"Wesoła Śmiertka"

Anastasie

Franczeska potarła łapki i wyjęła 10 kostek.
-Dziękuję...bardzo!- zapłaciła i od razu wypiła całą zawartość flakonika.
Poczuła, jakby coś ją rozrywało w głowie. Zamknęła oczy.
Gdy już je otworzyła, poczuła się, jakby jej umysł został przeczyszczony.
-Dz...dziękuję...?- zastanowiła się i wyszła. Nie zapominając się pożegnać.
Czuła się jak nowo narodzona.

zt.

Kaji Meyit

Pokręciła tylko głową z głośnym śmiechem i zgarnęła dziesięć zarobionych kości, które zaraz wsadziła do kasy. Po tym od razu rzuciła się na powrót na swojego koi, wtulając się w niego ponownie mocno i zaborczo. Hymnęła pod nosem, moszcząc się wygodnie na fotelu Retesa-kun, aż wreszcie znieruchomiała całkowicie ukontentowana. Uśmiechnęła się szeroko i radośnie, zadowolona wielce ze swego żywota.

Renna

Powolnym, spokojnym krokiem powędrowała w kierunku Wesołej Śmiertki z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Pchnęła lekko drzwi.
- Ciociu!
Ho, ho, Renia zrobiła się fanką rodziny.
Spokojnie rozejrzała się po pokoju. O ho! Któż to taki? Retes, wojownik, któremu robiła test z jej uroczą ciocią? Cicha woda brzegi rwie. Na jej pysku pojawił się nikły uśmiech.
- Hm, czy przeszkadzam?

Scarlett

Scarlett powoli przywlokła się do Śmiertki, chcąc jak najszybciej znaleźć się gdzieś, gdzie nie będzie musiała słuchać... Odgłosów natury. Śpiewu ptaków. Szumu liści. Eh, smutas to smutas. Rzadko kiedy wesoły. Weszła do środka i rozejrzała się. Ohoho, długo tu nie była, bo cioteczka znalazła sobie już adoratora.
-Witaj ciociu.-powiedziała spokojnie, przenosząc wzrok na Rennę-Witaj Renno.-powedziała, po czym usiadła na wolny fotelu i westchnęła ciężko, jak to już miała z zwyczaju.

Nitrita

Nie za dużo ich tutaj?
- RAAAAAAAAAAAAAAAAARRRRRRRRRRRR - mruknęła, biegnąc za jakąś nieznajomą wilczycą.
Cóż, pośpiech bywa niewskazany. Hamując przed drzwami, kulturalnie mówiąc, zaryła noskiem o wejście do sklepu. Pchnęła drzwi wściekła i weszła do środka z bojowniczą miną, fochnięta na cały świat, i to wszystko przez te durne drzwi!.

Scarlett

Scar spojrzała zdziwiona na szczenię.
-Cóż się stało, że jesteś aż tak zirytowana mojaa droga?-spytała jak zwykle spokojnie, wpatrując się w Młode. Eh, te szczenięta i ich wygłupy.

Nitrita

Przekrzywiła łebek. Natychmiast zapomniała o tych głupich drzwiach i podniosła się. Z ciekawością wbiła wzrok w nieznajomą.
- Ja przep...haaszam ba...hdzo, ale co to znaczy ,, Zajeytowana" ? - spytała spokojnie i całkiem poważnie.
Ziewnęła szeroko, ukazując kiełki i przybliżyła się do nieznajomej.
- Nitjita jestem... - warknęła na siebie. - Znaczy się, Nitjita. No, Nithita.. Nie, no, takie Nitjita tylko że nie j tylko j.
NO super, ma imię, którego nie potrafi wymówić. Poklepała się łapką w czoło.

Kaji Meyit

Aw! I nowi goście przyszli! Z czego dwójka z nich była jej nieoficjalnymi siostrzeńcobratankami, do których zaraz uśmiechnęła się niezwykle szeroko. A wyszczerz ten poszerzył się jeszcze bardziej, kiedy szmaragdowe jej ślepiska natrafiły na małą, czarno-zieloną waderę, od której wyraźnie czuć było Noc. I zapach demona. I nutkę obu Alf najmroczniejszego ze stad Krainy. Jej oczy zalśniły wewnętrznym blaskiem, kiedy Kajecuzleczunieuczlkusieniuczkusieńkuśka zerwała się raźnie z fotela, który okupowała wspólnie ze swym koi.
- Nyah! Dziń dybry, moje drogie! - wykrzyknęła raźnie, doskakując do Reni oraz Srac i obdarowując je obydwie mocnym, duszącym uściskiem-przytulakiem. Następnie odwróciła się zręcznie i z gracją, dopadając susem do najmłodszego z nowo przybyłych klientów. Poczochrała raźnie jej grzywkę, szczerząc swoje ostre, białe kiełki. - Ach! Witam w moim przybytku, chibi-chan!.

