Sklep i restauracja"Złoty Smok"

Viktoria

Viktoria uśmiechnęła się.
- Podobno już siedzi i odpowiada na pytanie jakiejś Alfy lub Bety Nocy. Słyszałam, że nawet nieźle sobie radzi. No, ale wiesz, że Alfa to wyższe stanowisko. Ja zaledwie jestem Betą... - Nagle w jej oku zakręciła się łza. Szybko powstrzymała się by ją uronić. Czy to prawda i "znudziła się" Shajenowi?

Elena

Elena zatrzymała kieliszek w powietrzu patrząc na Viki. Natychmiast go odstawiła i zapytała.
- Co się stało? Powiedz proszę... - powiedziała i natychmiast jej wyraz pyska z uśmiechu przeszedł na zatroskany. Co się działo z jej przyjaciółką? Do licha... jeśli ktoś ją skrzywdził to Elena oderwie mu łeb i nasika do środka...

Viktoria

- Słucham? Ach, nie nic! Myślałam, że Shajen już się mną nie interesuje, że mu się znudziłam, lecz spotkałam się z nim i się za mną stęsknił - nalała sobie troszeczkę wina i wypiła po woli.

Elena

- Słonko, na pewno? Bo jeśli coś zrobił złego... - powiedziała i trzymając kieliszek ścisnęła pięść. Kieliszek przełamał się i poranił łapę wilczycy, nieznacznie na szczęście jednak krew kapała z jej łapy na blat. Westchnęła na swoją głupotę, chwyciła szmatę i wodę utlenioną. Wyjęła kawałki szkła, zlała łapę specyfikiem i syknąwszy z bólu zawinęła zręcznie łapę. Łapą zawiniętą w szmatę wytarła blat
- Wybacz, czasami zapominam, że mam tak dużo siły. Poza tym jak słyszę o czymś takim to ciśnienie mi się szybko podnosi... - uśmiechnęła się przyjaźnie. - Jeśli coś ci zrobi, to bądź pewna, że nie puszczę mu tego płazem. - chwyciła ją zdrową łapą za łapkę i puściła do niej oko.

Viktoria

- Jasne - zaśmiała się. El nie musiała tego robić. Jedno zaklęcie Viktorii i byłoby po sprawie. Magiczka napiła się jeszcze trochę wina i odstawiła kieliszek.
- No, na mnie już czas. Obowiązki wzywają. Do zobaczenia - ucałowała Elenę w oba policzki i powolnym krokiem wyszła z restauracji.

n.m.m.t.

Retes

Retes pojawił się w restauracji prowadząc za sobą Adę. Jeszcze tutaj nie był, a kuchni chińskiej też nie próbował. Zajął jeden z wolnych stolików i czekał cierpliwie na przyjaciółkę. Ciekawe, czy podają tu dobre jedzenie... Zaraz jednak zobaczył Elenę i uśmiechnął się do niej szeroko.
- Witam. - powiedział.

Naomi

Ada rozejrzała się i uśmiechnęła szeroko. Nigdy tu nie była. W tym świetle jej sierść przybierała lekko szarawy kolor, już nie była taka biała. Wzrokiem szukała wolnego miejsca. Choć może to Retes będzie wolał wybrać.

Retes

Retes widząc Adę zamachał do niej lekko, żeby pokazać jaki stolik wybrał i wziął kartę dań. Przeglądał ją w skupieniu, oczekując aż przyjaciółka do niego dołączy i po chwili wiedział już co chciałby zamówić. Z uśmiechem na pysku złożył menu przy brzegu stolika i czekał.

Naomi

Ada po chwili siedziała tuż obok wilka. Do rąk wzięła menu i już po chwili również wiedziała co chciałaby zjeść. Odłożyła kartę i spojrzała zalotnie na Retesa. Czy to jest randka?

Retes

Retes uśmiechnął się do Ady i oparł głowę o łapy.
- Widzę coś pięknego w twoich oczach... - powiedział wpatrując się w patrzałki Ady. - Czekaj, czekaj... Toż to moje odbicie! - oznajmił wesoło i zaśmiał się. Czasem potrzebował chwili na zabawę, nawet w takiej sytuacji. - Ale naprawdę są ładne. Błękitne jak niebo odbijające się w morzu.

Naomi

Ada zachichotała.. Przez chwile chciała być na niego zła.. ale nie mogła przestać się uśmiechać. - Dziękuję - powiedziała i nagle zaczęła wytrzeszczać gały. Wyglądała jak Frankenstein. Po chwili się ogarnęła, zbliżyła się nieco do Retesa, by czuć jego zapach. Przymknęła nieco swe cudne oczęta wdychając Retesową woń.

Retes

Retes uśmiechnął się, jednak w przeciwieństwie do Ady zmrużył oczy, tak jak ma w zwyczaju robić, kiedy go coś intryguje. A wadera ta owszem, nieco go intrygowała. Retes nie zaciągał się jednak zapachem wadery, która ponoć lubi woń obornika.

Naomi

Wilczyca lubi zapach Retesa. Czy on pachnie jak obornik.. no cóż to stwierdzić może tylko jego userka. Ada spojrzała wilkowi w oczy i zachichotała. Nie mogła się powistrzymać.

Retes

Jendak chyba userka Retesa nie miała wiele do powiedzenia po komentarzu userki Ady, cytuję: "Retes śmierdzi", więc poddała się, pocieszając się myślą, że to Ada umawia się ze śmierdzącymi wilkami, skoro jej to odpowiada. W każdym razie wilczek nieświadomy wytwarzanego przez siebie zapachu poszerzył tylko swój uśmiech i machnął lekko ogonem.

Naomi

Niestety Obawiam się, że mało kogo to obchodzi. Uśmiechu na twarzy Ady już nie było widać. Teraz zupełnie poważnie spoglądała to na wilka.. to w ziemie. Nie wiedziała co robić, co powiedzieć. Zrobiło się trochę niezręcznie.

Retes

Tymczasem Retes, jak gdyby nigdy nic oparł się na krześle i wbił spojrzenie w Adę.
- Co zamawiasz? - zagadnął spokojnie wskazując na leżącą obok kartę dań. Czekał, aż ktoś odbierze ich zamówienie, niemniej wcale mu się teraz nie spieszyło. Nawet przyjemnie siedziało mu się z Adą.

Naomi

- Wiesz wezmę wieprzowinę i kieliszek wina - rzekła ze spokojem wadera. Ją również zaciekawiło co zamawia Retes. - A ty - spytała po chwili z lekkim uśmiechem. Nie była bardzo głodna, więc nie czekała na przybycie kelnera, bądź wilkiem który zajmie się ich daniem.

Retes

Retesa zdziwiło to nieco, bowiem nie zauważył pizzy w ofercie restauracji. Możliwe, że przeglądając menu coś przeoczył, jednak nie chciał teraz sprawdzać.
- Ja wezmę spaghetti. Nie wiedziałem, że serwują tutaj pizzę. - dodał, jednak machnął łapą na to. Co się będzie...

Naomi

Ada uśmiechnęła się uroczo. Mogła wziąć spaghetti, ale ostatnio też jadła coś w podobnym guście. Spojrzała na Retesa i nie wiedząc co powiedzieć nagle spuściła wzrok. Teraz patrzyła tylko na podłogę.

Retes

- No co taka zamyślona? - spytał spokojnie Retes, nieoczekiwanie kładąc łapę na łapie Ady. - Martwisz się czymś? - zapytał niemal troskliwym tonem i uśmiechnął się przyjaźnie, chociaż jakoś... inaczej? Nadal zmrużone oczy wbił w towarzyszkę.