Sklep ze wszystkim u Nefära

Mizu

Nie wiedziała o co chodzi, ale właściciel sklepu miał jakąś dziwną, radosną energię, która w jakiś sposób także oddziaływała na Mizu. Uśmiechnęła się nieco szerzej i przyglądała się wstążką. - Którą chcesz? - Spytała towarzyszki, która powędrowała po blacie do całego, błękitnego rulonu. Różowa kiwnęła łebkiem. - W takim razie niebieską. - Wyjęła pięć kości i położyła przed sprzedawcą biorąc szczura i kładąc go na głowie.

Nefär

Nef zapakował ser i wstążkę do torby po czym podał różowej waderze.
- Proszę, i życzę wesołych świąt.
Rzekł i schował kości.

Mizu

- Dziękuję i wzajemnie. - Powiedziała nieco zdziwiona słowami Nefära. Właśnie! Święta! A jej to zupełnie umknęło... Wiedziała co to są te święta, wiedziała jak są one obchodzone przez niektóre wilki i ludzi. Jednakże nie pamiętała, żeby sama kiedyś je świętowała. Kiwnęła głową i z uśmiechem odwróciła się. - Do widzenia. - Rzuciła jeszcze i zniknęła...

Shire

Shire spojrzał na karton pełen papierosów jakby był to kufer ze złotem.
- Ile kosztuje... paczka? - spytał powstrzymując się pytaniem: "Ile kosztuje cały karton?". Nie miałby gdzie schować kartonu pełnego fajek, a nie powinny przecież skończyć się tak szybko. Nie widział w tej krainie wielu palących wilków.

Naomi

Ada z uśmiechem zaczęła zadawać kolejne pytania.
- A ile kosztują.?, Mógłby pan do tego dołożyć paczkę ciastek? - mówiła na jednym oddechu Ada. Znów spojrzała wielkimi oczami na sprzedawcę.

Viktoria

Viki przyszła tutaj dosłownie na chwileczkę.
- Dżem dobry! - krzyknęła w wejściu. - Czy jest jakiś cieplutki, świąteczny szalik? - mówiąc to zaczęła się rozglądać po sklepie. Nagle jej wzrok przykuł śliczny czerwony w zielone choineczki szaliczek.
- Ten jest piękny! W sam raz na zimę! Jeszcze pudełko - po chwili znalazła małe pudełeczko w sam raz na szalik. - Biorę te rzeczy - i to mówiąc położyła na ladzie 15 kostek. Po chwili już jej tu nie było.

zt.

Kartel

Kar zobaczył wybiegającą Viki. Chyba spieszyła się z prezentem. On sam też przyszedł coś kupić dla Setha. Na jednym z regałów znalazł starą książkę. Była o rycerzach, księżniczkach i różnych innych średniowiecznych rzeczach. Wziął ją i podszedł do lady.
- Biorę tę książkę - powiedział i położył na ladzie 20 kości. Po chwili wyszedł.

zt.

Naomi

Ada nagle dostrzegła prześliczną bransoletkę. Była cała z kryształów. I do tego tak pięknie świeciła się w słońcu, że Ada wprost musiała ją kupić. Podbiegła szybko do Nefara, wzięła od niego bransoletkę i resztę zakupów. Po chwili przypomniało się jej, że miała zapłacić. Rzuciła mu w łapy 20 kości i wyszła.

Christopher

Jimmy wbiegł tu jak oparzony. Od razu rzuciły mu się w oczy trzy pudełka. Rzucił Nefarowi 15 kości, wziął pudełka i wyszedł. Nie mógł tu dłużej zostać. Nie miał tyle czasu. Po chwili już go nie było

Shire

Shire patrzył na paczki papierosów coraz większymi oczami. W końcu łapy zaczęły mu się lekko trząść. Był silnie uzależniony? No co Wy nie powiecie? Wyciągnął 20 kości i położył na ladzie.
- Mam nadzieję, że tyle starczy... - wydukał. - Jak nie, to kiedyś ureguluje... - mówiąc to złapał dwie paczki i wybiegł. Był szczęśliwy. Smutne, prawda...?

Chemo

Chemo weszła, jeśli tak można określić jej wtargnięcie na teren sklepu, i wskoczyła na ladę.
- Jest takie coś do robienia zdjęć... Ten... Jak to się nazywało?... Aparat!!! -Powiedziała w końcu. Koniecznie chciała utrwalić na zdjęciach swoją rodzinkę. Choć pewnie znalazłoby się kilka innych jeszcze wilków. Chociażby Ada. Chemo ją lubiła, bo Ada dała jej czekoladę.