Renna

Uśmiechnęła się niezauważalnie. Ach, Kaji, Kaji. Cały czas szalona. Nic się nie zmieniła. I dobrze.
Jednakże po chwili spoważniała. Przez chwilę milczała, jakby rozmyślała nad czymś poważnie.
Czemu się wachasz, Reniu? Przecież podjęłaś już decyzję.
- Kaji? - zaczęła łagodnie.
Zastanawiała się przez chwilę nad doborem odpowiednich słów, ale postanowiła wszystko dać na jedną kartę.
- Chciałabym, żebyś była moją nauczycielką.

Nitrita

Uniosa jedn brewkę, gdy nieznajoma zmierzwiła jej grzywkę.
- Nie? Nie jestem Nitjtita? - spytała samą siebie. - Czyli mama nie mówiła prawdy. A chibi- chan też fajne - mówiła coś długo pod noskiem, jakby rozmyślając o sensie życia.
Spojrzała ciekawsko na dużego basiora. Podeszła i pociągnęła go mało kulturalnie za ogon.
- ej! Cześć- powiedziała przyjaźnie.
Nie lubiła, gdy ktoś ją ignorował.

Kaji Meyit

Zastrzygła swymi dziurawymi uszyma, nie odstępując młodej, czarno-zielonej wadery na krok i nie tylko tarmosząc jej grzywę, ale i tuląc ją mocno do siebie w niedźwiedzim uścisku. Odwróciła się zgrabnie ku Rennie, dalej nie wypuszczając córki Koku i Gzyta - jak mniemała po zapachu - i spojrzała swymi szmaragdowymi ślepiaskami na Renię. I choć dalej widać w zieleni było wesołe iskry, radosne błyski, to wprawne oko zaobserwować mogło uważny, badawczy cień.
- Czyżbyś zainteresowała się mistycyzmem, Ren-chan? - zapytała, mrużąc swoje oczyska i uśmiechając się, jeżeli to możliwe, jeszcze szerzej. Ach, jakież to radości ją ostatnio spotykały. Doprawdy!

/Teraz dotarł do mnie jeden absurdalny fakt... Ren-chan jest starsza od Kajeczuleczunieczulkusieniczki, a moja Magiczka jest jej niepisaną ciotką O.o/

Renna

/ W sumie racja. Ale załóżmy, że... eee... jest młodszą siostrą matki Reni, taką, która się urodziła dopiero rok czy ileśtam po urodzeniu Reni? TO skomplikowane xd /

- Na to wygląda - odparła. - W Rosji często słyszałam o magii, tutaj zresztą też spotykałam się z nią, była dla mnie dobrze znana. Ale ostatnio... zaczęłam ją traktować jak coś więcej. Dlatego chcę wiedzieć wszystko. Od dziedzin magii, aż po jej zastosowania. Wszystko, ciociu - spojrzała nieco poważniej. - A ty jesteś jedyną, wydaje mi się, że jedyną, osobą, która mogłaby mi tych informacji dostraczyć, nauczyć mnie czegoś. Nie jestem już taka młoda, lecz cały czas mam ambicje. Na pewno trudniej mnie będzie nauczyć, niż bym miała się uczyć od dzieciństwa, ale, cóż... Uważam, że dasz radę - uśmiechnęła się lekko.

Kaji Meyit

Zarechotała pod nosem, tuląc biedną córkę Koku i Gzyta niby sporego, pluszowego misia. Mrugnęła do Bety Nocy figlarnie, po czym usiadła na najbliższym, puchatym fotelu. Wskazała siostrzenicobratance siedzisko naprzeciwko siebie, po czym zastrzygła po raz kolejny dziś swymi dziurawymi, długimi uszyma.
- A dlaczegoż to, Ren-chan, chcesz podjąć się zawodu Maga? Prócz zaspokojenia ambicji, oczywiście. - Zachichotała, po czym przeniosła swe iskrzące się spojrzenie w dół, na główkę Nitrity. Poczochrała ją raz jeszcze, mlaskając przy tym z zadowoleniem. - Nie wiem, jak się nazywasz, chibi-chan. I cieszy mnie to, że podoba Ci się miano, jakie dla Ciebie wybrałam. I jestem pewna, że Twoja mam Cię nie oszukiwała.

