłonie jego kulturę, uczy się tradycyjnych potraw, słucha rozmaitych historii. To doprawdy nadzwyczajny moment, kiedy w jego wyobraźni pozostał tylko on i ten wspaniały kraj. Słowem, herbata była doprawdy dobra. Dopiero słodki głos Crystal pobudził go do życia, co można było posłyszec krótkim szczęknięciem stalowych części i wzrostu pobudzenia w kabelkach, co dźwiękiem przypominało krótki przeskok napięcia. Mechanicznie przesunął wzrok na jej jasny pyszczek i uśmiechnął się. Widocznie nie tylko on tak uważał.

Crystal

Ta siedziała cicho, wpatrując się w basiora. Był na prawdę wyjątkowy i co ważniejsze, był jej. Westchnęła cichusieńko i przeniosła wzrok na filiżankę oraz jej zawartość. Gdzieś przez jej myśl przeszły wspomnienia o Oskarze. Tak dawno go nie widziała, a tak bardzo tęskniła. Może nie dawała po sobie tego od razu poznać, ale na prawdę czuła wielki ból, którego nie da się od tak ukoić. Na chwilkę posmutniała, jednak tylko i wyłącznie na chwilkę. Wzięła kolejny łyk herbaty. Oj, była dobra! Poprawiła grzywkę, przekręcając lekko łepetynę i patrząc na Artemisa, wyprosto9wała się.
Nic nie mówiła, albowiem nie było takiej potrzeby. Jej samej wystarczała obecność samca.

Morte

Potrząsnęła łbem, nagle się wybudzając z dziwnego snu i uśmiechnęła krzywo. Usiadła przy Asmodeuszu, machając lekko ogonem. Nie wiedziała teraz co ze sobą zrobić, ale w każdym bądź razie odczuwała nudę. Westchnęła ciężko i popatrzyła na basiora swymi szkarłatnymi oczkami. Jednak nie, już tu nie chciała siedzieć, zbyt duży tłum! Przekręciła lekko łeb, poprawiając grzywkę i nie spuszczając wzroku z basiora.

Asmodeusz

Delikatnie objął łapą Morte. Milo, że była tak blisko! Uśmiechnął się nieco, wykrzywiając obarczony niejedną blizna pysk. Pochylił się do jej ucha.
- Ciesze się, że jesteś tutaj, ze mną. - szepnął, po czym delikatnie skubnął płatek jej małżowiny.

Morte

Uśmiechnęła się lekko i położyła łebek na barku wilka.
- Ja też się cieszę.- powiedziała i pociągnęła go za sobą do jednego stolika i siadła na jednym z krzeseł.
- A myślałeś już może nad tym, kim zostaniesz w przyszłości?- spytała, przekrzywiając swoją łepetynę na bok.

Asmodeusz

Poslusznie podążał za nią. A czemu by nie? W pewnych sytuacjach największy macho staje się potulny, niczym baranek. Usiadł naprzeciw niej, pod stołem dyskretnie miziając ogonem jej tylną łapę. Bo zdaje się, że siedzieli jak ludzie, na zadkach, prawda?
- Niekoniecznie. Może uderzać będę w stronę wojownika, ale na razie nie odczuwam aż tak silnej potrzeby rozwoju czy kariery. Jest coś o wiele ważniejszego.

Morte

Raczej siedzieli normalnie, jak ludzie, co było nieco dziwne, ale cóż.
- A co jest ważniejsze?- spytała z ciekawością. Wojownik.. Ona również kiedyś rozmyślała nad tym stanowiskiem, jednak koniec końców stała się tropicielem. To chyba też dobry kierunek, czy też nie? Przynajmniej Morte odpowiedział. Ona rzadko co liczy się z czyimś zdaniem.