"Wesoła Śmiertka"

Eskarina

- Chciałabym jeszcze dowiedzieć się czegoś o poziomach maga. Wiem, że jest pod-mistrz i mistrz lecz prócz tego nic... - powiedziała.
Błękitne włosy czmychnęły obok Kaji. Niebieskie oczy uczennicy patrzyły na mentorkę, czekając na przerwanie ciszy.

Hypnotic

Hypno przerwała dumanie i otrząsnęła się. Siedzi tu już bardzo długo.
-W...takim razie..do widzenia.
Wilczyca wyszła zgrabiona. A jeśli Art będzie zły?

zt.

Wheat

Wheat wbiegła do Śmiertki z takim impetem uderzając w drzwi, że te trzasnęły za nią jeszcze trzykrotnie. Pędziła przed siebie ze łzami w oczach. Dopadła lady i oparła o nią przednie łapy.
-Halo!-zawołała przeciągle zachrypłym głosem, rozglądając się za wilczycą, która opiekowała się interesem. Miała wszystkiego dość. Ale nie chciała znowu wypijać czegoś, co wyżre jej pamięć.

Kaji Meyit

Zarechotała wesoło, mlaskając głośno pod nosem. Klasnęła donośnie, podnosząc się nieco na fotelu i przymrużając swe szmaragdowe ślepiska.
- Owszem. Każdy Mag posiada poziom, który zaczyna się na Amatorze. Z czasem i zużyciem zaklęć podnosi się go na kolejne poziomy - powiedziała radośnie, wesoło, nie szczędząc radości w głosie. - Ale na ten czas jest Ci to niepotrzebne. - Mrugnęła do niej figlarnie. - Na Twoim miejscu zapytałabym o inne sprawy, nie o to.
Wtem zastrzygła dziurawym uchem, usłyszawszy trzaśniecie drzwi i odwróciła łeb ku ladzie, przy której stała znajoma Artystka. Kajeczuleczunieczulkusieniuczulkunieniuczka natychmiast zerwała się na równe łapy i doskoczyła do klientki raźnym susem. Na jej pysku widniał jak zwykle szeroki, ukazujący ostre kiełki uśmieszek, a w lśniących zielonych oczyskach tańczyły iskierki szczęścia.
- Ach! Dzień doberek! - przywitała się, dopadając Wheat i zarzucając jedną łapę na jej szyję. - Widzę, że już z Tobą lepiej. - Zarechotała, po czym ponownie tego dnia mlasnęła głośno. - Cóż mogę dla Ciebie zrobić, ojo-sa~n? - zapytała, przeciągając zabawnie literkę 'a'.

Wheat

Wheat spojrzała smętnie na wilczycę i zaczęła mówić, z dolną szczęką opartą na ladzie, przez co brzmiało to wszystko trochę niewyraźnie.
-Czy nie masz czegoś, co cofnęłoby mnie w czasie?-mruknęła niechętnie.-Albo odmłodziło? Błagam, chciałabym zacząć wszystko od początku... ale bez żadnych eliksirów i zapomnień, bo gdy zapomnę, to mogę to zrobić drugi raz i...-urwała. Czy wilczyca wiedziała, o czym Wheat mówi?

Kaji Meyit

Przechyliła śmiesznie łeb, wpatrując się dalej iskrzącymi się ślepiskami koloru drogocennych szmaragdów w swoją nowiuteńką, dopiero co przybyłą klientkę. Zastrzygła zabawnie dziurawymi uszyskami i mlasnęła do wtóru, ledwo powstrzymując się przed zaklaskaniem do taktu. Zarechotała pod nosem, także opierając się o blat lady i przekręcając śmiesznie, czego wynikiem była nietypowa pozycja, w jakiej przez wcześniejszy czyn się znalazła. Zachichotała raz jeszcze, a polerowane drewno wpiło się boleśnie w żebra. Zignorowała to jednak, nie mogąc powstrzymać się przed owymi wybuchami radości i szczęścia.
- Nie ma możliwości cofnięcia się w czasie, była Alfo-chan - odezwała się śpiewnym głosem, czochrając swoją granatową grzywę. - Co do odmłodzenia... jest to niezwykle trudne zadanie i będę musiała wpierw pomyśleć nad rozwiązaniem. Ale jakaż to będzie satysfakcja! Jakiż to wielki postęp w naszych marnych żywotach! Taki czar byłby przecież maluczkim krokiem ku nieśmiertelności!
I Kajeczulkuczuńkusieniuczka poderwała się, stając na baczność i celując prawą łapą w sufit niby Superman gotowy do wzbicia się w niemożliwe do zdobycia przestworza.