Renna

Usiadła posłusznie.
Właśnie? Dlaczegóż to?
- Cóż... Magia mnie interesuje. Intryguje mnie. Na myśl, że mogłabym ją odkryć, tak do końca, na prawdę się cieszę. W Nocy jest aktualnie jeden Mag, Xytherian, zarówno Alfa - przypomniała sobie tutaj noc z Shire'em i to, jak chciał do nich iść. Właściwie nie przypomniała, nie wiedziała tego, że chciał, ale pamiętała go jako szczeniaka. - Słyszałam też o teście Zoe na maga, nieudanm niestety, i doszłam do wniosku - że czemu nie, czemu by nie spróbować, skoro to mnie interesuje i napewno czułabym się spełniona. Do tej pory nie potrafiłam się ustatkować, próbowałam swoich sił w innych profesjach, ale myślę, że nareszcie znalazłam swoje powołanie. Swoją pasję. Coś, co robiłabym z przyjemnością.

Eskarina

Spojrzała na Rennę obojętnie.
- Dziękuję mistrzyni. Teraz chyba sorię poradzę na teście. - powiedziała. - Ostatnio dowiedziałam się o Rogu Obfitości, myślę, że wiesz mentorko o co mi chodzi. Czy to tylko stare bajki, czy coś ma wspólnego z magiczną działalnością? - zapytała nagle.
Wielce ciekawiła ją magia, jeżeli Renna, dopiero zaczyna, a Eskarina już niedługo będzie miała test to chyba, jest do przodu...

Scarlett

Scarlett z lekkim uśmiechem poklepała ciocię po ramieniu.
-Cóż, latałam tu i tam.-powiedziała i przeciągnęła się na fotelu. Zaraz jednak wstała i podeszła do drzwi.
-Muszę coś załatwić, a później wrócę na herbatkę.-powiedziała i wyszła.

zt.

Renna

Beta patrzyła spokojnym wzrokiem na Kaji, oczekując odpowiedzi.
Czy miała pojęcie o teście Eskariny? Nie, choć jako Beta moze powinna. Ale przecież nie ona będzie go przeprowadzać. Spoglądając z ukosa na ciotkę, zmrużyła oko.
- Wiem chyba, albo raczej, z jakich źródeł Mag pobiera, hm, moc, magię, nie wiem, jak to ująć. Siłę? Jakoś tak. Słyszałam o specjalizacjach, szczególnie podoba mi się powietrze i ogień - mówiła spokojnie, otulając przednie łapy ogonem.
Czy widziała w Eskarinie rywalkę? Skądże. Wobec członków watahy była pokojowo nastawiona, więc gdyby wiedziała o jej wrogości, napewno byłaby zaskoczona.

Eskarina

Eskarina dopiero teraz zauważyła małą wilczycę.
- Cześć. - uśmiechnęła się przyjaźnie. - Jak sądzę Nitrita, nie Nitjita. Jak sądzę, jesteś wnuczką Alfy Atrity i córką Shirey'a oraz KokuRai. Przy okazji spotkania z Alfą dowiedziałam się paru cennych informacji. - powiedziała z radością w głosie.
Lubiła dzieci, no bo kto by nie lubił...

Nitrita

Przechyliła łebek.
- Jakiego Shijeja? Ja widziałam tylko Xyth... Xyht.... Xythej... Xytheriana, o! - przypomniała sobie imię ojca.
Podeszła spokojnie do wilczycy, choć nieco nieufnie.
- A ty jak się nazywasz? - spytała spokojnie, bezuczuciowo, tonem, jakiego zwykła używac.

Eskarina

- To nie to! Czasami się mylę, wybacz. Jestem Eskarina. - powiedziała. - Podobno masz jakieś rodzeństwo, to prawda? - zapytała spokojnie.
No tak, każdy się czasem myli... Wnuczka Atrity, ta to musi mieć dobrze albo i źle. Eska jako małe dziecko potrafiła wymawiać "R"...