"Wesoła Śmiertka"

Kaji Meyit

Zarechotała, wychylając się zza notatnika, w którym to zapisywała swoje spostrzeżenia na temat mikstury, którą podała Krillanowi. Mlasnęła wielce zadowolona, odkładajac te rzeczy na bok i przenosząc z lekkim trudem - wszakże siłaczką nie była - przeniosła ciało basiora na najbliższy, mięciutki fotel. Poruszyła dziurawymi, długimi uszyma, usłyszawszy wypowiedzi Kościejka. Spojrzała na niego lśniącymi, szmaragdowymi oczyma.
- Pewnie, że możesz coś wynająć! - wykrzyknęła z entuzjazmem, szczęśliwa z możliwości posiada swojego króliczka tak blisko siebie. Teraz tylko założyć notes z obserwacjami i sporządzać notatki! Mwah! - A nie chcesz, żebym zrobiła coś z tym ogonem? - zapytała jeszcze z szerokim uśmiechem, wskazując na smutny kikut.
Nie zwróciła wielkiej uwagi na awanturę jakiegoś bezczelnego basiora z Koku przekonana, iż wadera-demonica sobie poradzi. Na dodatek miała wsparcie w postaci Sammy'ego, toteż Kajineczka nie wtrącała się.

Getsu

Kościej zerknął na awanturę jaka tu powstała. Po chwili wrócił wzrokiem na Kaji gdy powiedziała że może coś wynająć.
- Nie! Mój ogon ma za swoje - powiedział zerkając na ten okrutny kościany ogon. Poszedł już spokojnie po schodach, a po chwili był już na piętrze. Rozglądał się po pustych pokojach rozmyślając. Naglę ujrzał drzwi z numerem 13 (Pechowa 13). Uśmiechnął się i otworzył je. Był, to ładny pokój, bardzo basujący go Getsu. Zszedł szybko na dół i stanął przed właścicielką tego lokalu.
- Mogę pokój nr 13? - zapytał uśmiechając się.

Zoe

Zoe zakaszlała.
-Ja muszę już iść.-powiedziała, wstając z wygodnego fotela. Na myśl o urodzinach po jej pyszczku spłynęła łza. Wyszła.

zt.

Samuerian

Samuel ze spokojem oglądał całą scenę. No tak, nieodwzajemniona miłość... Nie była mu zbyt dobrze znana, ale i tak współczuł. Skoro problem w postaci Dasima wybył z kawiarenki wilk rozejrzał się w poszukiwaniu czegoś. Niestety, to nie znajdowało się w polu jego widzenia, więc Sammy ukłonił się ładnie wszystkim obecnym i pożegnał:
- Jeszcze tu wrócę. - po czym z uśmiechem na pysku wyszedł.

zt.

Viktoria

Viki spojrzała na całą scenkę. Przypomniała jej się historia z nią i Sammym, wówczas jeszcze Jael'em. Była w nim zakochana po uszy... Az tu nagle - prysk! Czar prysł i koniec z ich chodzeniem. Wadera westchnęła. Wyrwała się od Evany i podeszła do Shajen'a.
- Shaj proszę ty z nim pogadaj. Albo nawet ty i Evana razem, bo ja nie chcę używać magii. Nie mam serca by czarować na własnym synu - znów westchnęła.

Retes

Szczeniak pomyślał, iż nie zachowuje się kulturalnie przesiadując cały czas w pokoju. Owszem, lubił go, ale bez przesady - trzeba wyjść do ludzi! Retes wstał więc i powoli wyjrzał na korytarz. No dobrze. Wyszedł, zamknął drzwi i zszedł na dół.
- Dzień dobry. - powiedział uprzejmie, po czym wystawił język w stronę Viktorii. Kochał to robić!

Krillan

Gdy ciało ogarnęła już bezgraniczna ciemność i bezwład, dusza błądząca po martwym wilku nagle ujrzała światło.. Przeniknęła swobodnie przez znużone już snem futro i uniosła się nad nim. Była raczej białą poświatą, mało widoczną.
-Spalmy je.. Wtedy będę mógł swobodnie władać na zawsze.. - mruknął z wrednym, przenikliwym tonem, a bezbarwny pysk przybrał obraz zawadiacko zaabsorbowanego całą tą dziwną sytuacją..

Shajen

A Shajen tylko milczał, słysząc słowa Viktorii uśmiechnął się, po czym spojrzał na Retes'a.
-Witaj Retes!- Powiedział z entuzjazmem widząc syna. On na razie nie chciał się mieszać, zobaczymy co będzie dalej. Nie chciałby być nie ojcem swojego syna i nie partnerem swojej partnerki. Wolał żyć z tą dwójką w zgodzie.