Nefär

Zanim Nef się obejrzał wszyscy już płacili. Widząc jaką sumkę uzbierał zakłopotał się. "To było o wiele, wiele tańsze" pomyślał. "Muszę ich znaleźć... Ale to potem" zamyślił się. Gdy usłyszał słowo aparat wyniósł kilka z nich.
- To jest lustrzanka którą osobiście polecam a to zwykła cyfrówka.
Powiedział wskazując na dwa aparaty.

Chemo

- O! Chemo chce lustrzankę! Ile kości dawać? - Wrzasnęła tak, że chyba cała okolica ją słyszała. Zaczęła grzebać w swoich kościach. Gdzie jest ta kartka, na której mam zapisaną ilość?! Bójcie się! Niedługo Chemo oświeci was nie tylko swoim blaskiem, ale także fleszy!

Nefär

Nef spojrzał na wilka.
-Eh, za darmo, na dzisiaj mam dosyć liczenia zarobków-mruknął i machnął ku klientowi łapą.
'usiadł' na jednym z krzeseł na zapleczu i odetchnął. Póki co nikogo nie było. To dobrze, bo był zmęczony tym zdejmowaniem wszystkiego z lady i obowiadanie, w jakie to bieberloty zostało wyposażone to cóś. Zaczął głęboko oddychać. Sięgnął po swoją napoczętą książkę i czekał na klientów.

Helios

Helios zostawił wózek przed drzwiami. Wszedł do środka i zaczął latać od półki do półki. Po chwili miał w taszy: Jeden aparat (Lustrzanka), obroża z kluczem do sejfu, który jest w zestawie, kilkanaście pawich długich piór, czekolady, batony, cukierki, dużo niebieskich i czerwony misek oraz dwa wielkie miśki pluszowe. Po chwili podszedł do lady. - Dużo tego jest, więc zapłacę ci 200 kości - powiedział i wyciągnął kości, a następnie położył na ladzie. Buu! Zostało mu tylko 100 kości. Samiec czekał na waderę.

Katsume

Do sklepu wparował nie kto inny jak Katsume. Zanim powoli biegł Sławek. Wreszcie kot odnalazł swego właściciela. Widząc obcego, a jednocześnie młodego i wygladającego na sympatycznego krejzola, podlazł bliżej i przyjrzał mu się dokładnie. Czy taki był? Kat musiał się przekonać.
- Kaaaaaaaaaat!
Krzyknął oznajmiając swoje przybycie i rozglądając się po sklepie.

Kyinra

Wilczyca wpadła za nim do sklepu. Rozejrzała się dokładnie, tu nie miała nic do kupienia.. teraz czekała tylko i wyłącznie na okazję pójścia do sklepu zoologicznego. -Idziemy do zoologicznego?- zapytała z niedoczekaniem w głosie. W głowie już sobie robiła listę zwierzątek do kupienia.

Helios

Heliso spojrzał na samca. Uśmiechnął się, a następnie zamachał ogonem. - Heeliooossssssss[/i] - powiedział wesoło. - A inaczej to Pan z gazowni -rzekł wesoło. Patrzył na samca. Zakupy znajdowały się na ladzie, a on pilnował żeby nie zleciały. Zrobił swój chytry uśmiechem. - Tak - rzekł i wziął zakupy. Wyszedł ze sklepu, a zakupy położył do wózka. - No to ruszamy - powiedział. - [i]A zoologiczny to ,,Kocięta, ptaki, jelenie!? U Nix" - oznajmił i9 ruszył. Szedł powoli, ponieważ wózek był ciężki już od tych wszystkich zakupów.

zt.

Katsume

- Kyin!
Krzyknął Katsume widząc przyjaciółkę. Przewrócił ją jak miał w zwyczaju, i radośnie pisnął. Gdzie Kyinra tam zabawa, a gdzie zabawa... Tam jest zabawa no! Energicznie machając ogonem zwrócił wzrok na Heliosa, w prawdopodobnie ich wieku.
Szczerząc się i nadal machając ogonem.
- Mi mówią Katofl Hitler.
Powiedział z niemieckim akcentem. Tak dla lansu. Widząc, że Helios idzie sam spojrzał na Kyinrę czekając na jej reakcję.

Marco

Marco weszła tu w podskokach. Uśmiech zdobił jej pyszczek. Rozejrzała się zaciekawiona a tu tłum Wiecznych Dzieciaków! Jupi ja jej! Podbiegła do nich i poprawiła swoje słuchawki.
-Elo-żelo jestem Marco, ale mówcie mi Marco-powiedziała z uśmieszkiem.

Skąd macie takie fajne avy?! Ja nadal szukam dla Marco... Pomożecie mi?