Wheat

Wheat uniosła wzrok za łapą wilczycy, jednak nadal nie unosiła głowy.
-Zaiste. Da się coś takiego zrobić?-zapytała, gryząc się w język przy mówieniu. Było to bardzo niewygodne, jeśli spojrzeć na jej pozę. Ale mogła to wytrzymać, jeśli dzięki temu miałaby cofnąć się w rozwoju (rany, jak to brzmi...).

Eskarina

- Jestem ciekawa rzeczy zwięzłych mistrzyni. - powiedziała. - Mogłabym ci w czymś pomóc mentorko? Mam pomysł co do odmłodzenia byłej Alfy. - uśmiechnęła się zaciskając zęby.
O tak, całe dnie siedzenia nad książkami pomogły.

Wheat

Wheat uniosła lewą brew (prawej nie umie) i spojrzała na drugą wilczycę.
-Mów, o wielka istoto.-jęknęła, zsuwając się powoli z lady. Podparła się wygodniej i uniosła łepetynę, bo język cholernie ją bolał.

Kaji Meyit

Zmarszczyła swój cudowny, zgrabny nosek w jakże głębokim zamyśleniu, roztrząsając tę wielką zagadkę świata w swym porąbanym, dziwnym umyśle. Rozkminiała i rozkminiała, szukając rozwiązania, lecz nie znalazła ani jednego zaklęcia, które przyniosłoby pożądany efekt - jakiekolwiek czary po prostu by nie zadziałałby, ponieważ w tym przypadku należy naruszyć nić życia, złotą szpule czasu, której nikt praktycznie nie ma prawa tknąć. Kajinkusieniuczkunieniuczka czuła się teraz tak, jak gdyby w jej mentalne trybiki wsypał się gruboziarnisty piach i spowolnił jej procesy myślowe, nie dając wytargać z odmętów pamięci rozwiązania problemu biednej Wheatówny.
Lecz wtem coś cyknęło głośno i światło zamigotało nad głową Magiczki, która podskoczyła w nagłym olśnieniu. Niech Was to jednak nie zmyli - to nie Pomysłowy Dombromir. Po prostu żarówka nad główką waderki była na skraju przepalenia się. Trza ją w najbliższym czasie wymienić - zarechotała w swym obszernym umyśle Kajeczulkusieniuczkuniuńkuśkuśka.
- Jest jeden tylko sposób, aby prośba Twa mogła się spełnić - odezwała się wreszcie uroczystym, wzniosłym tonem, ponownie podnosząc łapę niby hitlerowiec witający swego fuhrera... albo nauczyciel dający wykład. - Musisz udać się na wyprawę i zdobyć legendarne Łzy Rzeki Odwrotnej Mentalności Zegarmistrza!

Wheat

Wheat otworzyła szeroko swe błękitne oczęta.
-Że co mam znaleźć? Poczekaj...-zawołała i zanurkowała pod ladę, by wyciągnąć nie wiadomo skąd notatniczek w Nyan Caty. Przewróciła okładkę pełną tęczowych kotów i przytknęła do pierwszej strony ołówek. Hm... pierwszej i ostatniej, bo resztę kartek zużyła na pisanie głupich ballad i tostach.-Teraz mów.-dokończyła, wychylając się ku niej przez ladę i wlepiając w nią prawie okrągłe ślepia.