Retes

Retes spojrzał na tego wilka, który w pierwszych dnia jego życia przedstawił się jako 'tata'.
- Tata! - krzyknął radośnie lądując na wilku niespodziewanie, przy pomocy jednego skoku. Może był za mały, by przewrócić dorosłego, ale nie za bardzo mu to teraz przeszkadzało.

Viktoria

Viki klapnęła na fotelu. Rzuciła tylko krótkie spojrzenie Shajen'owi. On chyba zawsze jest taki... radosny? Zupełne przeciwieństwo Viktorii. Wadera zachichotała i spojrzała na zebranych. Uch, przyszedł ktoś aby umrzeć? O, już umarł...

Shajen

Zaśmiał się i przytulił Retes'a do siebie. -Wybacz mi, że się tak długo nie pojawiałem! Jakoś tak się zawieszałem. - Powiedział i się zaśmiał, nadal tuląc do siebie syna. -Ale ty już duży jesteś! Niedawno byłeś taki tyci tyci.- Stwierdził. Uśmiech wcale nie schodził z jego pyska.

Retes

Retes spojrzał na Shajena.
- A ty nie urosłeś. Tylko trochę przytyłeś. - postanowił nieco pomęczyć tatusia, a co mu szkodzi? Nie patrzył nawet na Viktorię, w głębi duszy miał nadzieję, że rozpłynie się ona w powietrzu.

Shajen

Zrobił smutną minę, słysząc słowa Retesa. Spojrzał na swój bebzun.
-Łeee! Zraniłeś moje uczucia! - Powiedział udając smutek. No jak można tak ranić uczucia tatusia? Chamstwo normalnie! -A wiesz.. ty też przytyłeś, ale mało. Co ty głodny chodziłeś?- Zapytał z głupią miną. Oczywiście, nie uważał, że Viktoria Retesiowi jeść nie dawała. O nie! Nawet by na to nie wpadł. On tylko o podrywie myślał, ale już trochę mniej. W końcu.. nie może Viktorii zostawić!

Retes

- Ja przytyłem? - zdziwił się Retes i spojrzał na swoje brzuszysko. - Nie, jadłem, nawet upolowałem ostatnio zająca, wiesz? Sam! - pochwalił się dumny i podekscytowany jednocześnie. - A w przyszłości będę Wojownikiem. - dodał w celu pełnego poinformowania tatuśka.

Shajen

-No, no. Przytyłeś, ale tak troszeczkę. - Powiedział, a na jego pysk wstąpił jeszcze szerszy uśmiech niż wcześniej. -Sam upolowałeś?! Retes, jestem z Ciebie dumny synku! A wojownikiem? Jestem pewny, że osiągniesz swój cel! - Odpowiedział zdumionym głosem. No to go zaskoczył! -A...poderwałeś już jakąś panienkę..?- Zapytał szeptem. Nie ma to jak męskie sprawy!

Viktoria

Viki uklęknęła na fotelu i oglądała całe przedstawienie. Po chwili na jej kufie zamiast uśmiechu pojawił się smutek... Dlaczego ona nie potrafiła tak dogadywać się z synem... Oby Lis coś załatwił...

Retes

Retes zamiast odpowiedzieć ze zdziwieniem spojrzał na ojca.
- A co to znaczy 'poderwać'? - spytał zaciekawiony nowym słowem, jakie jeszcze nie pojawił się w słowniku szczeniaka. Ciekawy był odpowiedzi ojca. Może to jakieś fajne słowo, którego wstyd nie znać?

Shajen

Lekko się zdziwił, ale no tak. W końcu Retes był jeszcze szczeniakiem, nie musiał znać tego słowa..jeszcze!
-Co to znaczy poderwać? Tak tłumacząc najprościej...poderwać oznacza.. zawrócić w głowie jakieś panience. Tak więc się pytam, czy już jakieś zawróciłeś w głowie. Jak nie.. to ja Cię chętnie podrywania nauczę! - Odpowiedział z entuzjazmem Shajen. No, będzie musiał go kiedyś pouczyć! Spojrzał na Viki zaciekawiony. No..musiało się między nimi nieźle narobić..

Retes

- Hmm... To znaczy jest taka fajna... Dwie. - powiedział z zamyśleniem Retes. - Leavi i Virve. Lubię je. - odrzekł w końcu. Ale czy udało jej się którąś poderwać? Tego nie był pewien. Nadal nie do końca rozumiał to słowo, a już na pewno takie uczucia, które są rzadko kiedy znane szczeniakowi.

Shajen

Shajen uśmiechnął się do Retesa. Jak nic, to jest krew Shajena! Było wiadome, że jak on odda geny to szczeniak będzie wspaniały!
-A czy ich mama nie ma czasami na imię Lea?
Zapytał. Już nie ogarniał jej szczeniąt, tak więc proszę się go o to nie czepiać!
-Mhm...chyba niedługo i ja powinienem uderzyć w podryw..
Szepnął do Retesa, tak aby Viki nie słyszała. Ale by kazanie dostał!