Retes

Retes, który spał cały czas na jednym z foteli u Kaji obudził się nagle. Rozejrzał i się i widząc Magiczkę zerwał się z siedzenia i podbiegł do niej.
- Wróciłaś! - zawołał nieco nieprzytomnie, bowiem dość długo dryfował w krainie snów i teraz był ledwie obudzony. - Ale fajnie!

Kaji Meyit

Kajeczuleczunieczulkusieniuczkusieńka nie zmieniła pozy a'la Superman, rechocząc głośno i wesoło pod nosem. Zastrzygła swymi pięknymi, długimi i przyozdobionymi dziurami uszyma, aby zaraz okręcić się wokół własnej osi i wylądować na Wheat. Zaśmiała się jej wprost do ucha, przyjacielsko obejmując i szczerząc swe wspaniałe, ostre kiełki.
- Odszukać musisz legendarne Łzy Rzeki Odwróconej Mentalności Zegarmistrza, które znaleźć można tylko i wyłącznie w Czarze Wiecznego Cyferblatu. Ta natomiast została zamknięta w Sali Bez Pamięci, której drzwi otworzyć można jedynie za pomocą Klucza Wygiętej Wskazówki. Sala Bez Pamięci znajduje się zaś w Zamku Mistrzyni Zegarowych Świętości, do którego prowadzi Ścieżka Siedmiu Lat Boleści - wyrecytowała śpiewnym tonem, machając entuzjastycznie puszystym ogonkiem.
Jej uszyska drgnęły, kiedy usłyszała głos swego ukochanego. Natychmiast podskoczyła, wylądowała zgrabnie na czterech szanownych lapkach i dała długiego susa w kierunku fotela, na którym kimał sobie Wojownik.
- Retes-koi! - wykrzyknęła radośnie, wpadając na niego z impetem i wtulając się w niego z całych swych sił.

Wheat

Wilczyca nawet nie tknęła kartki ołówkiem. Spojrzała dziwnie na magiczkę.
-Masz może jakąś kserokopię?-zapytała, odkładając notesik.-Lepiej by się sprawdziła... chyba, że nagrasz mi to, a potem zrobimy spowolnienie. Jakieś pięćdziesiąt razy.-westchnęła, znów kładąc głowę na ladzie. Potem otworzyła oczy.
-Reeeteeeeees...?-zajęczała zdumiona, patrząc na basiora.

Kaji Meyit

Zarechotała i nie przestając tulić się do swego koi, wychyliła się w tył, ku Łetowej. Puściła jej perskie oczko, wyciągając nie wiadomo skąd swój własny, kochany notesik w parze z ołóweczkiem z plastikową truskawką zamiast gumki. Zaczęła szybko pisać na karteczce, mówiąc przy tym na głos:
- Najpierw musisz przejść się Ścieżką Siedmiu Lat Boleści, która doprowadzi Cie do Zamku Mistrzyni Zegarowych Świętości. Tam musisz odszukać Salę Bez Pamięci, której drzwi są zamknięte i otworzyć je można tylko Kluczem Wygiętej Wskazówki. W Sali Bez Pamięci znajduje się Czara Wiecznego Cyferblatu, z której zaczerpnąć musisz Łzy Rzeki Odwróconej Mentalności Zegarmistrza.
Skończyła, uśmiechając się niezwykle szeroko i wesoło. Wyrwała karteczkę z zeszyciku, poskładała ją kilka razy i podała byłej Alfie ze swym radosnym wyszczerzem.
- Powodzenia. - Mrugnęła do niej figlarnie, strzygąc zabawnie dziurawymi uszyskami.

Retes

- Jak tam było na wyprawie? - spytał Retes Kajinki, po czym przeniósł wzrok na Wheat. - Tak, to ja. - potwierdził swemu ciociowujkowi z szerokim uśmiechem. Potem ponownie spojrzał na partnerkę szczerząc przy tym oba rzędy swoich ostrych kłów w szerokim, sympatycznym uśmiechu.

Eskarina

- Ayano Retes, doprawdy wcześniej cię nie zauważyłam. Znam już podstawy magii, poczułam jej działanie, jej nurty, poznałam fantastyczne stworzenia, teraz przed mym testem chce dowiedzieć się jednego, gdzie biją źródła magii, kto ją "stworzył", kto ją kontrolował, kto ją odkrył. Muszę się dowiedzieć... - powiedziała i popatrzyła na magiczkę. - Czuję, że zostanie magiem to moje przeznaczenie, jednak podczas gdy pierwszy raz poczułam działanie czarów w sobie, zaczęła mnie ciągnąć za granice krainy. Zechcesz mi odpowiedzieć mistrzyni? - zapytała.

Kaji Meyit

Zarechotała, wtulając się mocniej w Retesa i wdychając jego niepowtarzalny, przyciągający ją zapach. Nie zamierzała puścić go w najbliższej przyszłości i jasno dala to do zrozumienia, goszcząc się wygodnie na jego fotelu i obejmując jego szyję swymi smukłymi łapami.
- Na wyprawie było cudownie! Kraina tęczy jest naprawdę piękna i pełna żywej magii! - wykrzyknęła entuzjastycznie, a oczy jej szmaragdowe lśniły jeszcze mocniej niż zwykle radosnymi iskierkami. Kajinkuśkusieniuczkulkuśka odwróciła się lekko tak, aby móc spojrzeć na swoją Uczniaczkę. - To nie jedno, a wiele zagadnień, Eska-chan - odezwała się z humorem, strzygąc zabawnie dziurawymi uszyskami. - Nikt magii nie stworzył, ponieważ narodziła się ona wraz ze światem, wbijając w Ziemię swymi nurtami i już tak pozostając. Nikt tak naprawdę nie wie, co też ją napędza czy uzupełnia w przypadku, gdy jakiś Mag postanowi skorzystać z tych ogromnych zasobów. Nie wiadomo nawet, czy ona się w ogóle regeneruje po czymś takim, ponieważ nie ma tego dokładnie jak zbadać. Niby my, Magowie, się tym zajmujemy, ale tak naprawdę nie potrafimy dobrnąć do niektórych odpowiedzi na nasze pytania. - Mrugnęła do niej figlarnie. - Nikt też nie był i nie jest w stanie kontrolować całych nurtów energetycznych: jesteśmy zdolni jedynie czerpać z nich tak, jak wiadrem czerpiemy wodę ze studni.

Anastasie

Franczeska wbiegła do 'Wesołej Śmiertki' .
-Wykasujcie mi pamięć!- krzyknęła, co pewnie zabrzmiało dziwnie.
-Zaczynam życie od nowa...chcę o wszystkim zapomnieć! Czy..brzmi to dziwnie?- spytała niepewnie.

Kaji Meyit

Spojrzała na nowo przybyłego szczeniaka i, niestety, musiała wstać z fotela Retesa-kun i tym samym przestać się do niego tulić.
- Ależ skąd! Wiele osób przyszło tutaj, aby zapomnieć - odezwała się wesołym tonem, podchodząc do licznych półek zawalonych fiolkami z eliksirami. Przejrzała je wszystkie, szukając jednej konkretnej. Wreszcie odnalazła flakon z fioletowym płynem w środku, który zaraz chwyciła w swoje łapki. - Proszę bardzo! - wykrzyknęła, podając go małej waderze z szerokim uśmiechem. - Dziesięć kosteczek się należy - dodała, mrugnąwszy do niej figlarnie.

Dane o miksturze:
Smak: Mocno kwaśny
Kolor: Fioletowawy
Działanie: Przez chwilę po wypiciu nic się nie dzieje, jednak zaraz "ofiara" popada w dziwny trans, po którym następują drgawki oraz dezorientacja, a na koniec omdlenie. Po przebudzeniu delikwent czuje się przesz kilka dni słabo, zaś przez pierwszą dobę dochodzi dodatkowo lekkie oszołomienie.